نماز
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
نماز یکی از عبادت‌های مسلمانان است. این عبادت در شبانه‌روز در پنج نوبت رو به قبلهٔ مسلمانان - کعبه در مکه - بصورت فردی یا گروهی (نماز جماعت) برگزار می‌شود.
در این عبادت دو سورهٔ از قرآن که یکی از آنها سورهٔ حمد و دیگری معمولاً سورهٔ کوتاهی مثل سورهٔ توحید است و تعدادی ذکر به زبان عربی خوانده می‌شود. بعضی مسلمانان، از جمله بسیاری از مسلمانان ترکیه، ترجمه نماز را به زبان خودشان، مثلاً ترکی استانبولی می‌خوانند.
نکته قابل ذکر این است که نماز در بین اهل تسنن و اهل تشیع متفاوت می باشد. اهل تسنن نماز را در 5 زمان متفاوت می خوانند به این صورت که: نماز صبح که بعد از اذان صبح و قبل از طلوع آفتاب خوانده می شود، نماز ظهر که بعد از اذان ظهر خوانده می شود، نماز عصر که به هنگام عصرخوانده می شود، نماز مغرب که پس از اذان مغرب خوانده می شود و نماز عشاء که بعد از اذان عضاء خوانده می شود. اهل تشیع نماز را در سه زمان می خوانند: نماز صبح، نماز ظهر و عصر و نماز مغرب و عشاء که با هم خوانده می شود و تأخیری بین ان ایجاد نمی شود.
نماز در معنای لغوی به معنی دعا است. عده‌ای از عارفان بر این باورند که تمام موجودات نیز متناسب با وضع خود در حال حمد و تسبیح خداوند هستند و به آیاتی نظیر «عف و درخت سجده می‌کنند.»[1] استناد می‌ورزند.
