Wikipedysta:Szoltys/brudnopis

Z Wikipedii

Igrzyska Wspólnoty Brytyjskiej (ang. Commonwealth Games) – impreza sportowa organizowana co 4 lata w krajach Wspólnoty Brytyjskiej.

Spis treści 1 Historia Igrzysk 1.1 Hamilton, 1930 1.2 Londyn, 1934 1.3 Sydney, 1938 1.4 Auckland, 1950 1.5 Vancouver, 1954 1.6 Cardiff, 1958 1.7 Perth, 1962 1.8 Kingston, 1966 1.9 Edynburg, 1970 1.10 Christchurch, 1974 1.11 Edmonton, 1978 1.12 Brisbane, 1982 1.13 Edynburg, 1986 1.14 Auckland, 1990 1.15 Victoria, 1994 1.16 Kuala Lumpur, 1998 1.17 Manchester, 2002 1.18 Melbourne, 2006 1.19 Delhi, 2010 1.20 2014 1.21 2018 2 Uczestnicy 3 Dyscypliny sportowe 4 Tabela wszech czasów 5 Rekordy Igrzysk 6 Tradycje ceremonii otwarcia

[edytuj] Historia Igrzysk

W latach 1930–1950 impreza odbywała się pod nazwą: Igrzyska Imperium Brytyjskiego (ang. British Empire Games). W latach 1954–1966 zmieniono nazwę na: Igrzyska Imperium Brytyjskiego i Wspólnoty Brytyjskiej (ang. British Empire and Commonwealth Games). Od 1970 roku impreza odbywa się pod bieżącą nazwą: Igrzyska Wspólnoty Brytyjskiej (ang. Commonwealth Games).

Cztery reprezentacje należące do Wielkiej Brytanii (Anglia, Irlandia Północna, Szkocja i Walia) zaproponowały, aby drużyny, które nie reprezentują niepodległych państw, występowały w reprezentacji kraju, do którego oficjalnie należą. Chodziło o Guernsey, Jersey, Wyspę Man i inne brytyjskie terytoria zależne. Propozycja nie została przyjęta, gdyż na Igrzyskach Wspólnoty Brytyjskiej może wystąpić każda reprezentacja ze Wspólnoty Brytyjskiej, nawet taka, która nie reprezentuje niepodległego państwa.

W ponadsiedemdziesięcioletniej historii Igrzysk tylko sześć drużyn wystartowało w każdej edycji imprezy. Są to: Anglia, Australia, Kanada, Nowa Zelandia, Szkocja i Walia. Pozostałe reprezentacje choć raz nie wystartowały. Powody absencji bywały różne. Jak dotąd pięć razy zbojkotowano IWB. Pierwszy raz w 1978 roku Nigeria zbojkotowała Igrzyska w proteście na nowozelandzkie kontakty z apartheidem w Republice Południowej Afryki. W 1986 roku 32 spośród 59 ekip z Afryki, Azji i Ameryki Łacińskiej zbojkotowały Igrzyska z powodu południowoafrykańskich kontaktów rządu Margaret Thatcher. W latach 1974, 1982 i 1990 IWB zbojkotowała sama Republika Południowej Afryki.

[edytuj] Hamilton, 1930

Pierwsze Igrzyska Imperium Brytyjskiego odbyły się w 1930 roku w Hamilton w kanadyjskim stanie Ontario. Sportowcy rywalizowali w 59 konkurencjach w sześciu dyscyplinach. Te dyscypliny to: boks, kręglarstwo, lekkoatletyka, pływanie, wioślarstwo i zapasy. Ceremonia otwarcia Igrzysk odbyła się na Civic Stadium (dzisiejszy Ivor Wynne Stadium) we wschodniej części miasta. Angielski lekkoatleta, George William Bailey zdobył złoty medal w biegu na 2 mile angielskie (ok. 3219 metrów) z przeszkodami, uzyskując czas 9 minut i 52 sekund, co jest rekordem Igrzysk Wspólnoty Brytyjskiej do chwili obecnej i prawdopodobnie zostanie na zawsze, gdyż biegu na dystansie 2 mil angielskich nie ma w kalendarzu współczesnych Igrzysk Wspólnoty Brytyjskiej.

W imprezie wzięło udział około 400 sportowców z 11 reprezentacji. Te reprezentacje to:

• Anglia
• Australia
• Bermudy
• Gujana Brytyjska
• Irlandia
• Kanada
• Grafika:1904-1975 Red Ensign.png Nowa Fundlandia
• Nowa Zelandia
• RPA
• Szkocja
• Walia

Klasyfikacja medalowa

Miejsce	Kraj				Razem
1.	Anglia	25	23	13	61
2.	Kanada	20	15	19	54
3.	RPA	6	4	7	17
4.	Nowa Zelandia	3	4	2	9
4.	Szkocja	2	3	4	9
6.	Australia	3	4	1	8
7.	Walia	0	2	1	3
8.	Gujana Brytyjska	0	1	1	2
9.	Irlandia	0	1	0	1

[edytuj] Londyn, 1934

Igrzyska Imperium Brytyjskiego w 1934 roku według pierwotnych planów miały odbyć się w Johannesburgu, jednak ze względu na kryzys polityczny w RPA impreza została przeniesiona i ostatecznie odbyła się w stolicy Anglii, Londynie. W imprezie wzięło udział około 500 sportowców z 17 reprezentacji. Wśród debiutantów znalazło się sześć reprezentacji. Były to:

• Hongkong
• Indie
• Irlandia Północna
• Jamajka
• Rodezja
• Trynidad i Tobago

Po raz ostatni w Igrzyskach wzięła udział Nowa Fundlandia, która została przyłączona do Kanady. Po raz ostatni wystąpiła także reprezentacja Irlandii, która wówczas startowała pod nazwą Wolnego Państwa Irlandzkiego. W kalendarzu Igrzysk znalazło się siedem dyscyplin sportowych. Były to: boks, kolarstwo, kręglarstwo, lekkoatletyka, nurkowanie, pływanie i zapasy. Podczas konkurencji pływackich padło 11 rekordów IWB, które są najlepszymi wynikami do chwili obecnej, wszystkie ze względu na fakt, że zostały wyłączone z kalendarza dzisiejszych Igrzysk.

Podczas Igrzysk Imperium Brytyjskiego w 1934 roku po raz pierwszy złożono przysięgę, która została odczytana przez kapitana angielskich lekkoatletów, R. L. Howlanda.

Klasyfikacja medalowa

Miejsce	Kraj				Razem
1.	Anglia	29	20	24	73
2.	Kanada	17	25	9	51
3.	Szkocja	5	4	17	26
4.	RPA	7	10	5	22
5.	Australia	8	4	2	14
6.	Walia	0	3	3	6
7.	Nowa Zelandia	1	0	2	3
7.	Irlandia Północna	0	1	2	3
9.	Jamajka	0	1	1	2
9.	Rodezja	0	0	2	2
11.	Indie	0	0	1	1

[edytuj] Sydney, 1938

W 1938 roku w Sydney odbyły się trzecie Igrzyska Imperium Brytyjskiego. Ceremonia otwarcia imprezy odbyła się na Sydney Cricket Ground. W Igrzyskach wzięło udział 466 sportowców z 15 reprezentacji. Dwie reprezentacje wystąpiły po raz pierwszy. Były to:

• Cejlon
• Fidżi

Zawodnicy uczestniczyli w 71 konkurencjach ośmiu dyscyplin sportowych. Te dyscypliny to: boks, kolarstwo, kręglarstwo, lekkoatletyka, nurkowanie, pływanie, wioślarstwo i zapasy. Wśród konkurencji lekkoatletycznych pierwszy raz pojawił się bieg maratoński. Konkurencję tę ukończyło tylko dziewięciu zawodników. Złotym medalistą okazał się Johannes Lodewyk Mayer Coleman z Republiki Południowej Afryki

Klasyfikacja medalowa

Miejsce	Kraj				Razem
1.	Australia	24	19	22	65
2.	Anglia	15	14	10	39
3.	Kanada	13	16	15	44
4.	RPA	10	10	6	26
5.	Nowa Zelandia	5	7	12	24
6.	Walia	2	1	0	3
7.	Cejlon	1	0	0	1
8.	Szkocja	0	2	3	5
9.	Gujana Brytyjska	0	1	0	1
10.	Rodezja	0	0	2	2

[edytuj] Auckland, 1950

Czwarte Igrzyska Imperium Brytyjskiego po 12-letniej przerwie spowodowanej II wojną światową odbyły się w Auckland. Ceremonia otwarcia Igrzysk odbyła się na Eden Park, stadionie, na którym znajduje się 40 000 miejsc na widowni. Szacuje się, że w organizację Igrzysk w 1950 roku zaangażowanych było około 250 000 ludzi, co wiązało się z kosztem rzędu 89 435 funtów brytyjskich. W imprezie wzięło udział 590 sportowców (495 mężczyzn i 95 kobiet) z 12 krajów. Zadebiutowały dwie reprezentacje:

• Malezja
• Nigeria

Sportowcy rywalizowali w 88 konkurencjach dziewięciu dyscyplin sportowych. W kalendarzu Igrzysk w 1950 roku znalazły się: boks, kolarstwo, kręglarstwo, nurkowanie, podnoszenie ciężarów, pływanie, szermierka, wioślarstwo i zapasy.

