Guerra fría
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
Conflicto semibélico, que enfrontou durante a segunda metade do século XX a dous bloques antagónicos ideolóxicamente nunha guerra sen conflicto directo pero con conflictos indirectos no que os dous bandos prestaban axuda ós diferentes continxentes, e con guerras de influencia e económicas.
Durou do 1948 co Golpe de Praga ata 1991 coa disolución da Unión Soviética.
Índice |
[editar] Bandos
- OTAN (Organización do Tratado do Atlántico Norte): Estados Unidos, Reino Unido, Canadá, Francia, Alemaña do Oeste, Xapón, Australia e outros, fundamentalmente países de economía capitalista e na órbita dos EUA.
- Pacto de Varsovia: Unión Soviética, Polonia, Bulgaria, Checoslovaquia, Cuba e outros. fundamentalmente países centroeuropeos e da Europa Oriental, así como repúblicas africanas e do sudeste asiático. Países de economía centralizada e partido único.
[editar] Orixes
Trala derrota do fascismo, Europa atopábase semidestruida e cunha forte presenza militar, no oeste, exércitos de democracias occidentais, e no leste o Exército Roxo da comunista Unión Soviética. Nestes últimos países, a URSS comezou a apoia-los partidos comunistas, que pronto acadaron o poder. Comezaban a nace-las democracias populares. Pola súa parte, o presidente Harry S. Truman pronunciaba un discurso no Congreso o 12 de marzo de 1947, a chamada doutrina Truman, defendendo que os Estados Unidos axudarían a calquera país que fixera fronte á "ameaza comunista". Baixo esta doutrina amparáronse numerosos reximes dictatoriais ó longo das seguintes décadas.
As democracias populares tiñan características comúns: partido único, colectivización de campos e fábricas, predominio da industria pesada de base, prohibición da liberdade de expresión,...
En xullo de 1947 a admon. Truman crea a CIA, e impulsa o Plan Marshall de axuda ás democracias europeas.
En febreiro de 1948, na reconstituida democracia de Checoslovaquia, o líder comunista Gottwald, con beneplácito de Stalin convoca unha greve xeral e, apoiado por traballadores armados derroca ó goberno (Golpe de Praga), pronto constituiríase a República Democrática Popular de Checoslovaquia.
Iugoslavia, tamén comunista baixo a ditadura de Tito, rompeu relacións coa URSS en agosto de 1948, sen embargo, non fixo un achegamento ó bloque occidental, pasaría a ser un dos países non aliñadps.
Nos Acordos de Londres, en xuño de 1948, Francia, EUA e Reino Unido decidiron poñer en circulación o Deutschemark nas súas zonas. Stalin protestou e como represalia, prohibiu toda comunicación terrestre coa parte occidental de Berlín, é o chamado bloqueo de Berlín. Sen embargo, a superior loxística americana conseguiu non illar a Berlin Occidental con voos de suministros cada poucos minutos. En 11 meses, a ponte aérea berlinesa foi testemuña de 275.000 voos. Stalin levantou o bloqueo o 12 de maio de 1949.
O 8 de maio de 1949, as tres zonas occidentais de Alemaña constitúense nunha democracia liberal, a RFA. O bloque soviético pasa a ser unha democracia popular, a RDA. Un telón de aceiro dividira Europa, e máis tarde ó mundo.
[editar] Dous bloques
Para mante-la súa influencia en Europa Occidental, os Estados Unidos promoven unha maior interdependenza económica e militar coa creación do Fondo Monetario Internacional (FMI), a Organización para a Cooperación e o Desenrolo Economico (OCDE), e, no 1949, a creación da Organización do Tratado do Atlántico Norte (OTAN), que garante a protección mutua dos seus membros.
En 1950 créase a Comunidade Europea do Carbón e o Aceiro (CECA), este proceso de unión culminaría co Tratado de Roma en 1957 e a creación da Comunidade Económica Europea (CEE).
