آیه
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
| اصول دین |
| اصول خاص تشیع |
| فروع دین |
| فروع تشیع |
| منابع اسلامی |
| شخصیت‌ها |
|
محمد |
| مذهب‌ها |
| مذاهب فقهی |
| مذاهب کلامی |
| علوم اسلامی |
| تاریخ اسلام |
|
زندگانی محمد |
| جغرافیای اسلام |
|
مکه • مدینه |
آیه در لغت به معنی نشانه‌است. و در اصطلاح کوچک‌ترین واحد تقسیم قرآن است.
یک آیه می‌تواند چند حرف، چند کلمه، یک یا چند جمله و یا یک یا چند بند(پاراگراف) باشد. حد و اندازه هر آیه از سوی پیامبر اسلام معین شده است. همچنین ترتیب آیات قرآن توسط محمد تنظیم شده‌است. به عبارت دیگر آیات قرآن به ترتیب فعلی فروفرستاده و خوانده نشده، بلکه پیامبر محل آیات را معین نموده‌است. بنا بر اعتقاد مسلمان حدود آیات و ترتیب قرار گرفتن آنها نیز جزو وحی است و از سوی خداوند معین شده است.
طبق روایت ابوعبدالرحمن عبدالله بن حبیب سُلَمی از علی پسر ابوطالب تعداد کل آیات قرآن ۶۲۳۶ عدد است. (رامیار، تاریخ قرآن:۵۷۰) برخی آیات نظیر آیه نور (نور، ۳۵)، آیة الکرسی (بقره، ۲۵۵) تطهیر (احزاب، ۳۳) و آیه حجاب (نور، ۳۰ و ۳۱) به نام خاصی مشهورند.
البته برخی دانشمندان مسلمان معتقدند که برخی آیات نظیر آیه «اکمال دین»(مائده، ۳) به هنگام گردآوری و تدوین از جای اصلی خود خارج شده‌اند.[نیاز به ذکر منبع]
آيات قرآنى به مكى و مدنى و ناسخ و منسوخ و محكم و متشابه تقسيم مى گردد.