Podczas Igrzysk Imperium Brytyjskiego w Auckland zostały pobite dwa rekordy tej imprezy, które przetrwały do chwili obecnej, jednak teraz nie rozgrywa się tych konkurencji. Obydwa rekordy pobiły reprezentantki Australii. Pierwszy, w biegu na 440 jardów z czasem 47,9 sekundy, a drugi w biegu na 660 jardów z czasem 1 minuta i 13,4 sekundy.

Każda z 12 reprezentacji, które wzięły udział w imprezie zdobyła choć jeden medal. Trzy reprezentacje zdobyły pierwsze w historii medale Igrzysk Imperium Brytyjskiego. Pierwszy w historii medal dla reprezentacji Nigerii zdobył skoczek wzwyż, Joshua Olatuni Majekodunmi, który zdobył srebrny medal ex aequo ze Szkotem Alanem Sinclairem Patersonem, uzyskując rezultat 1,95 metra. Pierwsze złoto dla Fidżi wywalczył Mataika Tuicakau, który wystartował w konkursie pchnięcia kulą. Poza tym reprezentacja Fidżi zdobyła jeszcze cztery medale. Trzecim krajem, który zdobył pierwsze medale Igrzysk była Malezja, która uzbierała cztery medale.

Klasyfikacja medalowa

Miejsce	Kraj				Razem
1.	Australia	34	27	19	80
2.	Anglia	19	16	13	48
3.	Nowa Zelandia	10	22	20	52
4.	Kanada	8	9	14	31
5.	RPA	8	4	8	20
6.	Szkocja	5	3	2	10
7.	Malezja	2	1	1	4
8.	Fidżi	1	2	2	5
9.	Cejlon	1	2	1	4
10.	Nigeria	0	1	0	1
11.	Walia	0	1	0	1
12.	Rodezja	0	1	0	1

[edytuj] Vancouver, 1954

W 1954 roku impreza po raz pierwszy wystartowała pod nazwą "Igrzyska Imperium Brytyjskiego i Wspólnoty Brytyjskiej". Igrzyska odbyły się po raz drugi w kanadyjskim mieście, w Vancouver. Przysięgę złożył Bill Parnell, kapitan kanadyjskiej reprezentacji. W 1954 roku zadebiutowało osiem drużyn, które wystartowały jako pierwsze spoza dawnego Imperium Brytyjskiego. Te drużyny to:

• Bahamy
• Barbados
• Kenia
• Pakistan
• Rodezja Południowa
• Rodezja Północna
• Uganda
• Grafika:Gold Coast flag.gif Złote Wybrzeże

W 90 konkurencjach 9 dyscyplin sportowych wystartowało 662 sportowców z 24 krajów. W kalendarzu igrzysk znalazły się: boks, kolarstwo, kręglarstwo, lekkoatletyka, nurkowanie, pływanie, podnoszenie ciężarów, wioślarstwo i zapasy. W Igrzyskach pierwszy raz w historii wzięło udział dwóch lekkoatletów, którzy wystartowali w biegu na 2 mile angielskie i ukończyli go w czasie poniżej czterech minut. Z tego powodu zjawisko to było później nazywane "Milowym Cudem" pomiędzy Rogerem Bannisterem i Johnem Landy'm. Podczas imprezy padł rekord Igrzysk, który przetrwał do chwili obecnej, lecz obecnie nie rozgrywa się tej konkurencji. Angielski kolarz, E.G. Thompson w jeździe na 100 kilometrów uzyskał czas 2 godziny 44 minuty 8,1 sekundy, a samą jazdę ukończyło tylko siedmiu sportowców. Złotą multimedalistką Igrzysk była nowozelandzka lekkoatletka, Yvette Williams, która zdobyła trzy złote medale (w skoku w dal, pchnięciu kulą i rzucie dyskiem).

Klasyfikacja medalowa

Miejsce	Kraj				Razem
1.	Anglia	23	24	20	67
2.	Australia	20	11	17	48
3.	RPA	16	6	13	35
4.	Kanada	9	20	14	43
5.	Nowa Zelandia	7	7	5	19
6.	Szkocja	6	2	5	13
7.	Rodezja Południowa	2	4	1	7
8.	Trynidad i Tobago	2	2	0	4
9.	Irlandia Północna	2	1	0	3
10.	Nigeria	1	3	3	7
11.	Pakistan	1	3	2	6
12.	Rodezja Północna	1	2	3	6
13.	Walia	1	1	5	7
14.	Jamajka	1	0	0	1
15.	Barbados	0	1	0	1
16.	Hongkong	0	1	0	1
17.	Uganda	0	1	0	1
18.	Gujana Brytyjska	0	0	1	1

[edytuj] Cardiff, 1958

VI Igrzyska odbyły się w stolicy Walii, Cardiff w 1958 roku. Impreza ta była jak dotychczas największym sportowym wydarzeniem, które odbyło się na terenie Walii. Igrzyska Imperium Brytyjskiego i Wspólnoty Brytyjskiej w Cardiff miały odbyć się już w 1946 roku, jednak z powodu II wojny światowej zostały przeniesione.

Znani angielscy średniodystansowcy, Roger Bannister i Chris Chattaway zgodnie z tradycją Igrzysk zabrali królewskie berło z Pałacu Buckingham i przywieźli do stolicy Walii. Wówczas berło pierwszy raz w historii Wielkiej Brytanii znajdowało się mna terenie Walii.

Igrzyska w 1958 roku były ostatnimi (do 1994 roku), na których wystartowali reprezentanci Republiki Południowej Afryki. Następne Igrzyska były bojkotowane przez reprezentantów tego kraju z powodu kryzysu politycznego.

W Igrzyskach wzięło udział 1 130 sportowców z 36 reprezentacji. Wśród debiutantów znalazło się dziewięć drużyn:

• Borneo Północne
• Dominika
• Gibraltar
• Jersey
• Grafika:Cg-flag.gif Malaja
• Man
• Grafika:Cg-flag.gif Penang
• Saint Vincent
• Sarawak
• Singapur

Podczas imprezy medale zdobyło 23 państw i posiadłości Wspólnoty Brytyjskiej. Spośród nich pięć reprezentacji zdobyły pierwsze w historii medale. Debiutująca reprezentacja Singapuru zdobyła dwa złote medale. Obydwa zdobyli mężczyźni w podnoszeniu ciężarów. Pierwszymi złotymi medalistami z Singapuru byli Tan Ser Cher i Tan Howe Liang. Reprezentacja Ghany zdobyła pierwszy w historii brązowy medal. Dokonał tego Robert Kotei, skoczek wzwyż. Trzecią reprezentacją, która zdobyła pierwsze medale Igrzysk była Kenia, która za sprawą lekkoatletów - Bartonjo Roticha i Arere Anentii zdobyła pierwsze dwa brązowe medale. Reprezentacja Wyspy Man zdobyła pierwszy brązowy medal. Kolarz Stuart Slack wystartował w wyścigu na 120 mil angielskich i z czasem 5 godzin 19 minut 21,7 sekundy zajął trzecie miejsce. Pierwsze medale dla Bahamów zdobył jedyny reprezentant tego kraju na Igrzyskach w 1958 roku, Tommy Robinson, który zdobył złoty i srebrny medal w biegach lekkoatletycznych.

W kalendarzu Igrzysk, podobnie jak cztery lata wcześniej znalazło się dziewięć dyscyplin sportowych: boks, kolarstwo, kręglarstwo, lekkoatletyka, nurkowanie, pływanie, podnoszenie ciężarów, szermierka, wioślarstwo i zapasy.

