อันดับมหาวิทยาลัยในประเทศไทย

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

เว็บย่อ: th.wikipedia.org/wiki/ThaiU-rankings

ได้มีการจัดอันดับสถาบันอุดมศึกษาของประเทศไทยหลายครั้ง โดยหน่วยงานของไทยเอง และนิตยสารของต่างประเทศ

สำหรับหน่วยงานของไทย ในปี พ.ศ. 2549 นี้ ทางกระทรวงศึกษาธิการได้จัดให้มีการจัดลำดับมหาวิทยาลัยรัฐในประเทศไทยเป็นครั้งแรก โดย 2 หน่วยงาน คือ สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา (สกอ.) และ สำนักงานรับรองมาตรฐานและประเมินคุณภาพการศึกษา (สมศ.)

สำหรับในต่างประเทศ นิตยสารไทมส์ไฮเออร์ นิตยสารเอเชียวีก เว็บไซต์เว็บโอเมตริกซ์ ได้มีการจัดทำอันดับมหาวิทยาลัยทั่วโลก โดยมหาวิทยาลัยในประเทศไทยบางส่วนได้ถูกเสนอชื่อเข้าไปในนั้น ในขณะที่บางลำดับเช่นจาก มหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้เจียวถง ไม่มีรายชื่อมหาวิทยาลัยในประเทศไทยแต่อย่างใด

สารบัญ

1 จุดประสงค์ในการจัดอันดับ
2 การจัดอันดับโดย สกอ.
3 การจัดอันดับโดย นิตยสารเอเชียวีก
- 3.1 ประเภทมหาวิทยาลัยสหศาสตร์
- 3.2 ประเภทวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี
4 การจัดอันดับโดย นิตยสารไทมส์ไฮเออร์เอดูเคชันซัปพลีเมนต์
5 การจัดอันดับโดย เว็บโอเมตริกซ์
6 อ้างอิง
7 ดูเพิ่ม
8 เว็บไซต์อื่น

[แก้] จุดประสงค์ในการจัดอันดับ

จุดประสงค์ในการจัดอันดับมหาวิทยาลัยแตกต่างกันไปตามหน่วยงานหรือนิตยสารที่จัด โดยทาง สกอ. ให้เหตุผลว่าจัดเพื่อเป็นข้อมูลในการตัดสินใจให้กับนักเรียนที่จะใช้ในการเลือกสอบเข้าเรียนในสถาบันต่างๆ ขณะที่ สมศ. ให้เหตุผลว่าจัดเพื่อในการประเมินตนเองและประกันคุณภาพ

เช่นเดียวกับการจัดอันดับมหาวิทยาลัยในต่างประเทศทั่วไป นิตยสารได้มีจุดขายในการโฆษณาหนังสือของตนเอง ขณะที่มีการให้ความรู้เกี่ยวกับมหาวิทยาลัยแก่นักเรียน นักศึกษา รวมถึงทางบริษัทที่จะจ้างงานบุคคลจากมหาวิทยาลัยนั้น

ในขณะที่เว็บไซต์เว็บโอเมตริกซ์มีจุดประสงค์ที่แตกต่างจากที่อื่น โดยจัดอันดับมหาวิทยาลัยตามจำนวนเอกสารตีพิมพ์ออนไลน์และจำนวนเอกสารที่มีการอ้างถึง โดยไม่ได้จัดอันดับตามคุณภาพหรือจำนวนนักศึกษาตามการจัดอันดับทั่วไป

[แก้] การจัดอันดับโดย สกอ.

