Driebanden
Driebanden is een vorm van (carambole) biljart, waarbij de extra regel geldt dat elke carambole een driebander moet zijn. Dit betekent dat de speelbal, voor de tweede andere bal geraakt wordt, eerst minimaal drie keer een van de randen van de tafel moet hebben geraakt. Het driebanden is een van de vormen van biljart die is ingevoerd omdat sterke spelers onder vrije regels (het libre) te gemakkelijk caramboles maakten.
In België en Europa was Raymond Ceulemans ('Mister 100', vanwege zijn vele titels, die dat aantal overstijgen) jarenlang toonaangevend in deze discipline. Waar vroeger vooral de West-Europeanen de dienst uitmaakten in de driebandsport, mogen nu ook Turken en Grieken zich tot de wereldtop rekenen. Wereldkampioen 2006 is de Belg Eddy Merckx (niet verwant met de wielrenner Eddy Merckx). Hij volgt de Spanjaard Daniel Sanchez op. Rini van Bracht uit Waalwijk haalde in de Ecuadoriaanse stad Guayaquil de wereldtitel driebanden in 1982 naar Nederland, nadat hij op 19-jarige leeftijd al eens tweede was geworden in Groningen. Hij bracht de, tot op dat moment onaantastbare, Raymond Ceulemans zijn eerste nederlaag in een wereldkampioenschap toe. In 1993 werd Van Bracht voor de tweede keer wereldkampioen in Denemarken. Dick Jaspers werd zijn erfgenaam door in 2000 en 2004 de titel op te eisen.
Een driebandwedstrijd in de Nederlandse competitie wordt gespeeld naar 50 punten (elke gescoorde carambole is 1 punt). Bij 25 punten krijgen de spelers de mogelijkheid kort te pauzeren. Twee teams spelen tegen elkaar, elk bestaand uit vier spelers. Voor elke gewonnen partij krijgt een team twee punten. De maximale zege en nederlaag is dus 8-0. Een driebandwedstrijd tijdens een toernooi bestaat in de voorronde uit sets van 15 punten, waarvan er twee gewonnen moeten worden. In het hoofdtoernooi moet de speler drie sets van 15 punten winnen om naar de volgende ronde door te gaan.