Klasyfikacja medalowa

Miejsce	Kraj				Razem
1.	Anglia	29	22	29	80
2.	Australia	27	22	17	66
3.	RPA	13	10	8	31
4.	Szkocja	5	5	3	13
5.	Nowa Zelandia	4	6	9	19
6.	Jamajka	4	2	1	7
7.	Pakistan	3	5	2	10
8.	Indie	2	1	0	3
9.	Singapur	2	0	0	2
10.	Kanada	1	10	16	27
11.	Walia	1	3	7	11
12.	Irlandia Północna	1	1	3	5
13.	Bahamy	1	1	0	2
13.	Barbados	1	1	0	2
15.	Malezja	0	2	0	2
16.	Nigeria	0	1	1	2
17.	Gujana Brytyjska	0	1	0	1
17.	Uganda	0	1	0	1
19.	Rodezja Południowa	0	0	3	3
20.	Kenia	0	0	2	2
21.	Ghana	0	0	1	1
21.	Man	0	0	1	1
21.	Trynidad i Tobago	0	0	1	1

[edytuj] Perth, 1962

Igrzyska Imperium Brytyjskiego i Wspólnoty Brytyjskiej w 1962 roku odbyły się w Perth, po raz drugi w Australii. Ceremonia otwarcia Igrzysk odbyła się 22 listopada 1962 roku na Perry Lakes Stadium, a ceremonia zamknięcia 1 grudnia 1962 roku. Dzień przed otwarciem imprezy temperatura powietrza dochodziła do 80 stopni w skali Fahrenheita. Z tego powodu wiele osób przypomina Igrzyska w Perth trzema słowami: "upał, pył i sława" (ang. heat, dust and glory).

W Igrzyskach wzięło udział 1 041 sportowców z 35 reprezentacji. Zadebiutowało sześć z nich:

• Aden
• Federacja Rodezji i Niasy
• Honduras Brytyjski
• Papua Nowa Gwinea
• Saint Lucia
• Tanganika

Pierwszy w historii medal zdobył reprezentant Jersey. Bokser Albert Turmel w kategorii do 67 kg zajął trzecie miejsce i zdobył brązowy medal.

Po raz ostatni w imprezie wzięły udział reprezentacje: Sarawak, Sabah i Malaja, które od 1966 roku startowały w reprezentacji Malezji.

W 1962 roku padło kilkanaście rekordów Igrzysk Imperium Brytyjskiego i Wspólnoty Brytyjskiej, z czego dziewięć przetrwało do chwili obecnej, głównie jednak ze względu na to, że nie rozgrywa się wówczas tych konkurencji na współczesnych Igrzyskach. Australijska lekkoatletka, Dixie Isabel Willis pobiła rekord IIBiWB w biegu kobiet na 880 jardów. Reprezentacja Anglii w wioślarstwie uzyskała najlepszy czas w historii w dwójkach mężczyzn. Poza tym pięć rekordów, które trwają do dziś pobili pływacy i dwa, które pobili sztangiści.

W kalendarzu Igrzysk w Perth znalazło się dziewięć dyscyplin sportowych: boks, kolarstwo, kręglarstwo, lekkoatletyka, nurkowanie, pływanie, podnoszenie ciężarów, szermierka, wioślarstwo i zapasy.

Klasyfikacja medalowa

Miejsce	Kraj				Razem
1.	Australia	38	36	31	105
2.	Anglia	29	22	27	78
3.	Nowa Zelandia	10	12	10	32
4.	Pakistan	8	1	0	9
5.	Kanada	4	12	15	31
6.	Szkocja	4	7	3	14
7.	Ghana	3	5	1	9
8.	Jamajka	3	1	1	5
9.	Kenia	2	2	1	5
10.	Singapur	2	0	0	2
11.	Uganda	1	1	4	6
12.	Federacja Rodezji i Niasy	0	2	5	7
13.	Walia	0	2	4	6
14.	Bahamy	0	1	1	2
15.	Fidżi	0	0	2	2
15.	Trynidad i Tobago	0	0	2	2
17.	Gujana Brytyjska	0	0	1	1
17.	Jersey	0	0	1	1
17.	Malezja	0	0	1	1
17.	Irlandia Północna	0	0	1	1
17.	Papua Nowa Gwinea	0	0	1	1

[edytuj] Kingston, 1966

Ósme Igrzyska Imperium Brytyjskiego i Wspólnoty Brytyjskiej odbyły się w 1966 roku w stolicy Jamajki, Kingston. Impreza ta odbyła się pierwszy raz w historii na Karaibach. Ceremonia otwarcia Igrzysk odbyła się 4 sierpnia 1966 roku na Stadionie Niepodległości, a zamknięcia 13 sierpnia 1966 roku.

W imprezie wzięło udział 1 316 sportowców z 35 reprezentacji. Wśród nich znalazło się pięciu debiutantów. Zadebiutowały:

• Antigua
• Federacja Południowej Arabii (dzisiejszy Jemen)
• Grafika:Cg-flag.gif Mauritius
• Sierra Leone
• Tanzania

Poza tym w Igrzyskach wzięło udział trzech reprezentantów Arabii Saudyjskiej, którzy są nazywani "nieoficjalnymi reprezentantami". Byli to: Wakil Qaid Omar, Arif G'ain Aulaqi i Naib Saeed.

Pierwszy i jak dotąd jedyny w historii medal dla reprezentacji Barbadosu zdobył skoczek wzwyż, Erskine Anton Norris, który uzyskał wysokość 2 metrów, co dało mu brązowy medal. Skoczek w dal, John Morbey zdobył pierwszy medal dla Bermudów. Uzyskał odległość 7,89 metra, dzięki czemu zdobył srebrny medal.

Podczas Igrzysk Imperium Brytyjskiego i Wspólnoty Brytyjskiej w 1966 roku padło kilkadziesiąt rekordów Igrzysk, z czego blisko 40 przetrwało do chwili obecnej.

Kalendarz Igrzysk w 1966 roku zmienił się w stosunku do poprzednich, pierwszy raz od 1950 roku. W programie znalazło się dziewięć dyscyplin sportowych: badminton, boks, kolarstwo, lekkoatletyka, nurkowanie, pływanie, podnoszenie ciężarów, strzelectwo, szermierka i zapasy. Po raz pierwszy pojawiły się badminton i strzelectwo.

Klasyfikacja medalowa

Miejsce	Kraj				Razem
1.	Anglia	33	24	23	80
2.	Australia	23	28	22	73
3.	Kanada	14	20	23	57
4.	Nowa Zelandia	8	5	13	26
5.	Ghana	5	2	2	9
5.	Trynidad i Tobago	5	2	2	9
7.	Pakistan	4	1	4	9
8.	Kenia	4	1	3	8
9.	Indie	3	4	3	10
9.	Nigeria	3	4	3	10
11.	Walia	3	2	2	7
12.	Malezja	2	2	1	5
13.	Szkocja	1	4	4	9
14.	Irlandia Północna	1	3	3	7
15.	Man	1	0	0	1
16.	Jamajka	0	4	8	12
17.	Bahamy	0	1	0	1
17.	Bermudy	0	1	0	1
17.	Gujana	0	1	0	1
17.	Papua Nowa Gwinea	0	1	0	1
21.	Uganda	0	0	3	3
22.	Barbados	0	0	1	1

[edytuj] Edynburg, 1970

W 1970 roku w stolicy Szkocji, Edynburgu impreza po raz pierwszy odbyła się pod nazwą: Igrzyska Wspólnoty Brytyjskiej. IX Igrzyska trwały od 16 do 25 lipca 1970 roku. Pierwszy raz oficjalnego otwarcia dokonała królowa Elżbieta II.

W Igrzyskach wystąpiło trzech braci Stewartów: Ian Stewart (złoty medal na 5000 m), Peter Stewart (4. miejsce na 5000 m) i Lachie Stewart (udział w biegu na 10000 m). Wszyscy trzej lekkoatleci reprezentowali Szkocję.

W Igrzyskach Wspólnoty Brytyjskiej wzięło udział 1 750 sportowców z 42 reprezentacji. Zadebiutowało sześć drużyn. Były to:

• Gambia
• Grenada
• Guernsey
• Malawi
• Suazi
• Zambia

Trzy reprezentacje zdobyły pierwsze w historii medale. Bokser Titus Simba zdobył pierwszy srebrny medal dla reprezentacji Tanzanii. George Manners zajął trzecie miejsce w konkurencji podnoszenia ciężarów, dzięki czemu zdobył pierwszy brązowy medal Igrzysk Wspólnoty Brytyjskiej dla Saint Vincent i Grenadynów. Tatu Ghionga zdobył pierwszy w historii medal dla Malawi.

Program Igrzysk w 1970 roku liczył 121 konkurencji dziesięciu dyscyplin sportowych. Te dyscypliny to: badminton, boks, kolarstwo, kręglarstwo, lekkoatletyka, nurkowanie, pływanie, podnoszenie ciężarów, strzelectwo, szermierka i zapasy.

