Collectief Vraagafhankelijk Vervoer
Collectief Vraagafhankelijk Vervoer, afgekort: CVV, is vervoer van deur tot deur op afroep met een deeltaxi.
Reizigers moeten een halfuur tot een uur van tevoren bellen om opgehaald te worden. Eventueel wordt de rit gecombineerd met een rit van andere reizigers. CVV wordt veel toegepast in plattelandsgebieden, met een schraal OV-aanbod. Meestal wordt het CVV gecombineerd met vervoer van WVG-reizigers. Elke gemeente of regio heeft een eigen benaming (Regiotaxi, OV-taxi, etc) met eigen reserveringsnummers, regels en tarieven. Het vervoer wordt veelal ten uitvoer gebracht door de regionale taxi bedrijven.
In oktober 2003 waren er 39 verschillende CVV-concepten in gebruik die 256 van de toen 489 gemeenten bedienden. Vanaf de toepassing van Europese aanbestedingen zijn telkens meer gemeenten echter over gegaan tot het gezamelijk aanbesteden van collectieve vervoerssystemen. Een vvorbeeld hiervan is Limburg waar in 2006 het van orgine Franse bedrijf Veolia Transport het complete reguliere openbaar busvervoer, het complete collectieve (taxi) vervoer en een deel van het openbare treinvervoer heeft bemachtigd.
Bij CVV zijn de nationale vervoerbewijzen niet geldig. De tarieven zijn meestal wel gebaseerd op de strippenkaart: de reiziger betaalt aan de taxi-chauffeur een vast bedrag per OV-zone tussen de 1 en 1,50 euro binnen het CVV-gebied en ongeveer het drievoudige voor elke zone buiten dat gebied. Net als bij de strippenkaart, moeten reizigers een extra zone als basistarief betalen. Voor WVG-geïndiceerden is het CVV-tarief lager: 0,41 euro, de prijs van een gewone strippenkaartstrip. De subsidie voor het CVV wordt op dezelfde wijze berekend als bij het stads- en streekvervoer met exact dezelfde suppletiefactor.
[bewerk] Zie ook
Stads- en streekvervoer, openbaar vervoer in Nederland.
