Ayrton Senna

Z Wikipedii

Ayrton Senna
Imię i nazwisko	Ayrton Senna da Silva
Kraj	Brazylia
Urodzony	21 marca 1960 r.
Zmarł	1 maja 1994 r.
Tytuły mistrzowskie (lub wygrane)	1981 Brytyjska Formuła Ford 1600 1982 Europejska Formuła Ford 2000 1982 Brytyjska Formuła Ford 2000 1982 Grand Prix Makau 1988 Formuła 1 1990 Formuła 1 1991 Formuła 1

Ayrton Senna da Silva (ur. 21 marca 1960 w São Paulo, zm. 1 maja 1994 w Imola) - brazylijski kierowca wyścigowy, trzykrotny Mistrz Świata Formuły 1.

Po ciężkim wypadku podczas Grand Prix San Marino na torze Imola, zmarł w szpitalu w Bolonii we Włoszech w wyniku obrażeń mózgu.

Zaliczany jest do grona najlepszych kierowców w historii Formuły 1. Jest także jedną z najbardziej rozpoznawalnych osób związanych z F1.

Spis treści 1 Kariera 1.1 Wczesna 1.2 Formuła 1 2 Starty w Formule 1 3 Zobacz też

[edytuj] Kariera

[edytuj] Wczesna

Zachęcany przez ojca, entuzjastę wyścigów, Senna zasiadł za swoim pierwszym gokartem w wieku czterech lat. Zaczął się ścigać w kartingu w wieku 13 lat. W 1977 wygrał Kartingowe Mistrzostwa Ameryki Południowej.

W 1981 roku udał się do Europy i rozpoczął rywalizację w Brytyjskiej Formule Ford 1600, którą wygrał. Przyjął także nazwisko rodowe matki - Senna, ponieważ da Silva jest bardzo powszechnym nazwiskiem w Brazylii. W 1982 dalej ścigał się w Europejskiej i Brytyjskiej Formule Ford 2000, obie wygrał. Wygrał także w prestiżowym Grand Prix Makau. W 1983 walczył z Martinem Brundle w Brytyjskiej Formule 3 o zapewnienie sobie miejsca w zespole Toleman, startującym w Formule 1.

[edytuj] Formuła 1

Swój debiutancki sezon zakończył na dziewiątej pozycji. Podczas Grand Prix Monako dał pokaz swoich wyjątkowych umiejętności jazdy w deszczu, zajmując drugą pozycję. Na podium stawał jeszcze dwukrotnie.

Od sezonu 1985 Senna związał się ze stajnią Lotus. Podczas deszczowej Grand Prix Portugalii odniósł swoje pierwsze zwycięstwo, powtórzył to jeszcze w Grand Prix Belgii. Ostatecznie zajął dobre, czwarte miejsce w klasyfikacji generalnej.

Sezon 1986 to kolejne dwie wygrane podczas Grand Prix Hiszpanii i Grand Prix Stanów Zjednoczonych. Sezon zakończył ponownie na czwartej pozycji w klasyfikacji generalnej.

Kolejne dwa wygrane wyścigi w sezonie 1987 zapewniły mu trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej. W całym sezonie dziewięciokrotnie stawał na podium. Był to jego ostatni sezon w barwach Lotusa.

Sezon 1988 został zdominowany przez Sennę i Prosta w samochodach McLarena napędzanych silnikami Hondy. Stajnia z Woking wygrała 15 z 16 wyścigów sezonu. Senna wygrał osiem wyścigów i zdobył swój pierwszy tytuł Mistrza Świata Formuły 1. Wyprzedził w klasyfikacji generalnej Francuza o 3 punkty.

W sezonie 1989 nie udało mu się zdobyć kolejnego tytułu, został wicemistrzem oddając tytuł w ręce Prosta. Wygrał w sześciu wyścigach, a tylko podczas trzech nie zdobył pole position. Szeroko komentowana była sprawa wątpliwej dyskwalifikacji Senny podczes GP Japonii - przedostatniej eliminacji cyklu. Doszło do kolizji spowodowanej przez Prosta, w wyniku której Brazylijczyk ominął szykanę powracając na tor. Wygrał i sprawa mistrzostwa była zupełnie otwarta, lecz po dyskwalifikacji tytuł przypadł Francuzowi.

Od sezonu 1990 Prost przeniósł się do stajni Ferrari. Zakończył się tym samym okres konfliktów i napiętej sytuacji w zespole, spowodowanej prywatnymi sprzeczkami z Brazylijczykiem. Mimo nieukończenia ostatnich trzech wyścigów Senna zdobył swój drugi tytuł mistrzowski. Wyprzedził drugiego w klasyfikacji Prosta o 7 punktów.

Tytuł w 1991 zdobył jeszcze łatwiej. W klasyfikacji generalnej drugiego Nigela Mansella wyprzedził o 24 punkty. Zwyciężył siedmiokrotnie, lecz już w drugiej części sezonu zaznaczyła się technologiczna przewaga Williamsa.

Sezon 1992 to początek problemów McLarena i całkowitej dominacji stajni Williams-Renault. Senna musiał się wycofać z siedmiu wyścigów i ostatecznie zajął czwartą pozycję w klasyfikacji generalnej. Wygrał tylko trzykrotnie.

