International Film Festival Rotterdam

Het International Film Festival Rotterdam (IFFR) is het grootste filmfestival van Nederland, dat sinds 1972 jaarlijks in Rotterdam wordt gehouden.

Kantoor van het IFFR aan het Schouwburgplein te Rotterdam

Elk jaar gaat eind januari in Rotterdam het gros van de films in première die gedurende de rest van het jaar in Nederland te zien zullen zijn. Ook zijn er vele korte en lange films uit alle delen van de wereld te zien die buiten het festival niet meer in Nederland vertoond worden. Centraal staan de kleinere, onafhankelijke en artistieke films van vaak weinig bekende regisseurs, alhoewel de ‘betere’ Hollywoodfilm niet geschuwd wordt.

Er zijn programmaonderdelen rond producties die zijn gefinancierd door het Hubert Bals Fonds, retrospectieven van de ‘Filmmakers in Focus’, forumdiscussies, tentoonstellingen van videokunst, enzovoort. Daarnaast is er tijdens het festival de CineMart waar filmmakers in contact kunnen komen met financiers. Tot slot worden jaarlijks drie VPRO Tiger Awards uitgereikt.

Naast een aantal vaste medewerkers wordt het IFFR elk jaar ondersteund door een grote groep vrijwilligers, die in ruil gratis films mogen bezoeken en enkele privileges krijgen.

[bewerk] Geschiedenis

Het festival Film International, zoals het toen nog heette, werd in 1972 opgericht door Huub Bals. Hij wilde kleine, onbekende films uit alle delen van de wereld vertonen. Persoonlijke en artistieke films gingen vóór commerciële films uit Hollywood. Er werden in de Calypso-bioscoop 31 films gedraaid, die in totaal 5000 bezoekers trokken.

Al snel groeide het festival, zodat er ook steeds meer bioscopen bij betrokken werden. Na de plotselinge dood van Bals op 13 juli 1988 werd het Hubert Bals Fonds opgericht, dat filmmakers uit de Derde Wereld ondersteunt. Het festival ging verder onder de naam International Film Festival Rotterdam, en werd vanaf 1990 geleid door de Italiaan Marco Müller. In 1992 werd hij opgevolgd door Emile Fallaux, die zich voor het eerst liet bijstaan door adviseurs en programmeurs. Onder zijn bewind werden in ’95 de VPRO Tiger Awards ingevoerd. Van 1996 tot 2004 was de Engelsman Simon Field directeur, en sinds 1 maart 2004 Sandra den Hamer.

Het festival is inmiddels uitgegroeid tot Nederlands grootste filmfestival, met in 2005 358.000 bezoeken aan meer dan 500 films en andere evenementen op vele locaties in Rotterdam en zelfs daarbuiten.

[bewerk] Meer dan films kijken

Het festival is niet alleen een plek om films te kijken. Het is ook een plek om filmmakers en acteurs te ontmoeten, die aan de bar en in talkshows in grote getale aanwezig zijn. De feesten 's-avonds zijn een begrip en trekken tot ver buiten Rotterdam cultuurliefhebbers naar het Schouwburgplein. Jaarlijkse uitdaging voor de festivalorganisatie is om het festival 's-avonds niet over te laten nemen door uitgaanspubliek dat verder geen film ziet. Je kunt het de prijs van het succes noemen,

[bewerk] Prijzen

Sinds 1995 worden elk jaar drie VPRO Tiger Awards uitgereikt aan regisseurs die hun eerste of tweede film uitbrachten. De competitie bestaat jaarlijks uit zo’n 14 films uit alle delen van de wereld. De prijs bestaat uit 10.000 euro en vertoning op televisie door de VPRO. De bekendste regisseur die tot nu toe een Tiger Award won, was in 1999 Christopher Nolan met Following. Later zou hij furore maken met Memento en Insomnia.

Andere prijzen zijn o.a.:

De publieksprijs. Deze wordt bepaald door de gemiddelde rapportcijfers (van 1 tot 5) die de bezoekers na elke film geven.
De MovieZone Award (sinds 1999), door de jongerenjury. Hier kunnen de makers 5000 euro mee winnen voor de distributie onder jongeren.
De Amnesty International - DOEN Award (sinds 2003) voor de beste film over mensenrechten en/of menselijke waardigheid. Prijs: 5000 euro.