W czasie IWB w Edynburgu padło kilkanaście rekordów tej imprezy, z czego pięć przetrwało do dziś. Australijczyk Noel Frederick Freeman pobił rekord IWB w chodzie na 20 mili angielskich. Mary Elizabeth Peters z Irlandii Północnej w pięcioboju antycznym kobiet zdobyła najwięcej punktów w historii. Kolarz Bruce Biddle z Nowej Zelandii uzyskał najlepszy czas Igrzysk w jeździe na 102,3 mili. Poza tym padły dwa rekordy w podnoszeniu ciężarów. Obydwa pobili Australijczycy - Raymond Edward Rigby oraz George Vasiliades.

Klasyfikacja medalowa

Miejsce	Kraj				Razem
1.	Australia	36	24	22	82
2.	Anglia	27	25	32	84
3.	Kanada	18	24	24	66
4.	Szkocja	6	8	11	25
5.	Kenia	5	3	6	14
6.	Indie	5	3	4	12
7.	Pakistan	4	3	3	10
8.	Jamajka	4	2	1	7
9.	Uganda	3	3	1	7
10.	Irlandia Północna	3	1	5	9
11.	Nowa Zelandia	2	6	6	14
12.	Walia	2	6	4	12
13.	Ghana	2	3	2	7
14.	Nigeria	2	0	0	2
15.	Malezja	1	1	1	3
16.	Hongkong	1	0	0	1
17.	Trynidad i Tobago	0	4	3	7
18.	Zambia	0	2	2	4
19.	Singapur	0	1	1	2
20.	Fidżi	0	0	1	1
20.	Gujana	0	0	1	1
20.	Man	0	0	1	1
20.	Malawi	0	0	1	1
20.	Gambia	0	0	1	1
20.	Saint Vincent i Grenadyny	0	0	1	1

[edytuj] Christchurch, 1974

W 1974 roku Igrzyska Wspólnoty Brytyjskiej odbyły się w Christchurch. Ceremonia otwarcia odbyła się 24 stycznia 1974 roku, a zamknięcia 2 lutego 1974 roku. W imprezie wzięli udział sportowcy z 38 reprezentacji, wśród których znalazło się sześć krajów debiutanckich. Były to:

• Botswana
• Lesotho
• Samoa Zachodnie
• Sri Lanka
• Tonga
• Wyspy Cooka

22 reprezentacje zdobyły medale podczas Igrzysk w 1974 roku. Spośród nich dwa państwa zdobyły pierwsze w historii medale. Sztangista Paul Wallwork i bokser Vai Samu zdobyli pierwsze dwa medale dla reprezentacji Samoa Zachodnich. Richard Mabuza zdobył pierwszy medal dla Suazi. Wystartował on w biegu maratońskim i ukończył go na trzecim miejscu.

Jamajski sprinter, Don Quarrie zdobył dwa złote medale (w biegach na 100 i 200 metrów) podczas Igrzysk w 1974 roku. Obronił w ten sposób tytuły z 1970 roku.

Podczas Igrzysk rozegrano 109 konkurencji w dziewięciu dyscyplinach sportowych. Te dyscypliny to: badminton, boks, kolarstwo, kręglarstwo, lekkoatletyka, nurkowanie, pływanie, podnoszenie ciężarów, strzelectwo i zapasy.

W Christchurch padło kilka rekordów Igrzysk Wspólnoty Brytyjskiej, z czego cztery trwają do chwili obecnej. Filbert Bayi z Tanzanii przebiegł 1500 metrów w czasie 3 minut 32,16 sekundy, co stało się rekordem IWB. Anglik Ian Reginald Thompson przebiegł bieg maratoński w czasie 2 godzin 9 minut i 12 sekund i pobił rekord Igrzysk. Poza tym rekordy pobili: Clyde Sefton z Australii w kolarskiej jeździe na 114 mili angielskich oraz John Primrose z Kanady w strzelectwie.

Klasyfikacja medalowa

Miejsce	Kraj				Razem
1.	Australia	29	28	25	82
2.	Anglia	28	31	21	80
3.	Kanada	25	19	18	62
4.	Nowa Zelandia	9	8	18	35
5.	Kenia	7	2	9	18
6.	Indie	4	8	3	15
7.	Szkocja	3	5	11	19
8.	Nigeria	3	3	4	10
9.	Irlandia Północna	3	1	2	6
10.	Uganda	2	4	3	9
11.	Jamajka	2	1	0	3
12.	Walia	1	5	4	10
13.	Ghana	1	3	5	9
14.	Zambia	1	1	1	3
15.	Malezja	1	0	3	4
16.	Tanzania	1	0	1	2
17.	Saint Vincent i Grenadyny	1	0	0	1
18.	Samoa Zachodnie	0	1	1	2
19.	Trynidad i Tobago	0	1	1	2
20.	Singapur	0	0	1	1
20.	Suazi	0	0	1	1

[edytuj] Edmonton, 1978

W 1978 roku Igrzyska Wspólnoty Brytyjskiej odbyły się w Edmonton. W imprezie wzięło udział 1 405 sportowców z 46 narodowych reprezentacji, z których sześć zadebiutowało. Były to:

• Bangladesz
• Belize
• Cypr
• Kajmany
• Saint Kitts i Nevis
• Turks i Caicos

Reprezentacja Wysp Turks i Caicos liczyła 13 sportowców, jednak żaden z nich nie zdobył medalu. Najwięcej medali w 1978 roku zdobyli reprezentanci Kanady, którzy pierwszy raz w historii zajęli pierwsze miejsce w klasyfikacji medalowej IWB.

W kalendarzu Igrzysk znalazło się dziesięć dyscyplin sportowych: badminton, boks, gimnastyka, kolarstwo, kręglarstwo, lekkoatletyka, nurkowanie, pływanie, podnoszenie ciężarów, strzelectwo i zapasy.

Podczas Igrzysk w Edmonton padły cztery rekordy IWB, które przetrwały do dziś. Australijski kolarz, Phillip Grant Anderson przejechał dystans 117 mili angielskich w rekordowym czasie poniżej 4,5 godziny. Męska reprezentacja Kanady w kolarstwie pobiła rekord IWB w sprincie drużynowym. Alister Allan zdobył 1194 punkty w strzelaniu z odległości 50 metrów, co jest rekordem Igrzysk do chwili obecnej. Poza tym Tracey Lee Wickham z Australii przepłynęła dystans 800 metrów stylem dowolnym w rekordowym czasie 8 minut i 24,62 sekundy.

Klasyfikacja medalowa

Miejsce	Kraj				Razem
1.	Kanada	45	31	33	109
2.	Anglia	27	27	33	87
3.	Australia	24	33	27	84
4.	Kenia	7	6	5	18
5.	Nowa Zelandia	5	6	9	20
6.	Indie	5	5	5	15
7.	Szkocja	3	6	5	14
8.	Jamajka	2	2	3	7
9.	Walia	2	1	5	8
10.	Irlandia Północna	2	1	2	5
11.	Hongkong	2	0	0	2
12.	Malezja	1	2	1	4
13.	Ghana	1	1	1	3
13.	Gujana	1	1	1	3
15.	Tanzania	1	1	0	2
16.	Trynidad i Tobago	0	2	2	4
16.	Zambia	0	2	2	4
18.	Bahamy	0	1	0	1
18.	Papua-Nowa Gwinea	0	1	0	1
20.	Samoa Zachodnie	0	0	3	3
21.	Man	0	0	1	1

[edytuj] Brisbane, 1982

Igrzyska Wspólnoty Brytyjskiej w 1982 roku odbyły się w Brisbane. Ceremonia otwarcia odbyła się 30 września 1982 roku, a ceremonia zamknięcia 9 października 1982 roku. Igrzyska w 1982 roku są do dziś uznawane jako jedne z najlepiej zorganizowanych w ponadsiedemdziesięcioletniej historii. Atrakcją ceremonii otwarcia i zamknięcia Igrzysk był 13-metrowy kangur wykonany z metalu.

W imprezie w 1982 roku wzięło udział 1 583 sportowców z 46 reprezentacji. Spośród nich pięć zadebiutowało. Były to:

• Anguilla
• Vanuatu
• Wyspy Salomona
• Wyspa Świętej Heleny
• Zimbabwe

W kalendarzu IWB w Brisbane znalazło się dziesięć dyscyplin sportowych. Te dyscypliny to: badminton, boks, kolarstwo, kręglarstwo, lekkoatletyka, łucznictwo, nurkowanie, pływanie, podnoszenie ciężarów, strzelectwo i zapasy.

