José Saramago

Z Wikipedii

José Saramago (ur. 16 listopada 1922 w Azinhaga) – portugalski pisarz, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury w roku 1998. Saramago połączył w swoich dziełach mity, historie swojego kraju oraz surrealistyczne wyobrażenia.

W uzasadnieniu przyznania Nagrody Nobla napisano za dzieło, które przypowieściami, podtrzymywanymi przez wyobraźnię, współczucie i ironię, stale umożliwia pojmowanie iluzorycznej rzeczywistości.

W młodości musiał opuszczać lekcje, aby zarobić na życie. Edukację zakończył jako technik, a następnie podjął się pracy fizycznej. W 1969 r. wstąpił do Komunistycznej Partii Portugalii, która była zakazana przez dyktaturę wojskową, jednocześnie krytykował partię. W latach 70. XX wieku Saramago utrzymywał się z tłumaczenia, a w 1979 całkowicie poświęcił się literaturze. Wtedy autor przeprowadził się z Azinhaga na Wyspy Kanaryjskie.

Saramago wydał powieści, dramaty, opowiadania, wiersze, dzienniki i przewodniki. Jego pierwsza powieść Manuel De Pintura E Caligrafia pojawiła się w roku 1977. Jej podstawowym tematem jest geneza artysty, malarza lub pisarza.

W Viagem a Portugal (Podróż do Portugalii) Saramago poszukuje pomysłu "na Portugalię" w kilka lat po zakończeniu dyktatury Salazara. Żeby dokładnie widzieć swój kraj, używa trzeciej osoby, pozwala mu to na obserwacje swoich własnych reakcji: Tutaj zmuszony jest do rozpoznania własnego niedostatku i przyznania się do niewiedzy, o cudach i wszystkim innym.

Levantado do Chao (Podniesiony z ziemi, 1980) to trzypokoleniowa saga o biednych ludziach, rozpoczynająca się od czasu pierwszej wojny światowej do daty rewolucji portugalskiej – 25 kwietnia 1974 r., rewolucji goździków. Historia ta prezentuje różne formy dialogu i monologu.

Większą popularność na forum międzynarodowym José Saramago zdobył w roku 1980 powieścią Baltazar i Blimunda (Memorial Do Convento). Fabuła powieści rozgrywa się w 1. połowie XVIII wieku. Na podstawie tej powieści włoski kompozytor Corghi stworzył swoją operę Blimunda.

O ano da morte de Ricardo Reis (Rok śmierci Ricarda Reisa), powieść wydaną w 1984 roku, autor poswięcił znakomitemu portugalskiemu poecie Fernando Pessoi, a Ricardo Reis był jednym z heteronimów Pessoi. W 1989 roku wydana została następna powieść pt. Historia oblężenia Lizbony (História do cerco Lisboa).

W 1991 roku ukazało się najbardziej kontrowersyjne dzieło Saramago pt. O evangelho segundo Jesus Christo (Ewangelia według Jezusa Chrystusa).

W 1995 roku ukazała się kolejna powieść Josè Saramago Wszystkie imiona (Todos os nomes). Książka ta przez wielu czytelników uznawana jest za jego najlepsze dzieło. Jest pełna prawd życiowych i humoru.

W tym samym roku ukazała się również Ensaio sobre a cegueira (Miasto ślepców). To również powieść o totalitaryzmie, to absurd, ale ślepcy w powieści Saramago są alegorią ludzi, którzy nie potrafią dostrzegać tego co powinni widzieć.

Posiada doktoraty honoris causa uniwersytetów w Turynie (Włochy), Sewilli (Hiszpania), Manchesterze (Wlk. Brytania) i Coimbrze (Portugalia).

To jest tylko zalążek artykułu związanego z literaturą. Jeśli możesz, rozbuduj go.