En 1948 créase en Río de Janeiro a Organización de Estados Americanos (OEA). En 1951, no marco da Guerra de Corea, fírmase o pacto ANZUS, unha alianza militar entre Australia, Nova Celandia e os EUA. En 1954, fúndase a SEATO, Organización do Tratado do Sureste Asiático. Así, nos anos 50 o bloque occidental exténdese ó mundo. Pero o bloque comunista non se quedaría de mans cruzadas.
En 1947, a URSS organiza o Movemento pola Paz, protesta de intelectuais marxistas contra as armas nucleares americanas. De 1948 a 1952, é un periodo de purgas nas democracias populares, moitos militantes de esquerdas son acusados de desviacionistas ou trosquistas e duramente represaliados. En 1949 nace o Consello de Axuda Mutua Económica (COMECON), o seu obxectivo era a planificación dos intercambios comerciais nos países do bloque comunista.
En 1955 nace o Pacto de Varsovia, tratado de cooperación e axuda militar entre os países da esfera soviética.
[editar] A coexistencia pacífica
Stalin morre o 5 de marzo de 1953. Sucédeo Nikita Kruschev, que lanza a prerrogativa da coexistencia pacífica, recoñecendo que o conflicto co capitalismo xa non era inevitable, e renunciando á saída militar para o dominio comunista mundial. Pero a URSS non deixará por iso de competir cos capitalistas, así, comeza unha carreira científica, técnica, artística entre os dous bloques e máis concretamente esntre as dúas superpotencias, os EUA e a URSS.
Mentres tanto, nos EUA, exténdese a fobia anticomunista, institucións gubernamentais como o Comité de Actividades Antiamericanas ou a propia CIA, investigan a altos cargos do goberno, directores de cine, escritores,... O 'perigo comunista' aparece como a temática principal das novelas e películas. Dende Estados Unidos, vése que o enfrontamento co bloque soviético é inevitable. En 1953 gaña as eleccións Dwight D. Eisenhower, a nova administración republicana adopta a doutrina das represalias masivas, dándolle un pulo definitivo á proliferación das armas estratéxicas.
A década dos 50 ve o fin da Guerra de Corea e da Guerra de Indochina, as tropas soviéticas abandonan Austria (1955) e a URSS recupera as relacións diplomáticas coa Iugoslavia de Tito.
No XX Congreso do PCUS, Kruschev denuncia os excesos da época estalinista e rexeita o culto á personalidade.
O 24 de outubro de 1956, unha insurrección popular en Hungría eleva ó poder ó sector máis moderado do Partido Comunista. O dirixente Imre Nagy, declara o dereito á libre asociación e o abandono do Pacto de Varsovia. Inmediatamente, forzas do Pacto entraron en Hungría e puxeron fin á insurrección.
En Berlín, o 13 de agosto de 1961, obreiros do leste mandados por militares comezan a levantar un muro ó redor da cidade para frea-lo éxodo da poboación oriental, ou, segundo as autoridades da RDA, evita-la invasión das forzas capitalistas e protexe-la poboación. O muro de Berlín sería a materialización do telón de aceiro.
En 1959 Kruschev entrevístase con Eiesnhower, entrevista que repetiría con Kennedy en 1961. Pero é no 1960 cando os soviéticos derriban un avión espía U2 sobre o seu territorio, Kruschev protesta ante as Nacións Unidas das actividades de espionaxe que poderían desencadear fortes represalias. Pero non foi ata 1962 coa crisis dos misís de Cuba que o mundo estivo máis preto dunha III Guerra Mundial.
O presidente exipcio Gamal Abdel Nasser, únese ó Movemento de Países Non Aliñados (1954), Estados Unidos como represalia retira as subvencións á construción da presa de Assuan. Como resposta o exipcio nacionaliza o canal de Suez. Esta nacionalización provoca o desembarco de tropas franco-británicas e a invasión do Sinaí por parte de Israel, a Unión Soviética ameaza con usa-lo seu arsenal nuclear contra Londres e París se as tropas invasoras non se arredan, finalmente, Estados Unidos convence ós seus aliados de retirarse. E a Unión Soviética pasa a se-la construtora da presa de Asuán. Este conflito decanta a posición do mundo árabe cara o bloque comunista e reflicte a dependenza das pequenas potencias europeas dos ditados americanos.