Oficjalne logo Igrzysk w 1982 roku przedstawia trzy trapezy, składające się z trzech linii - niebieskiej, białej i czerwonej (kolory z flagi Wielkiej Brytanii) połączone w figurę kształtem przypominającą trójkąt, faktycznie jednak jest to dziewięciobok. Logo zaprojektował amerykański fotografik i projektant, Hugh Edwards.

W 1982 roku padło siedem rekordów Igrzysk Wspólnoty Brytyjskiej, które przetrwały do chwili obecnej. Mark Blenkarne i Neroli Fairhall pobili rekordy w łucznictwie, Merlene Joyce Ottey i Mike O'Rourke w lekkoatletyce, Malcolm Elliott w kolarstwie, a Laurence John Woolley i reprezentacja Anglii w strzelectwie.

Pierwszy medal w historii Igrzysk zdobyła reprezentantka Zimbabwe. Kraj zadebiutował w IWB pod tą nazwą. Wcześniej reprezentanci Zimbabwe występowali w ekipie Rodezji.

Klasyfikacja medalowa

Miejsce	Kraj				Razem
1.	Australia	39	39	29	107
2.	Anglia	38	38	32	108
3.	Kanada	26	23	33	82
4.	Szkocja	8	6	12	26
5.	Nowa Zelandia	5	8	13	26
6.	Indie	5	8	3	16
7.	Nigeria	5	0	8	13
8.	Walia	4	4	1	9
9.	Kenia	4	2	4	10
10.	Bahamy	2	2	2	6
11.	Jamajka	2	1	1	4
12.	Tanzania	1	2	2	5
13.	Malezja	1	0	1	2
14.	Fidżi	1	0	0	1
14.	Hongkong	1	0	0	1
14.	Zimbabwe	1	0	0	1
17.	Irlandia Północna	0	3	3	6
18.	Uganda	0	3	0	3
19.	Zambia	0	1	5	6
20.	Guernsey	0	1	1	2
21.	Bermudy	0	0	1	1
21.	Singapur	0	0	1	1
21.	Suazi	0	0	1	1

[edytuj] Edynburg, 1986

Igrzyska Wspólnoty Brytyjskiej w 1986 roku odbyły się po raz drugi w historii w stolicy Szkocji, Edynburgu. Impreza trwała od 24 lipca do 2 sierpnia 1986 roku. IWB w 1986 roku zostały zbojkotowane przez 32 reprezentacje państw afrykańskich, azjatyckich i środkowoamerykańskich. Powodem bojkotu był sprzeciw postawie państwom Wspólnoty Narodów (głównie Wielkiej Brytanii) na sytuację w Republice Południowej Afryki. W Igrzyskach wzięło udział 1662 sportowców z tylko 26 narodowych reprezentacji, w tym dwóch debiutanckich. Zadebiutowały:

• Malediwy
• Wyspa Norfolk

W kalendarzu Igrzysk znalazło się dziesięć dyscyplin sportowych. Te dyscypliny to: badminton, boks, kolarstwo, kręglarstwo, lekkoatletyka, pływanie, podnoszenie ciężarów, strzelectwo, wioślarstwo i zapasy.

Około 88% spośród wszystkich zdobytych złotych medali wywalczyli reprezentanci Anglii, Australii i Kanady, którzy dzięki absencji wielu reprezentacji zdominowali Igrzyska.

Pierwszy w historii medal na Igrzyskach Wspólnoty Brytyjskiej dla reprezentacji Botswany zdobyła Flora Anderson, która zajęła trzecie miejsce w kręglarstwie kobiet, co dało jej brązowy medal.

Podczas Igrzysk w Edynburgu padło około 30 rekordów imprezy, z czego 25 przetrwało do chwili obecnej. Niektóre spośród nich to:

dyscyplina sportowa	konkurencja	zawodnik/drużyna	wynik
lekkoatletyka	chód na 30 km (M)	Simon Francis Baker, Australia	2:07,47 h
	bieg na 800 m (M)	Stephen Cram, Anglia	1:43,22 min
	dziesięciobój (M)	Francis Morgan Thompson, Anglia	8663 pkt.
	rzut oszczepem (K)	Theresa Ione Sanderson, Anglia	69,8 m
kolarstwo	jazda na 168 km (M)	Paul Curran, Anglia	4:08,50 h
wioślarstwo	czwórki + sternik (M)	Anglia	6:08,13 min
	czwórki + sternik (K)	Kanada	6:50,13 min
	czwórki (M)	Kanada	6:00,56 min
	dwójki (M)	Anglia	6:40,48 min
	dwójki (K)	Kanada	7:34,51 min
pływanie	400 m stylem dowolnym (K)	Sarah Hardcastle, Anglia	4:07,68 min
	pływanie synchroniczne, dwójki (K)	Kanada	199,54 pkt.
	pływanie synchroniczne, jedynki (K)	Sylvie Frechette, Kanada	199,5 pkt.

Klasyfikacja medalowa

Miejsce	Kraj				Razem
1.	Anglia	52	43	49	144
2.	Kanada	51	35	31	117
3.	Australia	40	46	35	121
4.	Nowa Zelandia	8	16	14	38
5.	Walia	6	5	11	22
6.	Szkocja	3	12	18	30
7.	Irlandia Północna	2	4	9	15
8.	Man	1	0	0	1
9.	Guernsey	0	2	0	2
10.	Hongkong	0	1	2	3
11.	Suazi	0	1	0	1
12.	Malawi	0	0	2	2
13.	Botswana	0	0	1	1
13.	Jersey	0	0	1	1
13.	Singapur	0	0	1	1

[edytuj] Auckland, 1990

XIV Igrzyska Wspólnoty Brytyjskiej odbyły się po raz trzeci w Nowej Zelandii, w Auckland. Zostały okrzyknięte Przyjaznymi Igrzyskami ze względu na fakt, że większość drużyn, które zbojkotowały Igrzyska w 1986 roku, wystartowały w Auckland.

Impreza trwała od 24 stycznia do 3 lutego 1990 roku. W 206 konkurencjach dziesięciu dyscyplin sportowych wzięło udział 1950 sportowców z 54 państw należących do Wspólnoty Brytyjskiej. Zadebiutowały trzy reprezentacje. Były to:

• Brytyjskie Wyspy Dziewicze
• Nauru
• Seszele

Wśród dyscyplin znalazły się: badminton, boks, gimnastyka, judo, kolarstwo, kręglarstwo, lekkoatletyka, pływanie, podnoszenie ciężarów i strzelectwo.

Podczas Igrzysk w Auckland Laurie Pace zdobyła pierwszy w historii medal dla reprezentacji Malty, zajmując trzecie miejsce w kategorii półśredniociężkiej (judo). Pierwsze medale dla debiutującego Nauru zdobył Marcus Stephan, który dwa razy zdobył srebrne i raz złoty medal.

W czasie Igrzysk padło ponad 30 rekordów IWB, z czego 28 przetrwało do dziś.

Klasyfikacja medalowa

Miejsce	Kraj				Razem
1.	Australia	52	54	56	162
2.	Anglia	47	40	42	129
3.	Kanada	35	41	37	113
4.	Nowa Zelandia	17	14	27	58
5.	Indie	13	8	11	32
6.	Walia	10	3	12	25
7.	Kenia	6	9	3	18
8.	Nigeria	5	13	7	25
9.	Szkocja	5	7	10	22
10.	Malezja	2	2	0	4
11.	Jamajka	2	0	2	4
11.	Uganda	2	0	2	4
13.	Irlandia Północna	1	3	5	9
14.	Nauru	1	2	0	3
15.	Hongkong	1	1	3	5
16.	Cypr	1	1	0	2
17.	Bangladesz	1	0	1	2
17.	Jersey	1	0	1	2
19.	Bermudy	1	0	0	1
19.	Guernsey	1	0	0	1
19.	Papua-Nowa Gwinea	1	0	0	1
22.	Zimbabwe	0	2	1	3
23.	Ghana	0	2	0	2
24.	Tanzania	0	2	1	3
25.	Zambia	0	0	3	3
26.	Bahamy	0	0	2	2
26.	Samoa Zachodnie	0	0	2	2
28.	Gujana	0	0	1	1
28.	Malta	0	0	1	1

[edytuj] Victoria, 1994

W 1994 roku Igrzyska Wspólnoty Brytyjskiej odbyły się w Victorii, Kanada. Trwały od 18 sierpnia do 28 sierpnia 1994 roku. W imprezie wzięło udział 2450 sportowców z 63 narodowych reprezentacji, w tym z trzech debiutanckich. Zadebiutowały:

• Belize (w 1978 jako Honduras Brytyjski)
• Montserrat
• Namibia

Poza tym do Igrzysk po długiej przerwie powróciło sześć drużyn, w tym reprezentacja RPA, która bojkotowała Igrzyska przez 40 lat. Pozostałe drużyny to:

• Antigua i Barbuda (pierwszy raz od 1978 roku)
• Dominika (pierwszy raz od 1970 roku)
• Grenada (pierwszy raz od 1974 roku)
• Saint Lucia (pierwszy raz od 1978 roku)
• Saint Vincent i Grenadyny (pierwszy raz od 1978 roku)

Podczas Igrzysk rozegrano konkurencje w dziesięciu dyscyplinach sportowych. Tymi dyscyplinami były: badminton, boks, gimnastyka, kolarstwo, kręglarstwo, lekkoatletyka, nurkowanie, podnoszenie ciężarów, strzelectwo i zapasy. Pierwszy raz w historii IWB rozegrano zawody w gimnastyce artystycznej. Pięć spośród sześciu złotych medali w tej konkurencji zdobyły reprezentantki Australii.

