Abdij van Sankt Gallen
De Abdij van Sankt Gallen is een van de zes monumenten op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO in Zwitserland. De abdij staat sinds 1983 op deze lijst.
De abdij ligt in het kanton Sankt Gallen in Oost-Zwitserland.
De Benedictijner abdij van Sankt Gallen is een voorbeeld van een karolingisch klooster. Het was vanaf de 8e eeuw tot aan de secularisatie in 1805 één van de belangrijkste kloosters in Europa. Zijn bibliotheek is een van de grootste en oudste van de wereld en bevat onschatbare manuscripten zoals de oudste architectonische tekening op perkament uit 820. Van 1755 tot 1768 is het klooster herbouwd in barokke stijl.
De kathedraal en de bibliotheek zijn de belangrijkste exponenten van dit opmerkelijke complex, die de activiteiten in de 12e eeuw weerspiegelen.
In 612 stichtte de Ierse monnik Gallus een christelijke cel aan de rivier de Steinach. Gallus is de naamgever van de abdij, de stad Sankt Gallen en het kanton Sankt Gallen. De eigenlijke stichter van het klooster was in 619 Othmar, die hiertoe werd aangezet door Karel Martel. Op een tekening van 820, het zogeheten kloosterplan van Sankt Gallen, zijn ook de bibliotheek en de kloostertuin te vinden. Meer dan een feitelijke plattegrond van het klooster van Sankt Gallen geeft de tekening een geïdealiseerd beeld weer. Lange tijd werd dit beschouwd als het welhaast officiële model van een Karolingisch klooster. De kruidentuin op deze tekening heeft velen geïnspireerd voor de aanleg van een eigen tuin. Ook zijn er in de 20e eeuw naar voorbeeld van het kloosterplan van Sankt Gallen bij een aantal kerken kruidentuinen aangelegd. Het klooster was direct al een centrum waar christelijke en wetenschappelijke teksten van een hoog gehalte ontstonden.
Het grondbezit van het klooster werd voortdurend uitgebreid, onder andere via schenkingen. De abten bezaten de wereldlijke macht over een aanzienlijk deel van oostelijk Zwitserland. Het klooster kreeg daardoor echter telkens weer te maken met machtsstrijd, onder andere door de Oostenrijkers en de Habsburgers. De neergang van de kloostervoogdij werd duidelijk toen het kanton Appenzell zich vrij vocht van de heerschappij van het klooster. Tijdens de Reformatie in 1527 werd de abt afgezet en de macht van het klooster over het gebied afgenomen. Na de nederlaag van de reformatoren in 1531 werd het klooster weer hersteld. Geleidelijk kregen de heersende abten weer meer macht en zorgden voor een algehele terugkeer naar het rooms-Katholieke geloof. Na de Franse Revolutie in 1798 en de Helvetische Republiek was het in 1805 in sankt Gallen definitief voorbij met de uitoefening van wereldlijke macht door de Rooms-Katholieke Kerk.
De volgende argumenten voor opname op de werelderfgoedlijst gelden voor de abdij van Sankt Gallen:
- criterium II: grote invloed gedurende langere tijd op een cultureel gebied wat betreft architectuur, monumentale kunst en stads- of landschapsbeïnvloeding
- criterium IV: een bijzonder voorbeeld van een gebouw dat voor een belangrijke periode in de geschiedenis staat
[bewerk] Externe links
- UNESCO informatie over de abdij in het Engels
- Abdij Sankt Gallen - ondergang en erfgoed - in het Duits
- Bibliotheek Sankt Gallen, in het Duits
- Codices Electronici Sangallenses - project voor de digitalisering van de middeleeuwse handschriften
- Schatten van de wereld - Het klooster van Sankt Gallen, in het Duits
|
|
|---|
| Lijst van monumenten op de Werelderfgoedlijst |
| Abdij van Sankt Gallen | Benedictijns klooster Sankt Johann | Drie kastelen, stadsmuur en binnenstad van Bellinzona | Oude binnenstad van Bern | Jungfrau-Aletsch-Bietschhorn | Monte San Giorgio |