การจัดอันดับโดย สกอ. ได้มีการจัดทำเป็นครั้งแรก เมื่อวันที่ 31 สิงหาคม พ.ศ. 2549 ในการจัดทำอันดับมหาวิทยาลัยรัฐ โดยมีมหาวิทยาลัยเข้าร่วม 50 มหาวิทยาลัย และมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์เป็นมหาวิทยาลัยเดียวที่เข้าร่วมแต่เสนอว่าไม่ต้องการอยู่ในอันดับ และ มหาวิทยาลัยเอกชนไม่ได้ร่วมด้วยเนื่องจากสมาคมสถาบันอุดมศึกษาเอกชนแห่งประเทศไทยแจ้งว่ายังไม่ให้ข้อมูลในปีนี้

การจัดอันดับนี้ใช้ชื่อว่า "โครงการฐานข้อมูลออนไลน์เพื่อประเมินศักยภาพของมหาวิทยาลัยไทย" ^[1] ได้แบ่งหัวข้อการจัดอันดับออกเป็น 2 ส่วนหลักคือ ด้านการวิจัย และ ด้านการเรียนการสอน ได้จัดทำออกเป็น 2 ส่วนย่อยคือ อันดับในภาพรวมแบ่งแยกตามมหาวิทยาลัยแบ่งออกเป็นกลุ่ม และอันดับแบ่งแยกย่อยในแต่ละสาขาวิชา โดยแบ่งออกเป็น 7 สาขาวิชาย่อย ได้แก่ (1) สาขาวิทยาศาสตร์ (2) สาขาเทคโนโลยี (3) สาขาชีวการแพทย์ (4) สาขามานุษยวิทยาและศิลปกรรมศาสตร์ (5) สาขาสังคมศาสตร์ (6) สาขาเกษตร (7) สาขาศึกษาศาสตร์/ครุศาสตร์

[แก้] อันดับโดย สกอ. ครั้งที่ 1 (ปี 2549) ในภาพรวม 10 อันดับต้น

สกอ. ได้มีประกาศ 50 อันดับมหาวิทยาลัยทั้งด้านวิจัย และการเรียนการสอน ในที่นี่เป็นการคัดเอา 10 อันดับต้น ดังนี้ ^[2]

ด้านการเรียนการสอน (คะแนนเต็ม 80%)	ด้านการวิจัย (คะแนนเต็ม 100%)
มหาวิทยาลัยมหิดล 61.11 จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย 52.78 % มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ 47.27 % มหาวิทยาลัยขอนแก่น 47.16 % มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลกรุงเทพ 46.12% มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ 45.72 % มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี 45.37 % มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ 45.07 % มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี 43.59 % มหาวิทยาลัยศิลปากร 43.46 %	มหาวิทยาลัยมหิดล 100.00% จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย 92.24% มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี 81.49% มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี 81.36% มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ 78.68 % มหาวิทยาลัยขอนแก่น 75.70 % สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์ 74.10 % มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ 73.61% มหาวิทยาลัยนเรศวร 72.04 % มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ 71.26 %

[แก้] อันดับโดย สกอ. ครั้งที่ 1 (ปี 2549) ในภาพรวม แบบแบ่งกลุ่ม

ได้มีการแบ่งออกเป็นกลุ่ม 5 กลุ่ม ตามระดับคะแนน ได้แก่

กลุ่ม 1 ดีเลิศ (ร้อยละ 75 ขึ้นไป)
กลุ่ม 2 ดีเยี่ยม (ร้อยละ 70-75)
กลุ่ม 3 ดี (ร้อยละ 65-69)
กลุ่ม 4 ดีพอใช้ (ร้อยละ 55-64)
กลุ่ม 5 ต้องปรับปรุง (ร้อยละ 55 ลงไป)

โดยในแต่ละกลุ่ม เรียงตามลำดับตัวอักษร (มรภ. = มหาวิทยาลัยราชภัฏ, มทร. = มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคล)