Co derrocamento do dictador Batista en Cuba, os revolucionarios de Castro chegan ó poder. Estados Unidos apoia entón un intento de invasión por Bahía Cochinos, que é frustrado. Isto fai que o novo dictador cubano Fidel Castro pida axuda á URSS e converte o que era un movemento patriótico nunha 'revolución comunista'. A cooperación cos soviéticos supón o despregue de misís nucleares na illa. Os U2 americanos detectan as lanzaderas e Kennedy decreta o embargo á illa. Un convoi soviético para no Atlántico en espera de ordes de Moscova. Se continúan cara a Cuba, os americanos dispararían contra eles e entón os soviéticos atacarían dende Cuba ós Estados Unidos con armas atómicas, finalmente, Kruschev accede a retira-las plataformas de lanzamento e Kennedy levanta parcialmente o bloqueo e retira os seus misís de Turquía.
[editar] O periodo de cooperación
A finais dos 60, o chanceler alemán Willy Brandt lanza a Ostpolitik, un intento de achegamento de posicións co leste. Esta política materialízase coa firma de tratados bilaterais con Polonia, URSS e Checoslovaquia. En 1972 a RFA e a RDA establecen relacións diplomáticas. tamén a comezos dos 70, a Unión Soviética debe pedir axuda ós Estados Unidos e Canadá en forma de trigo debido á pobre maquinaria agrícola soviética que non é capaz de producir comida dabondo. Dáse o caso do pragmatismo soviético na utilización de motores de carros de combate para usar de tractores.
Hungría comeza unha serie de reformas económicas ó marxe da ortodoxia comunista. Os países de Europa Oriental ven como os seus veciños europeos prosperan coa CEE e tratan de impulsar distintas reformas para acadar un maior benestar da poboación.
O dirixente checoslovaco Alexander Dubcek, propón o denominado socialismo de rostro humano, que supón unha apertura ó exterior e reformas económicas liberais este pequeno periodo de liberdade é coñecido como Primavera de Praga. No verán de 1968, tropas do Pacto de Varsovia entran na capital checa. A doutrina Breznev de supremacía soviética quedaba patente.
Coa derrota na Guerra do Viet Nam, os americanos deciden non involucrarse directamente en ningún conflicto armado. En 1972, Nixon entrevístase con Mao, e o xigante comunista obtén un asento no Consello de Seguridade da ONU. Nos anos 70 os EUA para evitar calquera tipo de revolución, non dubida en apoiar dictadores en América do Sur. O caso máis destacable é o golpe de estado do 11 de setembro de 1973 en Chile.
[editar] Carreira armamentística
A inicial ventaxa americana no terreo das armas atómicas, é suposta por todo o mundo ata que en 1957 co lanzamento do Sputnik (do ruso, "satélite"), os soviéticos declaran a súa capacidade estratéxica. Agora os Estados Unidos xa non estarían seguros nin no seu territorio. Durante os anos 50, Eisenhower da un pulo importantísimo na fabricaci´çon de armas atómicas. En 1958 o Explorer 1 da mariña americana pon o primeiro satélite artificial americano en órbita. No ano 1963 os americanos xa tiñan cinco misís nucleares por cada un dos soviéticos.
Trala crisis dos misís de Cuba, en 1968, EUA, URSS e o Reino Unido firman o primeiro Tratado de Non Proliferación Nuclear. Acordo ó que lle seguiría o SALT I firmado en moscova en 1969. Este tratado determinaba a prohibición do aumento dos misís estratéxicos ICBM e dos sistemas ou escudos antimisís. Tratábase de acada-la paz mediante o medo á mutua destrucción asegurada (Mutual Assured Destruction, MAD, que en inglés significa "tolo").
