Pita do monte
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
| Pita do monte | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 |
||||||||||||
| Clasificación científica | ||||||||||||
|
||||||||||||
| Nome científico | ||||||||||||
| Tetrao urogallus | ||||||||||||
 Coñeza toda a Bioloxía en Wikispecies, o directorio dos seres vivos |
A pita do monte ou pita montesa (Tetrao urogallus), é unha Galinácea que se encontra actualmente en perigo de extinción, quedando algúns exemplares ao longo das zonas boscosas de toda a Cornixa Cantábrica, os Pirineos, os Alpes e o Xura.
En España e desde 1979 vedouse a caza desta especie, e desde 1986 ten a catalogación de especie protexida, aínda que con isto non se conseguiu un incremento na poboación até o momento.
Índice |
[editar] Descrición
A pita do monte ten un tamaño máximo de 1,10 m nos machos e 0,70 m nas femias. Caracterízase por ter unhas plumas debaixo do pico en forma de barba, unha cola en forma de abanico e uns tubérculos vermellos sobre os ollos.
A cor da plumaxe é unha característica diferencial entre os sexos. Os machos teñen unha cor entre verde metálico, gris e branco e as femias son de cor roxizo con manchas pardas e leitosas. Ademais diferencia a ambos os sexos o tamaño do peteiro, que é prominente, de xeito curvo e de cor marfil nos machos e breve e de cor negra nas femias.
A pita do monte tarda en pórse a voar, e o seu voo é torpe. Os cercados, valos, e fragas moi pechados producen enormes baixas na súa poboación.
[editar] Hábitat
Vive en zonas montañosas con fragas claras e abertas de coníferas onde haxa abundante vexetación herbácea, auga e baias. Acostuma durmir nas ramas horizontais dos árbores, o que se fai un requisito para a súa presenza.
[editar] Dieta
É unha ave que segue dous tipos de dietas estacionais. No verán é unha ave terrestre que se alimenta de herbas, crisálidas de formiga, landras, baias, lagartas e incluso serpes.
No inverno convértese nunha ave arborícola e mantense unicamente con agullas dos piñeiros e gromos.
[editar] Reprodución
A época de celo dura desde marzo até o primeiro terzo de maio. A pita montesa emite gritos de reclamo ao amencer e ao atarceder desde algún punto elevado atraendo as galiñas. Logo póusase no chan e cubrindo un territorio de 50 ou 100 metros de diámetro continúa cos seus reclamos e copulando con varias galiñas nun mesmo día.
As galiñas poñen entre cinco e doce ovos nun furado no chan, onde son obxectivo doado para o xabarín, os cans e o azor. Ademais a mortaldade dos pitos é moi alta nas primeiras semanas de vida, polo que a súa poboación aumenta moi lentamente.
