Gian Galeazzo Visconti
Gian Galeazzo Visconti (1351 - 3 september 1402) was de zoon van Galeazzo II Visconti, en de eerste hertog van Milaan.
Hij werd door vele van zijn onderdanen gevreesd en zou zoals vele andere heersers van Milaan in de loop der tijd tirannieke karaktertrekken beginnen te vertonen. Hij was niet de directe troonopvolger als heerser, maar stootte in 1385 zijn oom Barnabo Visconti van de troon om het hertogdom onder zijn bewind te krijgen. Tijdens zijn regeerperiode introduceerde hij de zogenaamde Lentenbehandeling, waarbij verdachten van misdaden veertig dagen lang continu gemarteld werden. Volgens sommige bronnen liet hij mensen ook door honden opeten.
Galeazzo wist ondanks deze methoden de macht te behouden en breidde zijn grondgebied flink uit. Al in 1386 had hij Verona, Venetië en Pavia aan zijn rijk toegevoegd, waarmee hij vrijwel de hele Po-vallei bezat. Met het goud dat hij aan deze veroveringen overhield kocht hij de titel "Hertog" van de keizer van het Heilige Roomse Rijk voor 100.000 florijnen. Galeazzo wilde echter heel Noord-Italië onder één machthebber verenigen, maar de stadstaten Bologna en Florence lagen dwars. In 1384 viel hij deze twee steden aan; de oorlog sleepte zich voort, en in 1395 gaf Bologna zich over. De Florentijnen werden geplaagd door hongersnood, epidemieën en armoe, maar omdat Galeazzo in 1402 overleed aan koorts, werd de belegering gestaakt. Snel daarna viel het rijk uiteen, toen de nazaten van Visconti onderling ruzie kregen over de opvolging als hertog.
Onder de regeerperiode van Gian Galeazzo werd ook de eerste steen van de Dom van Milaan gelegd.
