Blonde on Blonde (Bob Dylan)

Blonde on blonde
Album door Bob Dylan
[[Afbeelding:{{{cover}}}|200px|Album cover]]
Opnamedatum
Releasedatum	16 mei 1966
Genre	folk-rock
Duur
Label
Producer(s)	Bob Johnston
Professionele review
{{{review}}}
Chronologie Bob Dylan
1965 Highway 61 Revisited	1966 Blonde on blonde	1967 John Wesley Harding

Blonde on Blonde, is de zevende plaat van Bob Dylan, een dubbelelpee (vermoedelijk de eerste in de pophistorie), die werd geproduceerd door Bob Johnston en opgenomen in Nashville, Texas. Het album verscheen in het voorjaar van 1966. Blonde on Blonde wordt gerekend tot Dylan's beste werk, sommigen beschouwen het als Dylans absolute meesterwerk: op de List of Rolling Stone's 500 Greatest Albums of All Times bezet Blonde on Blonde veelzeggend plaats nummer 9.
Blonde on Blonde steeg in de Verenigde Staten destijds tot nummer negen op de Billboard's Pop Albums chart; in Engeland kwam het album terecht op de derde plaats.

Blonde on Blonde is na Bringing It All Back Home en Highway 61 Revisited, allebei uit 1965, Dylans derde album met dat hoogsttypische dylanachtige rock en roll geluid. Op het album horen sommigen een jazz-achtige invloed doorklinken, hetgeen kan worden toegeschreven aan het stel doorgewinterde studio-muzikanten, die overigens een essentieel aandeel hebben in de sfeer van de twee platen. De veertien meeslepende nummers ovetreffen overwegend de 4 minuten speeltijd. De ballade Sad Eyed Lady Of The Lowlands duurt elf en half minuut, ongebruikelijk lang voor het beat-tijdperk. Kritiek is er daarentegen geuit op de totale speelduur van het album, net iets te weinig om vier elpeekanten mee te vullen.

Inhoud 1 De plaats van Blonde on Blonde in Dylans oeuvre 2 Het Muzikale Voorspel 3 Track list 4 Medewerkers 5 Externe linken

[bewerk] De plaats van Blonde on Blonde in Dylans oeuvre

Blonde on Blonde wordt door velen beschouwd als het absolute culminatiepunt binnen Dylans komeetachtige ontwikkeling als jaren zestig popmuzikant. Het album vormt de afsluiting van een immer creatievere, surrealistische en rockende Bob Dylan. De artiest dreigt in deze tijd -zowel voor als na de opnames voor Blonde on Blonde- en ondanks of juist mede dankzij de speed, uitgeput te raken en elk moment uit de bocht te vliegen. De duizelingwekkende carrousel van drukkende verplichtingen en optredens komt tot een einde door een ongeval met zijn motor, op 29 juli 1966. Voor Dylan treedt plots een periode van rust en herstel aan, in de afzondering en in de schoot van zijn gezin doorgebracht. De volgende plaat, John Wesley Harding, uit 1967, lijkt het resultaat van inkeer en bezinning: deze onvervalst antiek klinkende plaat, als opgegraven uit het midden van de negentiende eeuw, getuigt wederom van een hoog niveau. 'John Wesley' is akoestisch opgenomen, de religieus geispireerde teksten lijken de eenvoud zelve, echter geenszins ontbloot van symboliek en moraal. Pas weer in 1975 zal Bob Dylan de popwereld verrassen met een studio-plaat die zijn vroegere werk weet te evenaren: Blood On The Tracks is de Dylan-muziek die vooral hoog gewaardeerd zal worden door later geboren, nieuwe generaties fans.

[bewerk] Het Muzikale Voorspel

Dylans optreden op het Newport Folk Festival van 1965 markeert zijn eerste poging om zijn nieuwe elektrische geluid op een concert ten gehore te brengen. Zijn volgende poging daartoe was gepland op twee concerten eind augustus. Al Kooper en bassist Harvey Brooks, die allebei al op Highway 61 Revisited ( Dylans zesde elpee uit 1965) meespeelden, werden voor deze optredens ingeschakeld, maar guitarist Michael Bloomfield en drummer Bobby Gregg waren wegens verplichtingen niet meer in staat te komen. In hun plaats recruteerde Dylan Robbie Robertson en Levon Helm, leden van The Hawks (later wereldberoemd als The Band).

Het is niet duidelijk hoe Dylan tot deze beslissing kwam; hij was van The Hawks op de hoogte door John Hammond, junior. Mogelijk dat de secretaresse van zijn manager, Mary Martin, een fan van the Hawks, een suggestie deed om hen in te huren.

Dylan nam na een auditie Robertson aan. Met een voorlopige band volgden enige optredens, zonder Helm, in de Carrols Rehearsal Hall. Na twee weken kwam Helm er als drummer bij. Helm herinnert zich dat Robbie niet onder de indruk was van Dylans drummer en dat hij Dylan suggesties deed om hem te nemen.

Het eerste concert vond plaats op 28 augustus 1965 in het New York's Forest Hills. De eerste helft bestond uit een 45 minuten durende akoestische optreden. Dat scheen tevens bedoeld om de oude fans tevreden te stellen, maar alleen To Ramona (uit Another Side Of Bob Dylan) behoorde tot het echt oudere werk. Het epische Desolation Row (van Highway 61 Revisited) speelde Dylan akoestisch, waarna hij kort overlegde met de anderen alvorens het tweede deel vol elektrisch aan te vangen.

Het dubbele album bevat verschillende klassiekers als Rainy day women #12 & 35, Visions of Johanna en I want you. Het indrukwekkende laatste nummer op de plaat, Sad eyed lady of the lowlands, is een ode aan zijn eerste vrouw Sara Lownds.

[bewerk] Track list

Alle songs zijn geschreven door Bob Dylan.

1. "Rainy day women #12 & 35" (4:33)
2. "Pledging my time" (3:42)
3. "Visions of Johanna" (7:27)
4. "One of us must know (Sooner or later)" (4:53)
5. "I want you" (3:06)
6. "Stuck inside of Mobile with the Memphis Blues again" (7:04)
7. "Leopard-skin pill-box hat" (3:50)
8. "Just like a woman" (4:39)
9. "Most likely you go your way and I'll go mine" (3:22)
10. "Temporary like Achilles" (5:03)
11. "Absolutely sweet Marie" (4:46)
12. "4th time around" (4:26)
13. "Obviously 5 believers" (3:30)
14. "Sad eyed lady of the lowlands" (11:19)

[bewerk] Medewerkers

• Bob Dylan - Gitaar, Harmonica, Piano, Keyboards, Zang
• Al Kooper - Orgel, Gitaar, Hoorn (muziekinstrument), Keyboards
• Robbie Robertson - Gitaar, Zang
• Joe South - Gitaar
• Rick Danko - Basgitaar, Viool, Zang
• Bill Atkins - Keyboards
• Wayne Butler - Trombone
• Kenneth A. Buttrey - Drums
• Paul Griffin - Piano
• Amy Herot - Reissue Producer
• Garth Hudson - Keyboards, Saxofoon
• Bob Johnston - Producer
• Jerry Kennedy - Gitaar
• Sanford Konikoff - Drums
• Richard Manuel - Drums, Keyboards, Zang
• Wayne Moss - Gitaar, Zang
• Hargus "Pig" Robbins - Piano, Keyboards
• Henry Strzelecki - Basgitaar
• Mark Wilder - Remixing, Remastering
• Charlie McCoy - Basgitaar, Gitaar, Harmonica, Trompet

[bewerk] Externe linken

• Blonde On Blonde op Bobdylan.com