Vicdanî ret

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Vicdanî ret, bir bireyin politik görüşleri, ahlaki değerleri veya dinsel inançları doğrultusunda askerlik hizmetini reddetmesidir. Vicdani ret düşüncesi geniş anlamda ilk olarak 19. yy.da ortaya atılmış, 20. yy.ın başlarında I. ve II. Dünya Savaşları sırasında taraftar bulmuştur. Savaş karşıtlarının uzun mücadeleleri sonucunda, vicdani ret hakkı günümüzde Birleşmiş Milletler İnsan Hakları Komisyonu ve Avrupa Parlamentosu tarafından temel insani hak olarak kabul edilmiştir.

Türkiye'nin jeopolitik, stratejik surumundan dolayı henüz tanınmayan vicdani ret için başta savaş karşıtları http://www.savaskarsitlari.org/ olmak üzere çeşitli grupların çalışmaları sürmektedir.

Vicdanî ret, Avrupa Birliği üyesi tüm ülkelerce tanınan "askere gitmeyi reddetme" hakkıdır. Bu hakkın uygulanması ülkelere göre farklılık gösterebilmektedir. Bazı ülkelerde vicdanî retçiler askerlik yapmak yerine, zorunlu olarak bir kamu hizmetinde görevlendirilmektedirler.

Vicdanî reddin geçmişinin ilk devletlerin kuruluşuna kadar eskiye uzandığı iddia edilse de, resmi kayıtlara göre yirminci yüzyılın başına uzanmaktadır. İlk kez 1916'da İngiltere vicdanî reddi Anayasasına dahil etmiş, İngiltere'yi 1917'de Danimarka, 1920'de de İsveç izlemiştir.