[editar] Novos desencontros
1973, crise do petróleo e a terceira guerra árabe-israelí (ver guerra do Ion Quippur), 1974 demisión de Nixon e escándalo do Watergate. 1975 retirada do exército americano de Vietnam, victoria comunista. Todos estes acontecementos supoñen un desequilibrio a favor do lado comunista. Que levan a unha nova escalada de tensións. A revolución sandinista en 1979 en Nicaragua derroca ó dictador proamericano Somoza en favor dun movemento próximo ás teses de Moscova. Etiopía declárase en 1977 república socialista. En 1974 os rexímenes surxidos das antigas colonias portuguesas pasan a ser claramente pro-soviéticos. Estados Unidos perde influenza no terceiro mundo.
A noiteboa de 1979, seccións motorizadas soviéticas entran en Afganistán para reafirma-lo poder do goberno comunista. Estados Unidos, por medio da CIA comeza a armar ás milicias dos muhaiddín.
Pero nos Estados Unidos Jimmy Carter gaña as eleccións de 1976 e logra un rotundo éxito e renome cos Acordos de Camp David entre Anuar El Sadat e Menahem Begin, e o recoñecemento do dereito a existir de Israel por parte de Exipto. En 1979 asina con Leónidas Breznev os acordos SALT II. Pero as cousas tórcense para os americanos co triunfo da Revolución Islámica de Irán (1979). Ó grito de "morte ós americanos", os islamistas tomaron a embaixada americana en Teherán. Pero era un movemento revolucionario ese, non subvencionado polo Kremlin. As dúas superpotencias vían nacer un acontecemento novo: o fundamentalismo islámico.
Carter, vendo os acontecementos na rexión do Golfo Pérsico, lanza a chamada doutrina Carter: os Estados Unidos reservaríanse o uso da forza militar para asegurarse dos recursos petrolíferos do Golfo Pérsico. En 1980 prodúcese o boicot dos EUA nos xogos de 1980 en Moscova, a URSS faría o mesmo cos xogos de Os Ánxeles en [[1984].
En 1982 un discurso de Ronald Reagan califica á URSS de Imperio do Mal, o que non contribúe a mellorar as deterioradas relacións diplomáticas. Para afoga-la economía soviética, Reagan lanza unha agresiva política de rearme. En 1983, os Estados Unidos despregan misís con capacidade estratéxica en Europa Occidental. A Unión Soviética fai o propio nos países do bloque oriental. A tensión elévase. Tamén, os EUA lanzan o programa SDI, a Iniciativa de Defensa Estratéxica (Strategic Defense Initiative), que significa a posibilidade de crear un escudo antimisís que contravería os tratados de desarme. O apoio americano á contra nicaragüense antisandinista significa o escándalo do Irán-Contra. Para financiar á Contra, os Estados Unidos venderon armas a Irán, declarado inimigo dos EUA.
A comezos dos 80, a situación económica da URSS empeoraba por momentos. A dependenza de gran dos americanos (que xamais presionaron ós seus inimigos por esa banda, xa que a subvencionada agricultura americana necesitaba as divisas soviéticas), e o cada vez máis evidente atraso tecnolóxico respecto a Occidente facían baixa-lo nivel medio de vida, o que a súa vez complicaba a competición militar con América e Europa. Ademáis, faltaba un claro liderato que unificara a burocracia. Breznev morreu en 1982, Andropov en 1984 e Chernenko en 1985. O 11 de marzo de 1985, Mijaíl Gorbachov accedía á Secretaría Xeral do PCUS.
[editar] Novo pensamento político (1985-1989)
Ante a situación de crise da URSS, o novo premier comeza a facer cambios na cúpula do poder. Substitúe a Andrei Gromiko por Eduard Shevarnadze no ministerio de asuntos exteriores. Comeza a facer "xiras" por Europa Occidental, ata que en novembro de 1985 entrevístase con Ronald Reagan en Xenebra. No XXVII Congreso do PCUS, a nova cúpula avoga polo "novo pensamento político" (en ruso Novy Myshlenie), esto significaba esquece-las diferenzas e colaborar polo ben e progreso do mundo. Nos seguintes anos, feitos como o desastre de Chernobil (1986), as baixas en Afganistán ou o aterraxe dunha avioneta Cessna na Praza Roxa (1987), todo unido ó glasnost (trasnparencia), poñen de manifesto que a URSS xa non pode competir de igual a igual cos EUA. En 1987 as dúas superpotencias firman o Tratado de Washington de reducción de ICBMs. En decembro de 1988, Gorbachov anuncia a reducción das forzas armadas soviéticas en 500.000 soldados, así como a progresiva retirada do Exército Roxo dos países do bloque oriental. O 15 de febreiro de 1989, a URSS abandona Afganistán.
