Grand Prix Stanów Zjednoczonych Formuły 1
Z Wikipedii
Grand Prix Stanów Zjednoczonych | |
Indianapolis Motor Speedway | |
Pełna nazwa | United States Grand Prix |
Lokalizacja | Indianapolis, Stany Zjednoczone |
Organizowany | 32 (1959-1980, 1984, 1989-1991, 2000-2005) |
Długość okrążenia | 4,19 km |
Liczba okrążeń | 73 |
Dystans | 306.,02 km |
Rezultaty w sezonie 2005 | |
Pole position | Jarno Trulli |
Najszybsze okrążenie | 1:11.497 Michael Schumacher |
Podium | 1. Michael Schumacher 2. Rubens Barrichello 3. Tiago Monteiro |
Grand Prix Stanów Zjednoczonych to wyścig organizowany nieregularnie, w różnych miejscach, od roku 1908. Od sezonu 1959 pojawiał się w kalendarzu Formuły 1 jako eliminacja Mistrzostw Świata.
Spis treści |
[edytuj] Historia
W pierwszych latach istnienia Formuły 1, wyścig Indianapolis 500 był jedną z jej eliminacji. Mimo tego żaden z regularnych kierowców nie pojawiał się tam, wyjątkiem był Alberto Ascari w 1952 r. Dopiero siedem lat później oficjalna eliminacja Formuły 1 w Stanach przyciągnęła liczących się kierowców tego sportu.
[edytuj] American Grand Prize
Seria American Grand Prize organizowała Grand Prix Stanów Zjednoczonych w 1908 r. i od 1910 do 1916 r.
[edytuj] Sebring
Rosjanin Alec Ulman zorganizował pierwsze Amerykańskiej Grand Prix Formuły 1. Eliminacja odbyła się na ulicznym torze w Sebring na Florydzie w grudniu 1959 r., jako ostatni wyścig sezonu. Na starcie znalazło się siedmiu Amerykanów, ale Bruce McLaren z Nowej Zelandii okazał się najlepszy. Była to jego pierwsza wygrana i był on w tamtym czasie najmłodszym zwycięzcą Grand Prix. McLaren objął prowadzanie po tym jak w samochodzie Jacka Brabhama zabrakło paliwa. Brabham został zmuszony do przepchania swojego samochodu do linii mety, mimo tego został sklasyfikowany na czwartej pozycji i zdobył tytuł Mistrza Świata Kierowców, a jego zespołowi zapewnił pierwszy tytuł Mistrza Świata Konstruktorów. Mimo tego, że wyścig był bardzo emocjonujący, organizatorzy uznali go za nieudany.
[edytuj] Riverside
Ulman przeniósł wyścig na tor Riverside International Raceway w Riverside w Kalifornii w 1960 r. Wyścig na prywatnym Lotusie, wygrał Stirling Moss, który startował z pole position. Eliminacja podobnie jak w Sebring nie została dobrze odebrana.
[edytuj] Watkins Glen
W sezonie 1961 Grand Prix Stanów Zjednoczonych zawitało w Watkins Glen w stanie Nowy Jork. Wyścig był fascynujący i przez najbliższe dwadzieścia lat przyciągał tłumy kibiców, którzy zbierali się na wzgórzach w północnej części stanu. Była to wtedy jedna z najbardziej popularnych eliminacji sezonu wśród kierowców i stajni. Trzykrotnie, w latach 1965, 1970 i 1972 Grand Prix otrzymywało nagrodę za najlepszą organizację.
[edytuj] Dallas, Phoenix
Gdy z kalendarza, po zaledwie dwóch latach organizowania, usunięto Grand Prix Las Vegas, pojawiły się plany zorganizowania Grand Prix Nowego Jorku w 1983 r., ale ostatecznie zrezygnowano z nich. Wyścig w Long Beach został usunięty z kalendarza rok później, a wyścig na torze w Detroit został zastąpiony w sezonie 1984 przez eliminacje w Dallas, na terenie kompleksu Fair Park. Gdy eliminacji okazała się klapą, Stany Zjednoczone miały do dyspozycji tylko tor w Detroit. 5 lat później, Formuła 1 powróciła na tor uliczny w Phoenix. Przez trzy lata obecności w kalendarzu F1, eliminacja w Phoenix nie odniosła większego sukcesu, a po jej usunięciu po sezonie 1991 zrezygnowano z organizacji Grand Prix.
