Koronacja

Z Wikipedii

koronacja cesarza rzymskiego Macieja Habsburga

Koronacja (z łac.) jest uroczystym aktem przekazania monarsze atrybutów władzy. Nazwa uroczystości pochodzi od najpopularniejszego atrybutu, korony.

W krajach chrześcijańskich koronacja wiązała się z uroczystą mszą, na której wysoki dostojnik kościelny nakładał koronę na głowę monarchy, ewentualnie również namaszczając olejkami itp. Wiązało się to z wierzeniami, że wszelka władza pochodzi od Boga (por. również J 19:10-11 - rozmowa Jezusa z Piłatem: "Rzekł więc Piłat do Niego: «Nie chcesz mówić ze mną? Czy nie wiesz, że mam władzę uwolnić Ciebie i mam władzą Ciebie ukrzyżować?» Jezus odpowiedział: «Nie miałbyś żadnej władzy nade Mną, gdyby ci jej nie dano z góry. Dlatego większy grzech ma ten, który Mnie wydał tobie»."^[1]). Jednocześnie potwierdzało to zwierzchność papieża nad monarchą (zob. papocezaryzm). Podczas swojej koronacji na Cesarza Francuzów, Napoleon Bonaparte, wziął koronę z rąk papieża i sam nałożył ją sobie na głowę, tym samym pokazując swoją niezależność wobec niego.

W poszczególnych krajach koronacja zwykle odbywała się w tym samym kościele, dla każdego z monarchów. Tradycyjnie, królowie francuscy koronowani byli w Reims, angielscy - w Opactwie Westminster itd. W Polsce, do 1320 r. koronacje odbywały się w Gnieźnie, a potem w Krakowie. Trzej królowie (Stanisław Leszczyński, Stanisław August Poniatowski i Mikołaj I) koronowani byli w Warszawie. Tradycyjnie koronacja trwała trzy dni, od soboty, przy czym główny akt następował w niedzielę.

Królom elekcyjnym dopiero koronacja dawała prawo sprawowania rządów.

W Kościele katolickim istnieje obrzęd koronacji obrazu, co jest symbolicznym uhonorowaniem przedstawionej na nim postaci. Zazwyczaj dotyczy to Maryi.

Obecnie tylko królowie Wielkiej Brytanii poddają się ceremonii koronacji, inni monarchowie składają przysięgę na konstytucję. W Prusach ostatnim koronowanym monarchą był Wilhelm I, we Francji Karol X Burbon, w Hiszpanii Izabela II, w Szwecji i Norwegii Oskar II, Belgia, Holandia, Dania i Austria, (ale nie Węgry) koronacji nie stosowały, natomiast w Rosji Romanowowie koronowali się do końca monarchii.

1. ↑ cyt. za Biblią Tysiąclecia