[editar] Caída do Bloque Comunista (1989-1991)
A retirada das tropas soviéticas da Europa Oriental, propiciou a caída dos reximenes comunistas. En 1989, tralas continuas folgas do sindicato católico Solidaridad en Polonia, obrigan ó goberno comunista á legalización dos sindicatos non oficiais e ó comezo dunha transición democrática. Nas primeiras eleccións o Partido Comunista é derrotado, e o dirixente de Solidaridad (Mazowiecki) pasa a forma-lo primeiro goberno democrático do bloque oriental. En Hungría, o cambio o propiciaron os propios comunistas reformistas. Na primavera de 1989, legalizouse o multipartidismo, e nas eleccións de outubro o Partido Socialista Obrero Húngaro disolvíase e comezaba o proceso constituínte dunha nova Constitución democrática. En setembro de 1989, Hungría abre a súa fronteira con Austria, provocando a primeira fenda no telón de aceiro. Por esta fenda escaparon milleiros de cidadáns da RDA cara a RFA. Esto viu acompañado de numerosas manifestacións na RDA. Ó mesmo tempo, dende Rusia, Gorbachov condena explícitamente a Doctrina Breznev, feito que é aproveitado polos comunistas reformistas na RDA para asumi-lo poder e abri-lo Muro de Berlín o 9 de novembro de 1989.
O 3 de outubro de 1990, tralos Acordos 4+2 (entre as catro potencias vencedoras da Segunda Guerra Mundial e as dúas alemañas), a RFA absorbe á RDA, co comproimiso de reduci-los seus efectivos militares e de que a OTAN non se despliegue no antigo territorio da RDA. A caída do Muro precipìtou os acontecementos nos restantes países do bloque oriental. En Checoslovaquia, a denominada Revolución de Terciopelo aupou ó goberno ó heroe da Primavera de Praga, Alexander Dubcek, e á xefatura do goberno a Vaclav Havel, un dos disidentes máis famosos na Europa comunista. Ó día seguinte á caída do Muro, prodúcese un golpe de estado en Bulgaria, asecendendo ó poder Petar Mladenov, comunista reformista. O 21 de decembro de 1989, unha manifestación en Bucarés, acaba en violentos enfrontamentos entre o pobo e o exército contra a Securitate (policía política) do Conducator Nicolae Ceaucescu, que nos últimos anos destacara por dirixi-lo país con man de ferro e métodos condenados por Moscova, xa que el e a súa muller vivían como reies mentres Romanía empobrecíase cada día máis. O conducator e maila súa muller Elena, foron detidos mentres fuxían e executados sumariamente o día de Nadal de 1989.
En febreiro de 1990, convócanse as primeiras eleccións multipàrtidistas da historia de URSS. Nas repúblicas bálticas vencen os partidos independentistas. Lituania é a primeira república soviética en secesionarse. En maio de 1990, Boris Yeltsin é elixido presidente da Duma ou Parlamento Ruso. O 19 de agosto de 1991, Gorbachov é secuestrado na súa dacha do Mar Negro polo sector comunista máis ortodoxo. O intento de golpe de Estado é freado polas prpotestas populares e otemor a represalias de altos cargos do Exército. Boris Yeltsin aparece como a cabeza visible da oposición á "vella gardia". Como consecuencia deste intento de golpe de Estado, o resto de república soviéticas comezan procesos de secesión. Finalmente, o propio PCUS é ilegalizado. O 1 de decembro de 1991, Ucrania independízase. O 8 de decembro, Ucrania, Belarús e Rusia abandonan a URSS e fundan a Confederación de Estados Independentes na chamada Declaración de Belovezhskaya Pusha. O 21 de decembro, oito das doce repúblicas restantes da URSS integranse na nova Confederación. As repúblicas bálticas (Estonia, Letonia e Lituania) e Moldavia non estarán confederadas. O día de Nadal de 1991, Gorbachov dimite e a bandeira vermella "dos traballadores e campesiños" era arriada en Moscova. A bandeira tricolor rusa era izada. A Federación Rusa heredaría o posto no Consello de Seguridade da ONU e a condición de segunda potencia nuclear. A guerra fría era historia e xordía unha nova orde mundial.
