Jakob Lorber
Jakob Lorber (Kanischa bei Jahring/Kaniža pri Jarenini, Šentilj, 22 juli 1800 - Graz, 24 augustus 1864) was een mysticus uit Stiermarken die, naar eigen zeggen door goddelijke inspiratie, een groot aantal boeken schreef over Jezus en zijn leer.
Lorber werd geboren in het Stiermarkse dorp Kaniža, dat tegenwoordig deel uitmaakt van Slovenië, als zoon van een landbouwer die tevens een rondreizend muzikant was. Hij volgde een lerarenopleiding, maar kreeg daarna geen aanstelling. Om te voorzien in zijn levensonderhoud gaf hij privé muziek- en tekenlessen en trad hij op als muzikant. Waarschijnlijk leidde zijn kennis met Paganini tot zijn optreden in de Scala van Milaan. In 1840 werd hem de positie van kapelmeester in Triëst aangeboden. Enkele dagen later, op 15 maart 1840, hoorde Lorber een -zoals hij dat noemde- inwendige Stem die hem de opdracht gaf te gaan schrijven wat hem gedicteerd zou worden. Het aanbod uit Triëst sloeg hij daarom af.
Hij schreef ruim 10 delen van circa 500 bladzijden onder de titel Het Grote Johannes Evangelie, -zo genoemd omdat het in de geest van het Johannesevangelie geschreven is- waarbij Jezus' actieve leven (de drie jaren van optreden) bijna van dag tot dag is beschreven. Verschillende jaren na de dood van Lorber "mocht" Leopold Engel het laatste stukje van dit werk afmaken (het elfde deel, ongeveer 200 blz). Daarnaast voelde op ongeveer gelijke wijze Gotfried Mayerhofen zich geroepen om volledig in de lijn van Lorber nog enkele geschriften op papier te zetten: Scheppingsgeheimen, Levensgeheimen en Predikingen van de Heer.
Ook schreef Lorber een boek over de Jeugd van Jezus dat volgens de historisch bewaarde restanten overeenkomsten heeft met het Kindheidsevangelie van Jacobus, een apocrief geschrift. De eerste twee brieven van Lorber vertonen overeenkomsten met de apocriefe "Brieven van Jezus en Abgarus". Lorber schreef daarnaast nog een een boekje over Jezus op zijn 12e jaar in de tempel in discussie met het Sanhedrin onder de titel 'Drie Dagen in de Tempel'. Hij schreef drie forse boekdelen over het hiernamaals: Bisschop Martin en in twee delen Van de Hel tot in de Hemel over de standrechtelijk gefusilleerde Oostenrijkse vrijheidsstrijder Robert Blum, en de brochure 'Over de Drempel'.
Andere werken zijn de kleinere boeken Aarde en Maan, de Vlieg en 'de Wederkomst van Christus', alsmede 'Verborgen Schriftverklaringen'. Voorts de grotere delen Geestelijke Zon (in 2 delen) en de Natuurlijke Zon evenals een omvangrijke beschrijving van de planeet Saturnus met haar bewoners en daarnaast nog de in drie delen vervatte lotgevallen van de aartsvaders als Adam, Eva, Noach en Henoch onder de titel Huishouding van God.
Volgens Lorber hebben alle materiële zaken een geestelijke tegenhanger, wat ook heel sterk in Mayerhofens uitgaven 'Scheppingsgeheimen' en 'Levensgeheimen' naar voren treedt. In feite bestaat volgens Lorber materie niet in de zin zoals wij dat tegenwoordig verstaan. Materie is zijns inziens "gecondenseerde geest" en heeft als bestemming ooit weer te vergeestelijken.
Min of meer in dezelfde "geest" schreven nadien nog andere "zieners" of hedendaagse "profeten". Voorbeeld: de geschriften van Bertha Dudde, die in Duitsland leefde en in 1965 in Keulen overleed. Sommige teksten van haar breiden bepaalde Lorderteksten met indrukwekkende details uit. Anderen zijn Max Prantl, Anita Wolf, Max Seltmann en Carl Welkisch.
[bewerk] Kritiek
De nieuwe openbaringen van Lorber bevatten regelmatig voorspellingen over wetenschappelijke en technische ontwikkelingen. Sommige van Lorbers beweringen blijken juist te zijn. In zijn boek 'Aarde en Maan', wordt opgemerkt dat de invloed van hemellichamen aanzienlijk minder is dan men zou verwachten. Eb en vloed zou daarbij voornamelijk het gevolg zijn van de ademhaling van de levende Aarde, waarbij de aardse longen zich vooral onder de Atlantische oceaan zouden bevinden. Ook zouden er nieren en een soort maag onderscheiden kunnen worden in het binnenste der aarde. Volgens aanhangers van Lorber moet dit niet letterlijk of "vleselijk" beschouwd worden. Heel bizar lijken zijn beschrijvingen over het leven op andere planeten. In 'Der Saturn' schreef Lorber over de licht- en warmte verhoudingen, de flora, fauna en menselijke bewoners van Saturnus. Op de zon wonen volgens Jakob Lorber ook mensen.
Lorber was in zijn geschriften een ecologist avant la lettre. Hij waarschuwde ruim 150 jaar geleden reeds voor de gevolgen van massale ontbossing en vervuiling van het leefmilieu. Als argumentatie gaat hij echter veel verder dan de ecologisten; hij wijst op de natuurzielen die door het onverantwoorde ingrijpen van de mensen als het ware revolteren waardoor o.a. stormen ontstaan.
Vanuit christelijke kring is er relatief weinig kritiek. Men verkiest eerder Lorber dood te zwijgen of vindt hem gewoonweg niet interessant. Lorber had zware kritiek op het institutionele karakter van de kerken, voornamelijk de Rooms-Katholieke. Hij vond dat deze kerk de leer van Jezus vervormde. Op sommige punten van de seksuele moraal nam Lorber afstand van de katholieke moraal.