Klasyfikacja medalowa

Miejsce	Kraj				Razem
1.	Australia	87	52	43	182
2.	Kanada	40	42	46	128
3.	Anglia	31	45	49	125
4.	Nigeria	11	13	13	37
5.	Kenia	7	4	8	19
6.	Indie	6	11	7	24
7.	Szkocja	6	3	11	20
8.	Nowa Zelandia	5	16	20	41
9.	Walia	5	8	6	19
10.	Nauru	3	0	0	3
11.	RPA	2	4	5	11
12.	Jamajka	2	4	2	8
13.	Malezja	2	3	2	7
14.	Cypr	2	1	2	5
15.	Zambia	1	1	2	4
16.	Sri Lanka	1	0	2	3
17.	Namibia	1	0	1	2
18.	Zimbabwe	0	3	3	6
19.	Papua-Nowa Gwinea	0	1	0	1
19.	Samoa Zachodnie	0	1	0	1
21.	Hongkong	0	0	4	4
22.	Pakistan	0	0	3	3
23.	Trynidad i Tobago	0	0	2	2
23.	Uganda	0	0	2	2
25.	Bermudy	0	0	1	1
25.	Botswana	0	0	1	1
25.	Ghana	0	0	1	1
25.	Guernsey	0	0	1	1
25.	Norfolk	0	0	1	1
25.	Seszele	0	0	1	1
25.	Tanzania	0	0	1	1

[edytuj] Kuala Lumpur, 1998

Igrzyska Wspólnoty Brytyjskiej w 1998 roku po raz pierwszy w historii odbyły się w Azji - w stolicy Malezji, Kuala Lumpur. Ceremonia otwarcia igrzysk odbyła się 11 września 1998 roku, a zamknięcia 21 września 1998. Oficjalnego otwarcia dokonał król Malezji, Tuanku Jaafar. W olimpiadzie wzięło udział 3638 sportowców z rekordowej ilości, 70 narodowych reprezentacji. Zadebiutowały cztery drużyny:

• Kamerun
• Kiribati
• Mozambik (jedyny w historii kraj we Wspólnocie Brytyjskiej spoza dawnego Imperium Brytyjskiego)
• Tuvalu

Klasyfikacja medalowa

Miejsce	Kraj				Razem
1.	Australia	80	61	57	198
2.	Anglia	36	47	53	136
3.	Kanada	30	31	38	99
4.	Malezja	10	14	12	36
5.	RPA	9	11	14	34
6.	Nowa Zelandia	8	6	20	34
7.	Kenia	7	5	4	16
7.	Indie	7	5	4	16
9.	Jamajka	4	2	0	6
10.	Walia	3	4	8	15
11.	Szkocja	3	2	7	12
12.	Nauru	3	0	0	3
13.	Irlandia Północna	2	1	2	5
14.	Zimbabwe	2	0	3	5
15.	Ghana	1	1	3	5
16.	Mauritius	1	1	2	4
17.	Cypr	1	1	1	3
17.	Tanzania	1	1	1	3
17.	Trynidad i Tobago	1	1	1	3
20.	Bahamy	1	1	0	2
20.	Mozambik	1	1	0	2
22.	Barbados	1	0	2	3
23.	Lesotho	1	0	0	1
24.	Kamerun	0	3	3	6
25.	Namibia	0	2	1	3
26.	Seszele	0	2	0	2
27.	Sri Lanka	0	1	1	2
28.	Bermudy	0	1	0	1
28.	Fidżi	0	1	0	1
28.	Man	0	1	0	1
28.	Pakistan	0	1	0	1
32.	Papua Nowa Gwinea	0	0	1	1
32.	Uganda	0	0	1	1
32.	Zambia	0	0	1	1

[edytuj] Manchester, 2002

W 2002 roku IWB odbyły się w Manchesterze. Trwały od 25 lipca do 4 sierpnia 2002 roku. Wystartowało 3863 sportowców z 72 krajów, w tym tylko jedna reprezentacja, która wystartowała pierwszy raz historii. Była to wyspa Niue . Sportowcy rywalizowali w 14 indywidualnych konkurencjach i po raz pierwszy w historii igrzysk, w trzech konkurencjach zespołowych (hokej na trawie, rugby i netball). Impreza została oficjalnie otwarta przez królową Elżbietę II.

Klasyfikacja medalowa

Miejsce	Kraj				Razem
1.	Australia	82	62	62	206
2.	Anglia	54	51	60	165
3.	Kanada	31	41	42	114
4.	Indie	30	22	17	69
5.	Nowa Zelandia	11	13	21	45
6.	RPA	9	20	18	47
7.	Kamerun	9	1	2	12
8.	Malezja	7	9	18	34
9.	Walia	6	13	12	31
10.	Szkocja	6	8	16	30
11.	Nigeria	5	4	11	20
12.	Kenia	4	8	4	16
13.	Jamajka	4	6	7	17
14.	Singapur	4	2	7	13
15.	Bahamy	4	0	4	8
16.	Nauru	2	5	8	15
17.	Irlandia Północna	2	2	1	5
18.	Cypr	2	1	1	4
19.	Pakistan	1	3	3	7
20.	Fidżi	1	1	1	3
20.	Zambia	1	1	1	3
22.	Zimbabwe	1	1	0	2
23.	Namibia	1	0	4	5
24.	Tanzania	1	0	1	2
25.	Bangladesz	1	0	0	1
25.	Gujana	1	0	0	1
25.	Mozambik	1	0	0	1
25.	Saint Kitts i Nevis	1	0	0	1
29.	Botswana	0	2	1	3
30.	Uganda	0	2	0	2
31.	Samoa Zachodnie	0	1	2	3
32.	Trynidad i Tobago	0	1	0	1
33.	Barbados	0	0	1	1
33.	Kajmany	0	0	1	1
33.	Ghana	0	0	1	1
33.	Lesotho	0	0	1	1
33.	Malta	0	0	1	1
33.	Mauritius	0	0	1	1
33.	Saint Lucia	0	0	1	1

[edytuj] Melbourne, 2006

XVIII Igrzyska Wspólnoty Brytyjskiej odbyły się w Melbourne, Australia. Ceremonia otwarcia miała miejsce 15 marca, a zamknięcia 26 marca 2006 roku. IWB były największym sportowym wydarzeniem w Melbourne od czasu Letnich Igrzysk Olimpijskich w 1956 roku. Oficjalną maskotką igrzysk był Karak, wielki czarny ptak z żółtym dziobem. W igrzyskach wzięło udział około 4500 sportowców z 71 narodowych reprezentacji, z czego żadna nie zadebiutowała, co nie zdarzyło się dotąd ani razu. Zawodnicy wystartowali w 247 konkursach w 16 dyscyplinach sportowych. Motto igrzysk brzmiało: Zjednoczeni przez chwilę