[editar] Carreira espacial
En 1945, un grupo de científicos alemáns que traballaban no programa balístico do III Reich, encabezados por Wernher Von Braun, réndense ás tropas americanas e son trasladados a Huntsville, Alabama, para continuar as súas investigacións. Despois da Victoria en Europa, científicos rusos chegan a Alemaña para evalua-la situación do programa alemán de cohetes. En setembro, Helmut Gröttrup e outros científicos alemáns, son trasladados á URSS para retoma-lo programa alemán de misís.
O 14 de outubro de 1947, Charles Yeager, piloto do X-1, rompe a barreira do son. O 17 de setembro de 1948, os soviéticos lanzan o R-1, versión do V-1 alemán. 24 de febreiro de 1949, o Bamper-5 americano alcanza os 393 quilómetros de altitude. 26 de abril de 1950 Serguei Korolev é nomeado director do programa espacial soviético. 18 de febreiro de 1953 a Academia de Ciencias da Unión Soviética funda a Comisión Estatal para a Exploración do Espacio. Os americanos co X-1A establecen un novo récord de velocidade (2.655qph) e altitude (27 qms) en 1953.
En 1955, os EUA comezan a desenrola-lo proxecto Viking cara a posta en órbita dun satélite artificial. No verán de 1956, o X-2 establece unha no va marca nos 38 quilómetros de altura e 3.540 qph. Comeza o programa Vanguard da Mariña dos Estados Unidos. Verán de 1957, o R-7 soviético (ICBM) completa con éxito as probas de lanzamento. Nembargantes, o americano Atlas dura tan só 22 segundos no aire antes de estourar.
O 4 de outubro de 1957, a Unión Soviética pon en órbita o primeiro satélite artifical, o Sputnik-1. 23 de outubro de 1957, a mariña americana volve a faiar co cohete Vanguard. O 3 de novembro, o Sputnik-2, coa cadela Laika, é satelizado con éxito. Inbstrumental a bordo constata que o animal sobrevive á aceleración do lanzamento. O 6 de decembro un novo lanzamento do Vanguard americano dura tan só 2 segundos no aire.
31 de xaneiro de 1958, o Explorer-1 americano alcanza a órbita. En febreiro a mariña volve a fracasar co Vanguard. O 15 de maio, o Sputnik-3, primeiro satélite científico é satelizado sen novidade. 1 de outubro, o congreso dos EUA crea a NASA. No aninovo de 1959, o Lunik-1 soviético é o primeiro obxecto en abandoa-la órbita terrestre. No mesmo ano, o Lunik-2 estrélase contra a Lúa e o Lunik-3 transmite as primeiras fotografías da cara escura da Lúa á Terra. En abril de 1960, o Tiros-1 americano convértese no primeiro satélite meteorolóxico. O primeiro satélite de posicionamento é o Transit-1B americano. A mediados de maio, comezan as probas do Vostok soviético. Belka e Strelka, dúas cadelas a bordo da primeira nave Vostok (Sputnik-5), aterran e son recuperadas con vida tralo vóo espacial. O 31 de xaneiro de 1961, o programa Mercury é estreado por un chimpancé chamado Ham. A URSS comeza a exploración de Venus co Venera-1.
