Alicia Alonso

Alicia Alonso (haar echte naam is Alicia Ernestina de la Caridad dei Cobre Martínez Hoyo) is een Cubaanse danseres en choreografe, geboren in Havana op 21 december 1921. Ze was de jongste van 4 kinderen.

[bewerk] Biografie

Op 9-jarige leeftijd begon ze dans te leren in Havana (in de Sociedad Pro-Arte Musical, met Sophia Fedorova) en danste in Cuba onder de naam van Alicia Martinez.

Op 15-jarige leeftijd trouwde ze met haar danspartner Fernando Alonso en veranderde haar naam in Alonso. Toen ze in New York kwam had ze Anatole Vilzak en Ludmilla Shollar als leerkrachten in de School of American Ballet, later met Vera Volkova in Londen.

Op 19-jarige leeftijd werd ze gedeeltelijk blind. Haar partners moesten altijd staan waar ze wilde dat ze staan, en ze gebruikte de lichten om zich in de ruimte te richten. In New York danste ze in de musicals Great Lady in 1938 en Stars in Your Eyes in 1939 (choreograaf: George Balanchine).

Vanaf 1939 werkte ze in de American Ballet Caravan, voorloper van de actuele New York City Ballet. Ze was een lid van de American Ballet Theater in 1940 en in 1943 werd ze een van hun prima ballerina's. Ze danste de eerste rol in Undertow van Antony Tudor (1943), Theme and Variations van George Balanchine (1947) en Fall River Legend van Agnes de Mille (1948).

Als Prima Ballerina werkte ze met de meeste bekende choreografen als Michel Fokine, George Balanchine, Léonide Massine, Bronislava Nijinska, Antony Tudor, Jerome Robbins of Agnes de Mille. In 1948 fundeerde ze de Ballet Alicia Alonso met haar echtgenoot, nu Ballet Nacional de Cuba genoemd. Sommige van haar leerlingen dansen in de American Ballet Theater, de Boston Ballet, de San Francisco Ballet, de Washington Ballet, de Cincinnati Ballet and de Royal Ballet. Haar choreografieën zijn o.a. La Tinaja, Ensayos Sinfonicos, en Lidia.

Haar partner in deze periode was Igor Youskevitch en samen met hem voegde ze bij de Ballets Russes de Monte Carlo in 1955.

Tussen 1955 en 1959 danste ze elk jaar in de Ballets Russes de Monte Carlo, maar ook in de Bolshoi en de Kirov in 1957 en 1958, in de Opera de Paris, de Royal Danish Ballet en in andere compagnieën. Haar versies van de choreografieën van de klassieke balletten zijn beroemd en worden gebruiken in de Opera de Paris (Giselle, Grand pas de quatre, Sleeping Beauty), de Vienna Opera en de San Carlo Theater of Naples (Giselle), in de Prague Opera (La fille mal gardée) en in de Teatro alla Scala in Milan (Sleeping Beauty).

Ze creëerde de Fundación de la Danza en de Instituto Superior de la Danza Alicia Alonso. In juni 2002 werd ze aangesteld als UNESCO Goodwill Ambassador voor haar bijdrage in de ontwikkeling en de bescherming van de klassieke dans. Ze is nog altijd de directrice van de Ballet Nacional de Cuba.