[edytuj] Indianapolis
W sezonie 2000 odbyło się kolejne Grand Prix Stanów Zjednoczonych, tym razem na legendarnym torze Indianapolis Motor Speedway. Wyścigu nie zorganizowano jednak na standardowej, owalnej konfiguracji toru. Na potrzeby Formuły 1 wewnątrz owalu wybudowano dodatkowy tor, dzięki temu składa się on obecnie z trzynastu zakrętów (czterech w prawo i dziewięciu w lewo). W przeciwieństwie do większości amerykańskich serii wyścigowych (np. NASCAR) kierowcy F1 jeżdżą na torze zgodnie z wskazówkami zegara. Na trybunach w 2000 r. zasiadło 225 tys. kibiców, jest to prawdopodobnie największa ilość w historii Formuły 1. Zwycięstwo Michaela Schumachera było drugim z czterech do końca sezonu, dzięki nim wyprzedził w klasyfikacji Mikę Häkkinena i zdobył swój trzeci tytuł Mistrza Świata Kierowców. W sezonie 2001 wyścig odbył się zaledwie trzy tygodnie po wydarzeniach z 11 września i wielu kierowców uczciło pamięć ofiar specjalnymi malowaniami samochodów i kasków. Mika Häkkinen odniósł ostatnie zwycięstwo w karierze, udawadniając, że jest w stanie jeszcze wygrywać w pięknym stylu. Wyścig w sezonie 2002 zdominował ponownie Michael Schumacher, który na ostatnim okrążeniu zwolnił i przeliczył się wjeżdżając na metę równo z Rubensem Barrichello, kolegą z zespołu Ferrari. Ostatecznie musiał zadowolić się drugą pozycją tracąc do brazylijczyka 0,011 sek. Rok później Schumacher nie popełnił takiego błędu i odniósł ważne zwycięstwo w walce o tytuł. W dużym stopniu przyczyniły się do tego opady deszczu, które faworyzowały kierowców z oponami Bridgestone. W sezonie 2004 wyścig przeniesiono na lato, a kolejne zwycięstwo odnotował Schumacher. Najłatwiejsze zwycięstwo Schumachera na tym torze w sezonie 2005 było spowodowane problemami 7 stajni jeżdżących na oponach Michelin. W rezultacie na starcie do wyścigu stawiło się tylko sześciu kierowców: Michael Schumacher i Rubens Barrichello z Ferrari, Tiago Monteiro i Narain Karthikeyan z Jordana oraz Christijan Albers i Patrick Friesacher z Minardi. Wyścig uznano za farsę, a wielu komentatorów uważa, że Formuła 1 może już nie powrócić do Stanów Zjednoczonych.
[edytuj] Zwycięzcy Grand Prix Stanów Zjednoczonych
Rok | Kierowca | Kraj | Stajnia | Tor/Lokalizacja | ||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
2005 | Michael Schumacher | Niemcy | Ferrari | Indianapolis | Rezultat | |||
2004 | Michael Schumacher | Niemcy | Ferrari | Indianapolis | Rezultat | |||
2003 | Michael Schumacher | Niemcy | Ferrari | Indianapolis | Rezultat | |||
2002 | Rubens Barrichello | Brazylia | Ferrari | Indianapolis | Rezultat | |||
2001 | Mika Häkkinen | Finlandia | McLaren-Mercedes | Indianapolis | Rezultat | |||
2000 | Michael Schumacher | Niemcy | Ferrari | Indianapolis | Rezultat | |||
1991 | Ayrton Senna | Brazylia | McLaren-Honda | Phoenix | Rezultat | |||
1990 | Ayrton Senna | Brazylia | McLaren-Honda | Phoenix | Rezultat | |||
1989 | Alain Prost | Francja | McLaren-Honda | Phoenix | Rezultat | |||
1984 | Keke Rosberg | Finlandia | Williams-Honda | Fair Park | Rezultat | |||
1980 | Alan Jones | Australia | Williams-Ford | Watkins Glen | Rezultat | |||
1979 | Gilles Villeneuve | Kanada | Ferrari | Watkins Glen | Rezultat | |||
