Free jazz
Free jazz is een avant-gardistische muziekstijl binnen de jazzmuziek die zijn oorsprong vindt in de vijftiger en zestiger jaren. Jazzmusici die met deze stijl worden geassocieerd zijn onder andere de saxofonisten Ornette Coleman en Albert Ayler en de pianist Cecil Taylor. Kenmerkend voor deze stijl is het bewust afwijken van de (in die tijd) gangbare conventies binnen de jazz-improvisatie zoals vaste akkoordopvolgingen, tonale harmonie, of gelijkblijvend tempi en een vast metrum.
[bewerk] Kenmerken
Free jazz is wellicht een van de minst toegankelijke (en daardoor minder populaire) stijlen binnen de jazz. De muziek komt hard en agressief over en er wordt vaak gebruik gemaakt van sterke dissonanten, grotere verschillen in toonhoogte en ook het het gebruik van zeer hoge registers (altissimo) is gebruikelijk. Een free jazz uitvoering maakt veelal niet of nauwelijks gebruik van vooraf gecomponeerde melodieën of akkoordopvolgingen. Improvisaties bestaan vaak uit korte frases die door medespelers geimiteerd worden.
De free style bands bestaan vaak uit relatief weinig spelers. In eerste instantie werd de pianist meestal weg gelaten omdat deze traditioneel gezien het spelen van de akkoordopvolgingen als taak had, en het waren juist deze akkoordopvolgingen en vaste harmonieën waarvan men zich wilde bevrijden.
