Drooglegging (Verenigde Staten)
Met drooglegging wordt meestal bedoeld de poging van de Verenigde Staten in de jaren '20 van de 20e eeuw om de consumptie van alcohol geheel te verbieden en daarmee het alcoholisme uit de Verenigde Staten te bannen. Hiertoe werd het 18e amendement op de grondwet aangenomen. In januari 1920 werd het officieel; de alcohol was verboden.
In de Eerste Wereldoorlog waren veel soldaten geschokt door wat zij zagen. Amerikaanse waarnemers kwamen tot de ontdekking dat soldaten massaal aan de drank gingen in Europa om de gruwelen te vergeten. Nadat Duitsland zich had overgegeven, en de soldaten terug naar Amerika zouden gaan, waren veel politici bang voor een enorme groei van het alcoholisme.
Door dit verbod verdween de handel in drank in het illegale circuit. Massaal werd stiekem gedronken. In Canada en Mexico draaiden cafés bij de grens topjaren. Illegale cafés ontstonden in achterkamertjes, waar illegaal gestookte drank werd geschonken. Veel criminelen hebben goed geld verdiend aan die handel, de bekendste daarvan is Al Capone. In feite is de georganiseerde misdaad in de Verenigde Staten ontstaan als gevolg van de drooglegging. Franklin Delano Roosevelt zag in dat de drooglegging niet het gewenste effect had en stond alcoholgebruik door volwassenen weer toe. Op 5 december 1933 werd het 21e amendement geratificeerd en was de drooglegging formeel ten einde.