1978 | Carlos Reutemann | Argentyna | Ferrari | Watkins Glen | Rezultat | |||
1977 | James Hunt | Wielka Brytania | McLaren-Ford | Watkins Glen | Rezultat | |||
1976 | James Hunt | Wielka Brytania | McLaren-Ford | Watkins Glen | Rezultat | |||
1975 | Niki Lauda | Austria | Ferrari | Watkins Glen | Rezultat | |||
1974 | Carlos Reutemann | Argentyna | Brabham-Ford | Watkins Glen | Rezultat | |||
1973 | Ronnie Peterson | Szwecja | Lotus-Ford | Watkins Glen | Rezultat | |||
1972 | Jackie Stewart | Wielka Brytania | Tyrrell-Ford | Watkins Glen | Rezultat | |||
1971 | François Cévert | Francja | Tyrrell-Ford | Watkins Glen | Rezultat | |||
1970 | Emerson Fittipaldi | Brazylia | Lotus-Ford | Watkins Glen | Rezultat | |||
1969 | Jochen Rindt | Austria | Lotus-Ford | Watkins Glen | Rezultat | |||
1968 | Jackie Stewart | Wielka Brytania | Matra-Ford | Watkins Glen | Rezultat | |||
1967 | Jim Clark | Wielka Brytania | Lotus-Ford | Watkins Glen | Rezultat | |||
1966 | Jim Clark | Wielka Brytania | Lotus-British Racing Motors | Watkins Glen | Rezultat | |||
1965 | Graham Hill | Wielka Brytania | British Racing Motors | Watkins Glen | Rezultat | |||
1964 | Graham Hill | Wielka Brytania | British Racing Motors | Watkins Glen | Rezultat | |||
1963 | Graham Hill | Wielka Brytania | British Racing Motors | Watkins Glen | Rezultat | |||
1962 | Jim Clark | Wielka Brytania | Lotus-Climax | Watkins Glen | Rezultat | |||
1961 | Innes Ireland | Wielka Brytania | Lotus-Climax | Watkins Glen | Rezultat | |||
1960 | Stirling Moss | Wielka Brytania | Lotus-Climax | Riverside | Rezultat | |||
1959 | Bruce McLaren | Nowa Zelandia | Cooper-Climax | Sebring | Rezultat | |||
4x Michael Schumacher 3x Graham Hill 3x Jim Clark |
12x Wielka Brytania 4x Brazylia 4x Niemcy |
8x Lotus 8x Ferrari 6x McLaren |
20x Watkins Glen 6x Indianapolis 3x Phoenix |
|||||
Organizowane poza Formułą 1 | ||||||||
1958 | Chuck Daigh | Scarab-Chevrolet | Riverside | |||||
1916 | Howdy Wilcox i John Aitken | Peugeot | Santa Monica | |||||
1915 | Dario Resta | Peugeot | San Francisco | |||||
1914 | Eddie Pullen | Mercer | Santa Monica | |||||
1912 | Caleb Bragg | Fiat | Milwaukee | |||||
1911 | David Bruce-Brown | Fiat | Savannah | |||||
1910 | David Bruce-Brown | Benz | Savannah | |||||
1908 | Louis Wagner | Fiat | Savannah |
[edytuj] Zobacz także
- Grand Prix Stanów Zjednoczonych Wschód
- Grand Prix Stanów Zjednoczonych Zachód
- Grand Prix Las Vegas
[edytuj] Linki zewnętrzne
Organizowane w sezonie 2007 | |||||||||
1 | GP Australii | 2 | GP Malezji | 3 | GP Bahrajnu | 4 | GP Hiszpanii | 5 | GP Monako |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
6 | GP Kanady | 7 | GP USA | 8 | GP Francji | 9 | GP Wielkiej Brytanii | 10 | GP Niemiec |
11 | GP Węgier | 12 | GP Turcji | 13 | GP Włoch | 14 | GP Belgii | 15 | GP Chin |
16 | GP Japonii | 17 | GP Brazylii | ||||||
Organizowane w przeszłości: | |||||||||
GP Argentyny | GP Austrii | GP Czechosłowacji | GP Europy | GP Holandii | |||||
GP Las Vegas | GP Luksemburga | GP Meksyku | GP Maroka | GP Pacyfiku | |||||
GP Pescara | GP Portugalii | GP RPA | GP USA - Wschód | GP San Marino | |||||
GP USA - Zachód | GP Szwecji | GP Szwajcarii | Indianapolis 500 |