Frederik van Hannover
Frederik Lodewijk van Hannover (Hannover, 20 januari 1707 - Londen, 20 maart 1751), prins van Wales, was de oudste zoon van koningin George II van Groot-Brittannië en koning Caroline van Brandenburg-Ansbach. Hij kwam pas naar Engeland bij de troonsbestijging van zijn vader in 1728 en was dan kroonprins. Zijn grootvader George I had hem 1726 al verheven tot hertog van Edinburgh. Gans zijn leven leefde hij in slechte verstandhouding met zijn vader, koning George II. Hij stierf nog voor zijn vader en werd dus nooit zelf koning.
In tegenstelling tot zijn vader, ondersteunde hij de kunst, vooral de schilders, zoals Jean Baptiste Vanloo en John Wootton. In 1736 huwde hij met Augusta van Saksen-Gotha, dochter van hertog Frederik II van Saksen-Gotha-Altenburg, en werd vader van:
- Augusta (1737-1813), gehuwd met hertog Karel Willem Ferdinand van Brunswijk
- George III van het Verenigd Koninkrijk (1738-1820)
- Edward (1739-1767), hertog van York
- Elisabeth Carolina (1740-1759)
- Willem (1743-1805), hertog van Gloucester en Edinburgh, in 1766 gehuwd met Maria Walpole
- Hendrik (1745-1790), hertog van Cumberland, in 1771 gehuwd met Anne Luttrell
- Louisa Anne (1749-1768)
- Frederik Willem (1750-1765)
- Carolina Mathildis (1751-1775), in 1766 gehuwd met koning Christiaan VII van Denemarken.
