Belozersk

Belozersk


{{{locatie}}}
Kerngegevens
Deelgebied	oblast Vologda
Rayon	Belozerski
Inwoners	10.975 (volkstelling 2002)
Coördinaten	60°02′NB 37°47′OL
OKATO-nummer	19210501
Netnummer	(+7) 81756
Tijdzone	UTC+3 (MSK)
Officiële website	n.b.

Kathedraal van Belozersk
Foto: Prokoedin-Gorski (1909)

Gezicht op Belozersk vanaf de stadswal
Foto: Prokoedin-Gorski (1909)

Belozersk (Russisch: Белозерск; [Belazersk]; soms ook Belozjorsk) is een stad in de Russische oblast Vologda (Noordwestelijk Federaal District) en het bestuurlijk centrum van het district Belozerski. Het ligt op 214 kilometer ten noordwesten van Vologda en 114 kilometer ten noorden van Tsjerepovets op de zuidoever van het Witte Meer ten westen van het Wolga-Oostzeekanaal en 20 kilometer ten westen van de instroom van de Sjeksja.

In de buurt van de stad liggen vele oude kloosters, zoals het Kirillo-Belozerski klooster en het Ferapontov-klooster.

[bewerk] Geschiedenis

De plaats werd het eerst genoemd in de Nestorkroniek uit 862 als de stad Beloozero ("Wit meer") van de Varagische vorst Sineus (toen nog liggend aan de andere zijde van het Belajameer bij het dorp Kisnema). Het was een van de vijf oorspronkelijke Rus-steden (de anderen waren Ladoga, Novgorod, Polotsk en Rostov). Het was eerst onderdeel van de Republiek Novgorod en daarna van Vladimir-Soezdal, tot in 1207 het Vorstendom Rostov werd afgescheiden van Vladimir-Soezdal. In 1238 werd Beloozero de hoofdstad van het onafhankelijke vorstendom Belozersk. In 1352 werd de stad getroffen door een pest epidemie, waarnaar de stad werd verplaatst naar het estuarium van de Sjeksjarivier bij het dorp Krochino (op 20 kilometer van de huidige locatie) om van 1363 tot 1364 terug te worden verplaatst naar haar oorspronkelijke positie. In 1380 waren de inwoners van Beoozero onder de eersten die gehoor gaven aan de oproep van de Moskovische knjaz Dimitri Donskoi om Mamai, een militaire bevelhebber van de Gouden Horde, terug te slaan. Bij de Slag bij Koelikovo werden de Beloozerose troepen echter vernietigd en de prinsen van het vorstendom gedood.

In 1389, kort na de slag, werden de stad en het vorstendom ingelijfd door Moskovië als apanage. Tijdens de Mongoolse invasie in Rusland wist de stad buiten het bereik van de Gouden Horde te blijven dankzij haar ligging in het dichtbeboste merengebied van Noord-Europees Rusland en huisveste vele vluchtelingen uit het bezette zuidelijkere deel van Rusland. In 1486 werd Beloozero het bestuurlijk centrum van de oejezd Belozerski en werd het een versterkte plaats in het noorden van Moskovië. Op bevel van veliki knjaz (grootvorst) Ivan III werd een 30-meter hoge aarden wallen met daarbovenop een houten palisade aangelegd met 8 torens, wat dienst deed als het kremlin van de stad. In de 15e en 16e eeuw beleefde de stad haar bloeitijd en werd Beoozero een handelscentrum en centrum voor handwerken, waar goederen uit Tver, Novgorod Veliki, de invloedrijke kloosters uit het zuiden en de nederzettingen uit het verre noorden werden verkocht. In deze periode werd de stad geleidelijk uitgebreid en opgesierd met stenen kerken. Tijdens Ivan IV werd de plaats een verbanningsoord voor politieke tegenstanders.

In 1586 werd Archangelsk gesticht aan de Witte Zee en verplaatste de hoofdhandelsroute zich naar het oosten; over de Soechona en Noordelijke Dvina, waardoor de stad sterk aan belang verloor. In de 17e eeuw werd de stad zwaar verwoest door Pools-Litouwse troepen. In 1719 werd Beloozero het bestuurlijk centrum van een district binnen het gouvernement Sint-Petersburg en in 1776 werd het onderdeel van de namestnitjestvo Novgorod

In 1777 kreeg het de status van stad onder rayonjurisdictie en kreeg het de huidige naam Belozersk. Met het openen van het Belozerski Kanaal in 1846, die als onderdeel van de Marinski Waterweg een verbinding vormde tussen het Witte Meer en het Onegameer en daarmee het Wolga-gebied en de Soechona verbond met de Finse Golf, verkreeg de stad opnieuw een belangrijke positie. Ditmaal vooral in de houtindustrie en de vlotterij.

Na de Tweede Wereldoorlog werd het Wolga-Oostzeekanaal aangelegd als vervanging van deze route, waardoor de stad niet langer aan deze route ligt. Tot het midden van de 20e eeuw bleef Belozersk een typische landbouwplaats en bedroeg de urbane bevolking slechts 16% van de totale districtsbevolking.

[bewerk] Economie

De belangrijkste economische sectoren in de stad zijn de levensmiddelenproductie en de houtindustrie. Er bevinden zich meerdere zaagmolens en houtverwerkende bedrijven.

[bewerk] Demografie

Ontwikkeling van het inwoneraantal
Jaar	1897	1926	1959	1970	1979	1989	2002
Bevolking	5.000	7.000	10.400	12.100	12.200	12.300	11.000

[bewerk] Bezienswaardigheden

Het kremlin in het stadscentrum bezit nog een van de aarden wallen, maar is geen dertig meter hoog meer en heeft ook geen houten palisadewand meer. Binnen de bastion werd tussen 1668 en het einde van de jaren '70 van de 17e eeuw de Verlosser-Verheerlijkingskathedraal (Спасо-Преображенский собор) gebouwd met een barokken interieur. Het oudste stenen bouwwerk van de stad is de van 1553/1554 tot rond 1570 door bouwmeesters uit Rostov Veliki gebouwde Maria-Hemelvaart Kathedraal (Успенский собор), waarbinnen zich onder andere het kostbare, in de 2e helft van de 13e eeuw gemaakte, icoon van de Moeder van God van Belozersk (Икона Богоматери Белозерской) bevindt. Andere belangrijke gedenktekens zijn de tussen 1690 en 1696 gebouwde Kathedraal van de profeet Elia (Ильинская церковь), de tussen 1716 en 1723 gebouwde Kathedraal van de Barmhartige Verlosser (Церковь Всемилостивого Спаса) en het Belozerski Kanaal, die tussen de stad en het Witte Meer loopt en daar is afgedamd. Buiten de stad bevinden zich onder andere het Kirillo-Belozerski Klooster en het Ferapontov-klooster.