อักษรอาหรับ

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

อักษรอาหรับและการทับศัพท์

สารบัญ

1 พยัญชนะ
2 สระ
3 หมายเหตุ
4 อ้างอิง

[แก้] พยัญชนะ

ข้อ	อักษร	ชื่ออักษร	ภาษาไทย	หมายเหตุ
1	ﺀ/ ا	ฮัมซะหฺ/อะลิฟ	อ, สระ อา	*ถ้าฮัมซะหฺเป็นซุกูน จะเขียนเป็น <อ์> ในภาษาไทย เช่น <มะอ์มูร>
2	ﺏ	บาอุ	บ
3	ﺕ	ตาอุ	ต
4	ﺙ	ษาอุ	ษ
5	ﺝ	ญีม	ญ, จญ์	ญะวาด, ฮัจญ์, ฮิจญ์เราะหฺ, ฮิญิร
6	ﺡ	ฮาอุ	ฮ
7	ﺥ	คออุ	ค
8	ﺩ	ดาล	ด
9	ﺫ	ซาล	ซ
10	ﺭ	รออุ	ร	*ถ้าสะกดด้วย ฟัตฮะหฺ ในภาษาไทยเป็น <ร่อ> ถ้าสะกดด้วย ฟัตฮะหฺ ตามด้วยพยัญชนะ ฮัมซะหฺ, ฮาอุ และ หาอุ ที่เป็นซูกูน ในภาษาไทยเป็น <เราะ>, <เราะฮฺ> และ <เราะหฺ> ตามลำดับ ถ้าสะกดด้วย ฟัตฮะหฺ ตามด้วยพยัญชนะอื่น ที่เป็นซูกูน ในภาษาไทยเป็น <ร่อน> เป็นต้น ถ้าสะกดด้วย ฟัตฮะหฺ+อะลิฟ ในภาษาไทยเป็น <รอ>
11	ﺯ	ซาย	ซ	ถ้าสะกดด้วย ฟัตฮะหฺ ในภาษาไทยเป็น <ซะ> ถ้าสะกดด้วย ฟัตฮะหฺ+อะลิฟ ในภาษาไทยเป็น <ซา>
12	ﺱ	ซีน	ซ, ส	ถ้าเป็นซุกูน ในภาษาไทยเป็น <ส> เช่น <อับบาส> ถ้าสะกดด้วยสระ ในภาษาไทยเป็น <ซ> <อับบาซียะหฺ>
13	ﺵ	ชีน	ช
14	ﺹ	ศอด	ศ	ถ้าสะกดด้วย ฟัตฮะหฺ ในภาษาไทยเป็น <ศ็อ> ถ้าสะกดด้วย ฟัตฮะหฺ ตามด้วยพยัญชนะ ฮัมซะหฺ, ฮาอุ และ หาอุ ที่เป็นซูกูน ในภาษาไทยเป็น <เศาะ>, <เศาะฮฺ> และ <เศาะหฺ> ตามลำดับ ถ้าสะกดด้วย ฟัตฮะหฺ ตามด้วยพยัญชนะอื่น ที่เป็นซูกูน ในภาษาไทยเป็น <ศ็อน> เป็นต้น ถ้าสะกดด้วย ฟัตฮะหฺ+อะลิฟ ในภาษาไทยเป็น <ศอ>
15	ﺽ	ฎอด	ฎ	ถ้าสะกดด้วยฎ็อมมะหฺ หรือฎ็อมมะหฺ+วาว ใช้ ด เป็น <ดุ> และ <ดู> เนื่องจากถ้าเขียนด้วย ฎ และ สระอุหรือสระอูแล้ว สระทั้งสอง จะไม่ปรากฏออกมา ถ้าสะกดด้วย ฟัตฮะหฺ ในภาษาไทยเป็น <ฎ็อ> ถ้าสะกดด้วย ฟัตฮะหฺ ตามด้วยพยัญชนะ ฮัมซะหฺ, ฮาอุ และ หาอุ ที่เป็นซูกูน ในภาษาไทยเป็น <เฎาะ>, <เฎาะฮฺ> และ <เฎาะหฺ> ตามลำดับ ถ้าสะกดด้วย ฟัตฮะหฺ ตามด้วยพยัญชนะอื่น ที่เป็นซูกูน ในภาษาไทยเป็น <ฎ็อน> เป็นต้น ถ้าสะกดด้วย ฟัตฮะหฺ+อะลิฟ ในภาษาไทยเป็น <ฎอ>
16	ﻁ	ฏออุ	ฏ	ถ้าสะกดด้วยฎ็อมมะหฺ หรือฎ็อมมะหฺ+วาว ใช้ ต เป็น <ตุ> และ <ตู> เนื่องจากถ้าเขียนด้วย ฏ และ สระอุหรือสระอูแล้ว สระทั้งสอง จะไม่ปรากฏออกมา ถ้าสะกดด้วย ฟัตฮะหฺ ในภาษาไทยเป็น <ฏ็อ> ถ้าสะกดด้วย ฟัตฮะหฺ ตามด้วยพยัญชนะ ฮัมซะหฺ, ฮาอุ และ หาอุ ที่เป็นซูกูน ในภาษาไทยเป็น <เฏาะ>, <เฏาะฮฺ> และ <เฏาะหฺ> ตามลำดับ ถ้าสะกดด้วย ฟัตฮะหฺ ตามด้วยพยัญชนะอื่น ที่เป็นซูกูน ในภาษาไทยเป็น <ฏ็อน> เป็นต้น ถ้าสะกดด้วย ฟัตฮะหฺ+อะลิฟ ในภาษาไทยเป็น <ฏอ>
17	ﻅ	ซออุ	ซ	ถ้าสะกดด้วย ฟัตฮะหฺ ในภาษาไทยเป็น <ซ่อ> ถ้าสะกดด้วย ฟัตฮะหฺ ตามด้วยพยัญชนะ ฮัมซะหฺ, ฮาอุ และ หาอุ ที่เป็นซูกูน ในภาษาไทยเป็น <เซาะ>, <เซาะฮฺ> และ <เซาะหฺ> ตามลำดับ ถ้าสะกดด้วย ฟัตฮะหฺ ตามด้วยพยัญชนะอื่น ที่เป็นซูกูน ในภาษาไทยเป็น <ซ่อน> เป็นต้น ถ้าสะกดด้วย ฟัตฮะหฺ+อะลิฟ ในภาษาไทยเป็น <ซอ>
18	ﻉ	อัยนฺ	อ	ถ้าเป็นซุกูน จะ่เขียน อฺ ในภาษาไทย เช่น <มะอฺมูร>
19	ﻍ	ฆีน	ฆ	ถ้าสะกดด้วย ฟัตฮะหฺ ในภาษาไทยเป็น <ฆ็อ> ถ้าสะกดด้วย ฟัตฮะหฺ+อะลิฟ ในภาษาไทยเป็น <ฆอ>
20	ﻑ	ฟาอุ	ฟ
21	ﻕ	กอฟ	ก
22	ﻙ	กาฟ	ก	ฏ ถ้าสะกดด้วย ฟัตฮะหฺ ในภาษาไทยเป็น <ก็อ> ถ้าสะกดด้วย ฟัตฮะหฺ ตามด้วยพยัญชนะ ฮัมซะหฺ, ฮาอุ และ หาอุ ที่เป็นซูกูน ในภาษาไทยเป็น <เฏาะ>, <เกาะฮฺ> และ <เกาะหฺ> ตามลำดับ ถ้าสะกดด้วย ฟัตฮะหฺ ตามด้วยพยัญชนะอื่น ที่เป็นซูกูน ในภาษาไทยเป็น <ก็อน> เป็นต้น ถ้าสะกดด้วย ฟัตฮะหฺ+อะลิฟ ในภาษาไทยเป็น <กอ>
23	ﻝ	ลาม	ล
24	ﻡ	มีม	ม
25	ﻥ	นูน	น
26	ﻭ	วาว	ว
27	ﻩ	หาอุ	ฮ, ห	ถ้าเป็นซุกูน ในภาษาไทยเป็น <หฺ> เช่น <มะดีนะหฺ> ถ้าสะกดด้วยสระ ในภาษาไทยเป็น <ฮ> เช่น <ฮิชาม>
28	ﻯ	ยาอุ	ย	ถ้า ยาอุ มีสัญลักษณ์ตัชดีด ในภาษาไทยจะสะกดเป็น ย และ การันต์ เช่น <อะลีย์>

