Blanche Delacroix
Blanche Zélie Joséphine Delacroix, barones de Vaughan (Boekarest, 13 mei 1883 - Cambo les Bains, 12 februari 1948) was de tweede vrouw van koning Leopold II.
Ze was de dochter van Jules Delacroix en Catherine Josephine Sébille.
Drie jaar voor de dood van zijn echtgenote koningin Marie-Henriette kreeg de 64-jarige koning in 1900 een relatie met het 16-jarige hoertje uit Parijs. De twee ontmoetten elkaar op de wereldtentoonstelling van Parijs; de vorst ontmoette haar incognito. Toen de vorst haar vroeg of ze wist wie hij was, antwoordde ze 'Koning Oscar van Zweden'[1]. Wat in het begin een flirt leek, groeide uit tot een oprechte romance tussen beiden.
Zij kreeg een villa in de buurt van de koninklijke residentie, naast het park van Laken. Leopold zou een tunnel tussen het kasteel en de villa hebben laten aanleggen om haar te kunnen bezoeken. De koninklijke familie die hiervan op de hoogte was, liet de vorst zijn gang gaan; de familie had al genoeg problemen gekend met koningin Marie-Henriette. Waarschijnlijk gunden zijn dochters hem een nieuwe kans.
De twee kinderen die uit de relatie werden geboren, werden in de adelstand verheven. Lucien Philippe Marie Antoine (1906-1984) werd hertog van Tervuren, Philippe Henri Marie François (1907-1914) graaf van Raversyde of Ravenstein. Leopold was zeer gelukkig met zijn jongste kinderen; hij had altijd al een jongen gewenst.
Enkele dagen voor zijn dood trouwde Leopold met Blanche. Ze werd door de koning aan zijn ministers voorgesteld als "ma veuve" (mijn weduwe). Het was een trouwplechtigheid "in articulo mortis" (op het moment van sterven) zonder officiële status, geleid door een priester. Blanche werd de titel Baronesse de Vaughan gegeven, hoewel daaraan nooit een Koninklijk Besluit ten grondslag heeft gelegen.
Na de dood van de koning werd Blanche naar verluidt ruimschoots schadeloos gesteld (omgerekend 25 miljoen euro) en vertrok ze uit Brussel. Acht maanden later, in 1910, hertrouwde ze met Antoine Durrieux, waarna de twee kinderen de achternaam van hun stiefvader kregen. In 1948 overleed ze aan suikerziekte in "Villa Kayola" in Cambo-les-Bains. Of ze toen straatarm was, zoals de verhalen willen, is onbekend.
Haar zoon Lucien trouwde in 1927 met Lucie Gracieuse Mundutey (1900-2005).
[bewerk] Literatuur
- Baronne de Vaughan. Quelques souvenirs de ma vie. Paris: Flammarion, 1936.
- Baronne de Vaughan. Presque reine: mémoires de ma vie. S.l.: Le livre de Paris, 1944.
- Léon Van Audenhaege. De liefde van Leopold II: barones de Vaughan. Gent: Reinaert/Het Volk, 1985. ISBN 9063440648*
- Léon Van Audenhaege. Très-Belle. Blanche Delacroix, baronne de Vaughan, le grand amour de Léopold II. Brussel: Hatier, 1987.[2] ISBN 2870885911
[bewerk] Externe links
- Op het Belgische Seniorennet zijn enkele feiten terug te vinden.
- Op een Belgische website passeren enkele buitenechtelijke kinderen van de Belgische koninklijke familie de revue.
