Cassivelaunus
| Cassivelaunus Mythische Britse koningen Het tweede huis van Cornwall |
||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
' |
||||||||
|
||||||||
| Persoonlijke gegevens | ||||||||
|
||||||||
| Dit artikel is deels gebaseerd op Geoffrey van Monmouth's Historia Regum Britanniae. Deze informatie blijkt niet altijd even accuraat, en soms in tegenspraak met andere bronnen. Er kunnen in dit artikel zaken staan die in tegenspraak zijn met andere artikelen. | ||||||||
Cassivelaunus (Welsh: Kasswallawn) was volgens de legende, zoals beschreven door Geoffrey van Monmouth, koning van Brittannië, tijdens de Romeinse bezetting. Hij was de eerste koning uit de Keltische stam de Catuvellauni, zoals beschreven in Gallische Oorlogen van Julius Caesar.
Hij was de zoon van koning Heli, en in eerste instantie regent voor zijn neef Androgeus, de zoon van koning Lud.
Na Lud's dood werd Cassivelaunus gekroond tot koning, ten koste van zijn twee jonge neven, waarvoor hij enige tijd als regent het koningschap had waargenomen. Zijn oudste neef Androgeus gaf hij het hertogdom van Kent en Trinovantum, en zijn jongere neef Tenvantius het hertogdom van Cornwall.
Toen Julius Caesar bij de Britten eiste dat er, ter voorkoming van oorlog, betaald moest worden aan de Romeinen, werd dit door Cassivelaunus geweigerd. Caesar viel daarop het koninkrijk aan, en pleegde een invasie over de Theems. Na lange strijd slaagde Nennius, Cassivelaunus' broer, er in het zwaard van Caesar te stelen, en hij leidde de Britse legers naar de overwinning. De Romeinen werden teruggedrongen naar hun schepen, waarna zij naar Gallië vluchtten.
Twee jaar later vielen de Romeinen opnieuw aan. Cassivelaunus had inmiddels de steden versterkt, in afwachting van de Romeinse aanval. Een van de maatregelen was het plaatsen van lange pinnen in de Theems, onder het wateroppervlak, zodat de Romeinse schepen lek zouden worden gestoken. Rond 54 v. Chr. vielen de Romeinen het land binnen, maar werden bij de Theems verslagen. Opnieuw moesten zij onverichterzake Brittannië verlaten. De overwinning werd door Cassivelaunus met enorme feesten gevierd, waarbij grote hoeveelheden dieren werden geofferd.
Tijdens deze festiviteiten raakten Androgeus en Cassivelaunus in conflict inzake de dood van een neef van Cassivelaunus. Hij ontstak in woede, en vernietigde een groot deel van de landerijen van Androgeus. Androgeus, op zoek naar hulp, kwam bij Caesar terecht, en gezamenlijk planden zij de derde invasie van Brittannië. Dit keer werd Londen met succes veroverd. Cassivelaunus was niet in staat geweest de aanval te keren en sloeg op de vlucht. Caesar belegerde de heuvel waarop de Britten zich hadden terug getrokken gedurende twee dagen, waarna Cassivelaunus contact opnam met Androgeus met een vredesvoorstel. De voorwaarden werden met Caesar besproken, en Cassivelaunus ging akkoord met jaarlijkse betalingen aan Rome. Caesar en Cassivelaunus sloten vriendschap, en toen de winter voorbij was vertrok Caesar naar Gallië, tezamen met Androgeus.
Cassivelaunus stierf zes jaar later, en werd begraven in York. Omdat Androgeus vertrokken was, werd Tenvantius de troonopvolger.