O 12 de abril de 1961, Yuri Gagarin completa con éxito o primeiro vóo orbital dun ser humano na cápsula Vostok. O 5 de maio, Alan Shepard na cápsula Mercury completa un vóo suborbital, feito que é promocionado pola NASA, como "o primeiro home libre no espacio". 21 de xullo, Gus Grissom completa outro vóo suborbital no Mercury. En agosto, o comandante Gherman Titov, pasa máis dun día na órbita terrestre a bordo do Vostok.
O 20 de febreiro de 1962, John Glenn é o primeiro americano en completar un vóo espacial 10 meses despois da satelización de Gagarin. En agosto, prodúcesze o primeiro encontro espacial entre o Vostok-3 e o Vostok-4. Do 16 ó 19 de xuño de 1963, Valentina Tereshkova a bordo do Vostok-6 convértese na primeira muller no espacio. En 1964, a URSS ostenta o récord de tripulación dunha nave espacial, con tres persoas a bordo da nave Voskhod.
O 18 de marzo de 1965 o soviético Alexei Leonov é o primeiro home en dar un paseo espacial. O 3 de febreiro de 1966, o Lunik-9 pousase suavemente na superficie lunar. O cohete soviético Proton, o 10 de marzo de 1967, pon en órbita ó redor da Lúa o Cosmos-146. Nese mesmo ano, o Saturno-V amnericano pon en órbita o Apolo-IV (vacía). Na noiteboa de 1968, o Apolo VII, con tres astronautas a bordo, rodea a Lúa e volve sen novidade.
O 20 de xullo de 1969, o Apolo-XI pousa a dous americanos na Lúa. O 11 de outubro, a Soyuz-6, Soyuz-7 e a Soyuz-8 protagonizan a primeira manobra de tres naves xuntas. Todas tripuladas. O 24 de abril de 1970, China pon en órbita o seu primeiro satélite artificial. O 22 de xullo a Venera-7 transmite información dende a superficie venusiana. O 17 de abril de 1971, a soviética Salyut-1 é a primeira estación espacial. En 1972, Nixon aproba o presuposto para o desenvolvemento do transbordador espacial. En decembro, o Apolo-XVII, é o sexto e último inxenio tripulado que aterra na lúa. O 14 de maio de 1973, os EUA satelizan a estación espacial Skylab, de tres tripulantes. En decembro, a Pioneer-10 americana chega a Xúpiter.
En 1975 a Soyuz e o Apolo, xúntanse no espacio. Aprtires deste momento, darase por rematada a carreira espacial. A soviética Venera-9 transmite as primeiras imaxes da superficie venusiana. Un ano despois, as americanas Viking transmiten imaxes de Marte. En 1976, a URSS comeza a desenvolve-lo seu programa de transbordador espacial (o Buran). En 1977, o transbordador Enterprise comeza os seus primeiros vóos. En 1979 o Pioneer-11, orbita Saturno. En 1981, o Columbia convértese na primeira nave reutilizable. En 1988 o transborador espacial Buran completa dúas órbitas en vóo automático. O programa será abandoado por falta de presuposto.
A partir de mediados dos 80, moitos programas espaciais soviéticos serán apoiados pola NASA ou a ESA debido á escasez económica. Mención especial merece a estación espacial MIR (paz), que ostenta o récord de permanencia en activo no espacio.
Programa espacial ruso, páxino non oficial
Páxina oficial da NASA (en inglés)
s. P. Korolev Rocket & Space corporation ENERGIA (en inglés)
[editar] Rivalidade deportiva e cultural
[editar] Acontecementos importantes
- Guerra de Corea.
- Crise dos Mísiles de Cuba.
- Guerra de Vietnam.
- Guerra de Afganistán.
- Tratado de Desarme.
| Acontecementos principais (1945–1978) | Acontecementos principais (1979–1991) | Participantes directos | Outras figuras importantes |
|---|---|---|---|
|
Cronoloxía:
Anos 40:
Anos 50:
Anos 60:
1970s:
|
Anos 70 (segue):
Anos 80:
Anos 90:
Outros artigos:
Conflictos contemporáneos:
|
Líderes políticos:
|
Líderes políticos:
|
