Charon (satelles)

E Vicipaedia

**Charon**
Inventio

Inventor	Iacobus W. Christie
Dies	22 Iunii 1978
Proprietates orbitales
Radius orbitae	19.405 km
Eccentricitas	0,0
Periodus orbitalis	6 d 9 h 18 min
Inclinatio orbitalis	99,089°
Satelles planetae	Plutonis
Proprietates physicales
Diametrus media	1.186 km
Area	38 × 10⁶ km²
Massa	1,90×10²¹ kg
Densitas	2,24 g/cm³
Gravitas in superficie	0,368 m/s²
Spatium rotationis	6 d 9 h 18 min
Inclinatio axialis	ignota
Albedo	0,37
Temperatura	ignota
Atmosphaera	abest

Charon est maximus trium satellitum naturalium notarum planetae Plutonis.

[recensere] Inventio

Anno 1978 specula astronomica ordinis USNO (= United States Naval Observatory) in oppido Flagstaff sita aliquot laminas photographicas mensurae positionis absolutae Plutonis fecit.

Cum astronomus Americanus Iacobus (James) W. Christy die 22 Iunii 1978 has laminas investigaret, animadvertit imaginem Plutonis esse praelongum. Positio tuberis variabat. Statim cognovit satellitem causam huius phaenominis esse posse. Sed etiam aliae explanationes supererant, ut Christy et collegae eius quaererent errorem, sed erat neque error technicus neque imago stellae. Denique, die 6 Iulii, inventio Charontis pronuntiata est. Inventio Charontis erat gravis quod abhinc astronomi massam et magnitudinem Plutonis subtilius computare potuerunt.

Primum nomen - temporarium - huius corporis caelestis fuit 1978 P 1. Christy, cuius uxori praenomen Charlene erat, appellationem Charon proposuit. Anno 1985 ordo IAU eam probavit.

[recensere] Natura

Charon glacie aquae obrutus videtur et Plutonem intra 6,387 dies revolvitur. Cum spatium rotationis Plutonis etiam 6,387 dierum sit, semper eadem pars satellitis in Plutonem spectat (cf. Terram et Lunam). Systema Plutonis Charontis singulare in systemate solari est quod medium gravitationis eius extra Plutonem situm est. Ceteri planetae satellitem habentes medium gravitationis sub superficiem sua habent. Ob eam rem sunt qui hoc systema planetam duplicem appellent. Praeterea quidam putant haec duo corpora caelestia non planetam et satellitem sed prima corpora transneptuna esse. (Vide: obiecta zonae Kuiperi.)

Telescopiis recentioribus (Hubble Space Telescope, VLT eqs.) imagines Plutonis Charontisque facile dissolvuntur.

[recensere] Nexus externi

Iacobus W. Christy et Robertus S. Harrington]], The satellite of Pluto, AJ 83 (1978) 1005 (anglice)
Marc W. Buie, Phases of Charon as seen from Pluto (anglice)

[recensere]

Systema solare nostrum

Sol