Klasyfikacja medalowa

Miejsce	Kraj				Razem
1.	Australia	84	69	68	221
2.	Anglia	36	40	34	110
3.	Kanada	26	29	31	86
4.	Indie	22	17	11	50
5.	RPA	12	13	13	38
6.	Szkocja	11	7	11	29
7.	Jamajka	10	4	8	22
8.	Malezja	7	12	10	29
9.	Nowa Zelandia	6	12	13	31
10.	Kenia	6	5	7	18
11.	Singapur	5	6	7	18
12.	Nigeria	4	6	7	17
13.	Walia	3	5	11	19
14.	Cypr	3	1	2	6
15.	Ghana	2	0	1	3
15.	Uganda	2	0	1	3
17.	Pakistan	1	3	1	5
18.	Papua Nowa Gwinea	1	1	0	2
19.	Man	1	0	1	2
19.	Namibia	1	0	1	2
19.	Tanzania	1	0	1	2
22.	Sri Lanka	1	0	0	1
23.	Mauritius	0	3	0	3
24.	Bahamy	0	2	0	2
24.	Irlandia Północna	0	2	0	2
26.	Kamerun	0	1	2	3
27.	Botswana	0	1	1	2
27.	Malta	0	1	1	2
27.	Nauru	0	1	1	2
30.	Bangladesz	0	1	0	1
30.	Grenada	0	1	0	1
30.	Lesotho	0	1	0	1
33.	Trynidad i Tobago	0	0	3	3
34.	Seszele	0	0	2	2
35.	Barbados	0	0	1	1
35.	Fidżi	0	0	1	1
35.	Mozambik	0	0	1	1
35.	Samoa Zachodnie	0	0	1	1
35.	Suazi	0	0	1	1

[edytuj] Delhi, 2010

Igrzyska Wspólnoty Brytyjskiej w 2010 roku odbędą się pierwszy raz w historii w Indiach, w Delhi. Będą trwały od 3 do 14 października 2010 roku. W imprezie zadebiutują prawdopodobnie dwie reprezentacje: Tokelau oraz Wyspy Georgia Południowa i Sandwich Południowy. Ceremonia otwarcia igrzysk odbędzie się na stadionie Jawaharlal Nehru w Nowym Delhi. Do kalendarza igrzysk prawdopodobnie powrócą: łucznictwo i zapasy. Oficjalną maskotką igrzysk najprawdopodobniej będzie tygrys.

[edytuj] 2014

Igrzyska Wspólnoty Brytyjskiej w 2014 roku odbędą się w mieście, które zostanie wybrane 9 listopada 2007 roku w stolicy Sri Lanki, Kolombo. Na początku o kandydaturę walczyło 12 miast, z czego 9 zostało odrzuconych. Miasta, które starały się o kandydaturę to:

• Adelajda, Australia
• Auckland, Nowa Zelandia
• Birmingham, Anglia
• Cardiff, Walia
• Hamilton, Nowa Zelandia
• Johannesburg, RPA
• Kapsztad, RPA
• Sheffield, Anglia
• Singapur, Singapur

Miasta, które nadal walczą o organizację Igrzysk w 2014 roku:

• Abudża, Nigeria (nigdy nie organizowała IWB)
• Glasgow, Szkocja (organizowało IWB w 1970 i 1986 roku)
• Halifax, Kanada (nigdy nie organizowało IWB)

[edytuj] 2018

Igrzyska Wspólnoty Brytyjskiej w 2018 roku odbędą się w mieście wybranym w 2011 roku. Kandydaturę zgłosiło jak dotychczas 15 miast. Są to:

• Adelajda, Australia
• Auckland, Nowa Zelandia (organizator IIB w 1950 i IWB w 1990 roku)
• Brisbane, Australia (organizator IWB w 1982 roku)
• Canberra, Australia
• Christchurch, Nowa Zelandia (organizator IWB w 1974 roku)
• Durban, RPA
• Hamilton, Nowa Zelandia (organizator pierwszych IIB w 1930 roku)
• Karaczi, Pakistan
• Kolombo, Sri Lanka
• Lusaka, Zambia
• Nassau, Bahamy
• Perth, Australia (organizator IWB w 1962 roku)
• Sheffield, Anglia
• Toronto, Kanada (w przypadku niepowodzenia Halifaxu w 2014 roku)
• Wellington, Nowa Zelandia

[edytuj] Uczestnicy

W Igrzyskach Wspólnoty Brytyjskiej wzięło udział jak do tej pory 91 narodowych reprezentacji. Reprezentacje Georgii Południowej i Sandwichu Południowego oraz Tokelau zapowiedziały, że prawdopodobnie wystartują podczas igrzysk w 2010 roku w Delhi (po raz pierwszy w historii). W imprezie może wziąć udział jeszcze wiele innych reprezentacji.

• Alderney - występuje w reprezentacji Guernsey
• Brytyjskie Terytorium Oceanu Indyjskiego - mieszkańcy obecnie na wygnaniu, wyspy zajęte są przez USA
• Dżammu - terytorium sporne pomiędzy Indiami i Pakistanem
• Cypr Północny - parlament Cypru Północnego nie uznany przez Wspólnotę Brytyjską
• Georgia Południowa i Sandwich Południowy - prawdopodobnie wystartuje w 2010 roku, jak dotąd w reprezentacji Falklandów
• Herm - występuje w reprezentacji Guernsey
• Jemen - wziął udział w 1962 roku jako Aden oraz w 1966 roku jako Federacja Południowej Arabii; w 2006 roku jemeński zawodnik wystartował w reprezentacji Walii
• Kaszmir - terytorium sporne pomiędzy Indiami i Pakistanem
• Kornwalia - występuje w reprezentacji Anglii
• Nevis - obecnie występuje w reprezentacji Saint Kitts i Nevis, lecz premier Nevis dąży do niepodległości
• Pitcairn - populacja poniżej 100 ludzi
• Sark - występuje w reprezentacji Guernsey
• Somaliland - nie uznany za niepodległy naród
• Tokelau - prawdopodobnie wystartuje w 2010 roku
• Tristan da Cunha - występuje w reprezentacji Wyspy Świętej Heleny
• Wyspa Wielkanocna - występuje w reprezentacji Australii
• Wyspa Wniebowstąpienia - występuje w reprezentacji Wyspy Świętej Heleny
• Wyspy Kokosowe - występuje w reprezentacji Australii

Istnieje jeszcze kilka terytoriów zależnych, które należą do Wspólnoty Brytyjskiej i tylko teoretycznie mogłyby wystartować w igrzyskach. Nie mają one stałej populacji bądź zamieszkuący terytorium ludzie są innej narodowości.

• Australijskie Terytorium Antarktyczne
• Brytyjskie Terytorium Antarktyczne
• Dependencja Rossa
• Wyspy Ashmore i Cartiera
• Wyspy Heard i McDonalda
• Wyspy Księcia Edwarda
• Wyspy Morza Koralowego

W historii Igrzysk Wspólnoty Brytyjskiej tylko raz zdarzyło się, że w imprezie wziął udział kraj, który nie był nigdy członkiem Wspólnoty Brytyjskiej. Była to Arabia Saudyjska, która wysłała trzech zawodników na Igrzyska w 1966 roku w Kingston, jednak reprezentacja ta nie została uznana za oficjalną.

[edytuj] Dyscypliny sportowe

Dyscypliny, które do chwili obecnej rozgrywane są na Igrzyskach Wspólnoty Brytyjskiej

• badminton (od 1966)
• boks (od 1930)
• gimnastyka (1978, od 1990)
• gimnastyka artystyczna (1994-1998, od 2006)
• hokej na trawie (od 1998)
• kolarstwo (od 1934)
• koszykówka (od 2006)
• kręglarstwo (1930-1962, od 1972)
• lekkoatletyka (mężczyźni od 1930, kobety od 1934)
• netball (od 1998)
• nurkowanie (od 1930)
• pływanie (od 1930)
• pływanie synchroniczne (od 1930)
• podnoszenie ciężarów (od 1950)
• rugby (od 1998)
• squash (od 1998)
• strzelectwo (1966, od 1974)
• tenis stołowy (od 2002)
• triathlon (od 2002)

Dyscypliny, których nie było na ostatnich igrzyskach, ale prawdopodobnie powrócą w przyszłości:

• krykiet (1998)
• judo (1990, 2002)
• łucznictwo (1982, prawdopodobnie 2010)
• szermierka (1950-1970)
• wioślarstwo (1930, 1938-1962, 1986)
• zapasy (1930-1986, 1994, 2002, prawdopodobnie 2010)

[edytuj] Tabela wszech czasów

Najwięcej medali w historii zdobyli reprezentanci Australii. Wywalczyli oni 1707 medali, z czego 643 złote, 556 srebrne i 508 brązowych. Od 2002 roku Australia prowadzi w tabeli medalowej. Na drugim miejscu w klasyfikacji wszech czasów znajduje się Anglia - 1695 medali (579 złotych, 553 srebrne, 563 brązowe), a na trzecim miejscu Kanada - 1188 medali (374 złote, 402 srebrne, 412 brązowych). Są to jedyne reprezentacje, które zdobyły więcej niż 1000 medali Igrzysk Wspólnoty Brytyjskiej. Reprezentacja Nowej Zelandii zdobyła jak do tej pory 525 medali (123 złote, 168 srebrnych, 234 brązowe). Pozostałe reprezentacje zdobyły mniej niż 300 medali. Najlepszym krajem z Azji są Indie, które w tabeli wszech czasów zajmują miejsce piąte. Reprezentanci tego kraju wywalczyli 266 medali (104 złote, 90 srebrnych i 72 brązowe). Na szóstym miejscu w tabeli sklasyfikowano RPA, najlepszy kraj z Afryki. Sportowcy z tego państwa zdobyli 280 medali (92 złote, 92 srebrne, 96 brązowych). W sumie medale zdobyło 57 reprezentacji.

