بغداد
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
بغداد بزرگترین شهر عراق مرکز استان بغداد و پایتخت این کشور است که در وسط آن قرار دارد. این شهر را دومین شهر بزرگ جنوب غربی آسیا بعد از تهران دانسته‌اند.
فهرست مندرجات |
[ویرایش] واژه‌شناسی
بَغداد نامی است ایرانی به معنای خُداداده. این واژه پیش از اینکه بر این شهر گذارده شود در اوستا به گونه صفت آورده شده بود. این واژه در اوستا به ریخت بغوداته bağō-dâta و به همان معنا در بخشهایی از اوستا از آن دسته وندیداد آورده شده است. در پارسی میانه این واژه باز به همان معنا و اینبار به ریخت بَغ‌دات آورده شده است.
[ویرایش] تاریخ
پایتخت ساسانیان شهر تیسفون در نزدیکی بغداد در عراق امروزی بود. در آن زمان بغداد نام منطقهٔ کوچکی در نزدیکی تیسفون بود. خود نام «بغداد» نامی ایرانی است که در زمان ساسانیان به آن منطقه نهاده شد. نام بغداداز دو بخش بغ و داد ساخته شده. بغ به معنای خداست. پس از معنای نام بغداد بخشش خدا یا خداداد به دست می‌آید. بغداد در روزگار عباسیان به پایتختی برگزیده شد و در همان زمان هم ناماور گشت؛ به گونه‌ای که نمادی برای سرزمینهای اسلامی سده‌های میانه بود. با سرنگونی عباسیان به دست مغولها بغداد نیز ویران و مردمش کشتار شدند. در سالهای دورتر بغداد و پیرامون آن میان ترکمانان و عثمانیان و آنگاه صفویان دست به دست می‌‌شد. سرانجام به عنوان بخشی از عثمانی شناخته شد تا اینکه پس از جنگ جهانی دوم و تکه تکه شدن عثمانی زیر نظر انگلیسیها به عنوان مرکز کشور تازه ساز عراق درآمد.
[ویرایش] محلات اصلی بغداد
- اعظمیه: سنی‌نشین
- کاظمیه: شیعه‌نشین
- کراده: مختلط
- المنصور: مختلط
- دوره: مختلط
- بغداد الجدیده: مختلط
- شهرک صدر: شیعه‌نشین
- شهرک حریه: مختلط
[ویرایش] منابع
ویکی‌پدیای انگلیسی.
