Sytuacjonizm (ruch społeczno-artystyczny)

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Niniejszy artykuł jest częścią cyklu anarchizm.

Szkoły anarchizmu anarchokomunizm
anarchoindywidualizm
anarchokolektywizm
anarchosyndykalizm
anarchofeminizm
Chrześcijański anarchizm
anarchoprymitywizm
zielony anarchizm
sytuacjonizm
anarchia bez przymiotników

Anarchizm w historii

Powstanie w Kronsztadzie
Powstanie na Ukrainie
Powstanie Kantonalistów
Rewolucja w Hiszpanii
Rewolucja w Mandżurii
Rewolucja Libertarna

Anarchiści

Edward Abramowski
Michał Bakunin
Buenaventura Durruti
William Godwin
Emma Goldman
Piotr Kropotkin
Nestor Machno
Errico Malatesta
Pierre Joseph Proudhon
Max Stirner
Leon Czolgosz
John Zerzan
Murray Bookchin
Jan Wacław Machajski
Noam Chomsky

Organizacje anarchistyczne

Federacja Anarchistyczna
Anarchistyczny Czarny Krzyż
Inicjatywa Uczniowska
CNT | FAI | CNT-FAI

grupa anarchistyczna solidarność
Międzynarodówka Sytuacjonistów
Nabat
Federacja Jurajska

Tematy powiązane
demokracja uczestnicząca
ekologia społeczna anarchokapitalizm
chrześcijański anarchizm antyglobalizm
Czerwony Kolektyw
indymedia
infoanarchizm
komuna
libertarianizm
panarchizm
squat
LETS
wolność
wolna dokumentacja
wolne oprogramowanie
Nowa Lewica
Terror indywidualny
komunaryzm

edytuj ten szablon

Sytuacjonizm - powstały w latach pięćdziesiątych XX wieku ruch społeczno-artystyczny skupiający głównie artystów, architektów i radykalnych działaczy studenckich z Francji, Holandii, Belgii, Danii i Włoch.

Zrzeszał członków z ruchu artystycznego Lettrist International. Jego ideologia jednoczyła w sobie wątki neomarksistowskie i anarchistyczne, zaś od strony artystycznej nawiązywali m.in. do dadaizmu i surrealizmu. Koncentrował się na całościowej krytyce kultury świata Zachodu.

Sytuacjoniści twierdzili, że współczesny świat Zachodu obdarzony jest szczególną formą fałszywej świadomości, która każe mu traktować fetyszyzm relacji towarowych jako rzeczywistość, a wszelkie przejawy życia sprowadza do ich reprezentacji.

Za twórców teoretycznego podłoża ruchu sytuacjonistów uważani są Guy Debord oraz Ivan Chtcheglov.

Międzynarodówka Sytuacjonistów (Situationniste Internationale) powstała w 1957 roku.