Klasyfikacja medalowa wszech czasów

Miejsce	Kraj				Razem
1.	Australia	643	556	508	1707
2.	Anglia	579	553	563	1695
3.	Kanada	374	402	412	1188
4.	Nowa Zelandia	123	168	234	525
5.	Indie	104	90	72	266
6.	RPA	92	92	96	280
7.	Szkocja	82	94	153	329
8.	Kenia	59	47	56	162
9.	Walia	47	71	96	214
10.	Jamajka	40	30	35	105
11.	Nigeria	37	48	57	142
12.	Malezja	36	48	51	135
13.	Pakistan	21	17	16	54
14.	Irlandia Północna	17	23	38	78
15.	Sri Lanka/Cejlon	16	19	19	54
16.	Ghana	15	17	18	50
17.	Singapur	13	9	18	40
18.	Uganda	10	12	17	39
19.	Nauru	9	6	11	26
20.	Kamerun	9	5	7	21
21.	Cypr	9	5	6	20
22.	Trynidad i Tobago	8	13	17	38
23.	Bahamy	8	9	9	26
24.	Tanzania	6	6	9	21
25.	Hongkong	5	2	7	14
26.	Zimbabwe/Rodezja Południowa	3	6	12	21
27.	Zambia	3	5	14	22
28.	Fidżi	3	4	5	12
29.	Namibia	3	2	7	12
30.	Gujana/Gujana Brytyjska	2	5	6	13
31.	Barbados	2	3	4	9
32.	Papua-Nowa Gwinea	2	3	1	6
33.	Man	2	1	4	7
34.	Mozambik	2	1	1	4
35.	Bangladesz	2	1	0	3
36.	Mauritius	1	4	3	8
37.	Rodezja Północna	1	2	4	7
38.	Bermudy	1	2	2	5
39.	Lesotho	1	1	1	3
40.	Jersey	1	0	3	4
41.	Saint Vincent i Grenadyny	1	0	1	2
42.	Saint Kitts i Nevis	1	0	0	1
43.	Botswana	0	3	4	7
44.	Guernsey	0	3	2	5
45.	Federacja Rodezji i Niasy	0	2	5	7
46.	Seszele	0	2	3	5
47.	Samoa	0	1	3	4
47.	Suazi	1	0	3	4
49.	Rodezja	0	1	2	3
49.	Samoa Zachodnie	0	1	2	3
51.	Grenada	0	1	0	1
52.	Malawi	0	0	3	3
53.	Malta	0	0	2	2
54.	Kajmany	0	0	1	1
54.	Norfolk	0	0	1	1
54.	Saint Lucia	0	0	1	1
54.	Tonga	0	0	1	1

[edytuj] Rekordy Igrzysk

dyscyplina sportowa	konkurencja	zawodnik/drużyna		wynik	rok
lekkoatletyka	bieg na 100 jardów (K)	Dianne Marie Burge, Australia		10,6 s	1966
	bieg na 10000 metrów (K)	Selina Kosgei, Kenia		31:27,83 min.	2002
	bieg na 100 metrów (K)	Debbie Ferguson, Bahamy		10,91 s	2002
	bieg na 100 metrów EAD T38 (K)	Elisabeth McIntosh, Australia		14,38 s	2006
	bieg na 100 metrów przez płotki (K)	Gillian Russell, Jamajka		12,7 s	1998
	chód na 10 kilometrów (K)	Jane Kara Saville, Australia		43:57 min.	1998
	bieg na 1500 metrów (K)	Jackline Maranga, Kenia		4:05,27 min.	1998
	bieg na 200 metrów (K)	Merlene Ottey, Jamajka		22,19 s	1982
	chód na 20 kilometrów (K)	Jane Kara Saville, Australia		1:36,34 h	1966
	bieg na 220 jardów (K)	Marlene Judith Mathews-Willard, Australia		23,6 s	1958
	bieg na 3000 metrów (K)	Angela Chalmers, Kanada		8:32,17 min.	1994
	bieg na 400 metrów (K)	Alexandra Angela Richards, Jamajka		50,17 s	1998
	bieg na 400 metrów przez płotki (K)	Jana Pittman, Australia		53,82 s	2006
	bieg na 440 jardów - sztafeta (K)	Australia		47,9 s	1950
	sztafeta 4x100 metrów (K)	Bahamy		42,44 s	2002
	sztafeta 4x110 jardów (K)	Australia		45,3 s	1966
	sztafeta 4x400 metrów (K)	Australia		3:25,63 min.	2002
	bieg na 1 milę angielską (M)	Kipchoge Hezekiah Keino, Kenia		3:55,3 min.	1966
	bieg na 100 metrów EAD (M)	Adekunie Adesoji, Nigeria		10,76 s	2002
	bieg na 100 jardów (M)	Henry Winston Jerome, Kanada		9,4 s	1966
	bieg na 10000 metrów (M)	Wilberforce Talel, Kenia		27:45,39 min.	2002
	bieg na 100 metrów (M)	Ato Boldon, Trynidad i Tobago		9,88 s	1998
	bieg na 100 metrów EAD T12 (M)	Adekunie Adesoji, Nigeria		11,07 s	2006
	bieg na 110 metrów przez płotki (M)	Colin Ray Jackson, Walia		13,08 s	1994
	bieg na 120 jardów przez płotki (M)	Keith Alvin Saint Hope Gardner, Jamajka		14,0 s	1958
	bieg na 1500 metrów (M)	Filbert Bayi, Tanzania		3:32,16 min.	1974
	bieg na 2 mile angielskie z przeszkodami (M)	George Bailey, Anglia		9:52,0 min.	1930
	chód na 20 mili angielskich (M)	Noel Frederick Freeman, Australia		2:33,33 h	1970
	bieg na 200 metrów (M)	Frankie Fredericks, Namibia		19,97 s	1994
	bieg na 200 metrów EAD T46 (M)	Heath Francis, Australia		22,96 s	2006
	chód na 20 kilometrów (M)	Nathan Deakes, Australia		1:25,35 h	2002
	bieg na 220 jardów (M)	Stanley Fabian Allotey, Ghana		20,7 s	1966
	bieg na 3 mile angielskie (M)	Kipchoge Hezekiah Keino, Kenia		12:57,4 min.	1966
	bieg na 3000 metrów z przeszkodami (M)	Johnstone Kipkoech, Kenia		8:14,72 min.	1994
	chód na 30 kilometrów (M)	Simon Francis Baker, Australia		2:07,47 h	1986
	bieg na 400 metrów (M)	Iwan Gwyn Thomas, Walia		44,52 s	1998
	bieg na 400 metrów przez płotki (M)	Louis van Zyl, RPA		48,05 s	2006
	bieg na 440 jardów przez płotki (M)	Gerhardus Cornelius Potgieter, RPA		49,7 s	1958
	bieg na 440 jardów / 1/4 mili angielskiej (M)	Wendell Adrian Mottley, Trynidad i Tobago		45,2 s	1966
	sztafeta 4x100 metrów (M)	Anglia		38,20 s	1998
	sztafeta 4x110 jardów (M)	Ghana		39,8 s	1966
	sztafeta 4x400 metrów (M)	Jamajka		2:59,03 min.	1998
	sztafeta 4x1 mila angielska (M)	Trynidad i Tobago		3:02,8 min.	1966

[edytuj] Tradycje ceremonii otwarcia

• W latach 1930-1950, podczas ceremonii otwarcia IWB jako pierwsza została wnoszona flaga Wielkiej Brytanii, co symbolizowało najważniejszą rolę Wielkiej Brytanii we Wspólnocie Brytyjskiej.

• Podczas ceremonii otwarcia IWB, bardziej niż na Igrzyskach Olimpijskich czujne jest wojsko, co oddaje cześć brytyjskiemu wojsku dawnego Imperium.

• W czasie ceremonii otwarcia Igrzysk zgodnie z tradycją, nad stadionem przelatują trzy flagi narodowe. Pierwsza flaga to flaga kraju, który organizował Igrzyska cztery lata wcześniej. Druga flaga to flaga kraju, w którym odbywają się dane Igrzyska. Trzecia flaga to flaga kraju, w którym cztery lata później odbędzie się ta impreza.