W sezonie 1993 wypadł lepiej zostając wicemistrzem, wygrywając pięciokrotnie. (Między innymi w Donington Park - w wyścigu który przeszedł do historii. W strugach deszczu zniszczył wręcz niedoścignione Williamsy Prosta i Hilla) Zakończył także swoją współpracę z zespołem McLaren. Jeździł dla tej stajni w 96 wyścigach i zdobył dla niej trzy tytuły Mistrza Świata Kierowców oraz cztery tytuły Mistrza Świata Konstruktorów.

Współpraca z nowym zespołem, Williams-Renault nie układała się od początku sezonu. Nowy bolid pozbawiony systemów kontroli trakcji i aktywnego zawieszenia (które w latach 92-93 dawały Williamsowi ogromną przewagę, a od 1994 roku zabronionych) okazał się konstrukcją wyjatkowo nieudaną. Senna nie ukończył pierwszych dwóch wyścigów, zdobywając w obydwu pole-position. 1 maja 1994 wystartował do trzeciego wyścigu sezonu i ostatniego w swoim życiu. Prowadził gdy nagle zjechał z toru na zakręcie Tamburello i zmarł w wyniku obrażeń odniesionych podczas uderzenia w betonową bandę, gdy fragment przedniego zawieszenia przebił jego kask. Miał 34 lata.

Podczas tego samego wyścigu wcześniej doszło do innego wypadku, z powodu którego na tor wjechał tzw. safety car (samochód bezpieczeństwa). Opony w samochodach straciły swoją temperaturę i uległy skurczeniu o ok. 25% co spowodowało najprawdopodobniej obniżenie zawieszenia o kilka milimetrów. (Obniżenie zawieszenia powoduje większy przepływ powietrza pod bolidem co powoduje mniejsze ciśnienie pod nim i jednocześnie większą przyczepność, gdyż bolid jest mocniej "przysysany" do toru, jednak gdyby zawieszenie dotknęło toru, powietrze nie mogło by przecisnąć się pod bolidem i przyczepność gwałtownie zmalałaby). Za bolidem Senny raz poraz strzelał w górę snop iskier, gdy ten "dobijał" do nawierzchni i ten argument podnosił zespół Williams-Renault jako przyczynę utraty sterowności. Jednakże dochodzenie sądowe wykazało, iż rzeczywistą przyczyną wypadku był wadliwie zmodyfikowany drążek kierowniczy. Pękł on na szczycie łuku Tamburello tuz za prostą startową przy prędkości 305 km/h. Senna ze zwisająca bezwładnie w ręku kierownicą zdołał wyhamować do 210 km/h, ale uderzenie w betonowy mur okazało się feralne. Prawdopodobnie prawe przednie koło (które pierwsze przyjęło energię uderzenia) i przyłączony wciąż do niego element zawieszenia przebił kask i zakończył życie wielkiego Senny. Po wypadku Brazylijczyk trafił do szpitala, lecz około godziny 18 odłączono aparaturę podtrzymującą jego życie.

Po wydaniu oświadczenia o jego śmierci, prezydent Brazylii ogłosił żałobę narodową. Do tej pory wielu fanów i znawców Formuły 1 uważa właśnie jego za kierowcę wszechczasów. Najbardziej utalentowanego kierowcę na świecie do dnia dzisiejszego. Dopiero niespełna 12 lat po śmierci Ayrtona jego rekord największej ilości zdobytych pole position - 65, został pobity przez jednego na najlepszych kierowców Michaela Schumachera. Jednak o Sennie mówi się, że był bardziej utalentowany i jeździł bardziej niebezpiecznie i ryzykownie niż "Schumi".

Senna był jednym z najlepszych kierowców na świecie a w swojej erze na pewno najlepszym i zarazem najbardziej kontrowersyjnym.

Senna posiadł, także wiele aut w swojej kolekcji. Wśród nich były Lotusy, liczne modele BMW, i Alfy&Romeo. Był on także zapalonym motocyklistą posiadł liczne modele BMW z okresu wojny i sportowe modele Ducati z okresu 70 i 80 lat.

"Jest pewna doza ryzyka w sportach motorowych, zwłaszcza w Formule 1, ale to jej immanentny element. Więc za każdym razem, kiedy się jedzie, czy to na testach, czy to w wyścigu, jest się wystawionym na pewne niebezpieczeństwo, ryzykuje się. Element ryzyka jest w to wszystko wkalkulowany, ale są też niespodziewane sytuacje, które mogą się wydarzyć i wtedy traci się życie w ułamku sekundy. W takich sytuacjach nagle człowiek zdaje sobie sprawę z tego, że jest niczym i że może za chwilę zginąć. To jest częścią życia kierowcy wyścigowego i jeżeli nie potrafi się stawić temu czoła w sposób chłodny i profesjonalny, to powinno się to wszystko rzucić i nigdy więcej nie robić. Tak się składa, że ja za bardzo lubię to, co robię, żeby to rzucić. Nie mogę tego rzucić. To jest część mojego życia."

Ayrton Senna

[edytuj] Starty w Formule 1

[edytuj] Zobacz też

• Alain Prost
• Bruno Senna
• Michael Schumacher
• Ron Dennis
• WilliamsF1