[แก้] สระ

ข้อ	คำอ่าน ?	เสียงสระ	หมายเหตุ
1	ฟัตฮะหฺ	สระอะ
2	กัสเราะหฺ	สระิอิ
3	ฎ็อมมะหฺ	สระอุ
4	ฟัตฮะหฺ + อะลิฟ	สระอา
5	กัสเราะหฺ + ยาอุ	สระอี
6	ฎ็อมมะหฺ + วาว	สระอู
7	ฟัตฮะหฺ + ยาอุ	อัย,เอ	ถ้าพยางค์นั้น ลงท้ายด้วยพยัญชนะ ที่เป็นซุกูน จะเป็น สระเอ เช่น <ฮุเซน>
8	ฟัตฮะหฺ + วาว	เอา เช่น <เลา>

[แก้] หมายเหตุ

ไม้ไต่คู้และสระออ <-็อ> ใช้กับ <ฎ>, <ฏ>, <ศ> เมื่อถอดรูป ฟัตฮะห เช่น <ฎ็อ>, <ฏ็อ> <ศ็อ> และ <ก็อ> แต่อาจจะไม้ไต่คู้ละไว้ในฐานที่เข้าใจ เช่น <ฎอ>, <ฏอ> และ <ศอ>
ไม้เอกและสระออ< -่อ> ใช้กับ <ร> เมื่อถอดรูปฟัตฮะหฺ เช่น <ร่อซูล> แต่อาจจะละไว้ในฐานเข้าใจ เช่น <รอซูล>
จะไม่มีการใช้ <ห> นำหน้าพยัญชนะเสียงต่ำ หรือ วรรณยุกต์ เช่น <อิหม่าม>, <อะมีรุ้ลมุมินีน> หรือ <อ๊าด> ที่ถูกต้องคือ <อิมาม>, <อะมีรุลมุมินีน> และ <อาด>
ไม่มีการตัดสระอะเมื่อถอดรูปฟัตฮะหฺ นอกจากคำว่า นบี เท่านั้น เช่น <อบูบักรฺ> จะต้องเป็น <อะบูบักรฺ>
จะไม่ใช้ การันต์ ในการถอดรูปซุกูน นอกจากกับ <ย> และ <อ> เท่านั้น เช่น <อัลบุคอรีย์>, <มะอ์มูน>