กลุ่ม	ด้านการเรียนการสอน	ด้านการวิจัย
1	ม.ขอนแก่น, จุฬาลงกรณ์, ม.เชียงใหม่, ม.มหิดล	จุฬาลงกรณ์, ม.เชียงใหม่, ม.มหิดล, มจ.ธนบุรี, มท.สุรนารี
2	ม.เกษตรศาสตร์, มจ.ธนบุรี, มท.สุรนารี, มทร.กรุงเทพ	ม.เกษตรศาสตร์, ม.ขอนแก่น, ม.นเรศวร, นิด้า
3	ม.ทักษิณ, ม.แม่ฟ้าหลวง, ม.วลัยลักษณ์, ม.ศิลปากร, ม.สงขลานครินทร์, ม.อุบลราชธานี, มทร.ศรีวิชัย, นิด้า	ม.บูรพา, ม.ศรีนครินทรวิโรฒ, ม.ศิลปากร, ม.สงขลานครินทร์, สจ.ลาดกระบัง
4	ม.นเรศวร, ม.บูรพา, ม.มหาสารคาม, ม.แม่โจ้, ม.ศรีนครินทรวิโรฒ, มทร.ธัญบุรี, มทร.พระนคร, มทร.สุวรรณภูมิ, มรภ.นครปฐม, มรภ.วไลยอลงกรณ์ฯ, มรภ.สวนดุสิต, สจ.ลาดกระบัง, สจ.พระนครเหนือ	ม.ทักษิณ, ม.แม่โจ้, ม.แม่ฟ้าหลวง, ม.มหาสารคาม, ม.วลัยลักษณ์, ม.อุบลราชธานี, สจ.พระนครเหนือ, มรภ.นครราชสีมา, มรภ.เลย, มรภ.วไลยอลงกรณ์ฯ, มรภ.สวนดุสิต, มรภ.อุดรธานี
5	มรภ.จันทรเกษม, มรภ.เชียงใหม่, มรภ.เทพสตรี, มรภ.ธนบุรี, มรภ.นครราชสีมา, มรภ.นครศรีธรรมราช, มรภ.นครสวรรค์, มรภ.บุรีรัมย์, มรภ.พระนคร, มรภ.พิบูลสงคราม, มรภ.ยะลา, มรภ.ราชนครินทร์, มรภ.เลย, มรภ.สกลนคร, มรภ.สุราษฎร์ธานี, มรภ.หมู่บ้านจอมบึง, มรภ.อุดรธานี, มรภ.อุตรดิตถ์, ว.บัณฑิตบริหารธุรกิจ, ว.ตาปี	มทร.กรุงเทพ, มทร.ธัญบุรี, มทร.พระนคร, มทร.ศรีวิชัย, มทร.สุวรรณภูมิ, มรภ.จันทรเกษม, มรภ.เชียงใหม่, มรภ.เทพสตรี, มรภ.ธนบุรี, มรภ.นครปฐม, มรภ.นครศรีธรรมราช, มรภ.นครสวรรค์, มรภ.บุรีรัมย์, มรภ.พระนคร, มรภ.พิบูลสงคราม, มรภ.ยะลา, มรภ.ราชนครินทร์, มรภ.สกลนคร, มรภ.สุราษฎร์ธานี, มรภ.หมู่บ้านจอมบึง, มรภ.อุตรดิตถ์, ว.บัณฑิตบริหารธุรกิจ, ว.ตาปี

[แก้] อันดับโดย สกอ. ครั้งที่ 1 (ปี 2549) 5 ลำดับแยกตามสาขา

ข้อมูลจากการประกาศผลการจัดอันดับครั้งแรก ปี 2549 นั้นเป็นการจัดอันดับเฉพาะในส่วนมหาวิทยาลัยของรัฐ 50 อันดับแรก ต่อไปนี้คือ 5 อันดับต้นของแต่ละสาขา ในด้านการเรียนการสอนในแต่ละสาขา ^[3] และในด้านงานวิจัย^[4] ^[5]

สาขา	ด้านการสอน (คะแนน%)	ด้านการวิจัย (คะแนน%)
วิทยาศาสตร์	คณะวิทยาศาสตร์ ม.มหิดล 62.69% วิทยาลัยปิโตรเลียมและปิโตรเคมี จุฬา 56.56% คณะวิทยาศาสตร์ ม.เชียงใหม่ 56.46% คณะวิทยาศาสตร์ จุฬา คณะสิ่งแวดล้อมและทรัพยากรศาสตร์ ม.มหิดล	วิทยาลัยปิโตรเลียมและปิโตรเคมี จุฬา 50.73% คณะวิทยาศาสตร์ ม.มหิดล 47.30% สถาบันอณูชีววิทยาและพันธุศาสตร์ ม.มหิดล 47.05% คณะวิทยาศาสตร์ ม.เชียงใหม่ คณะวิทยาศาสตร์ จุฬา
เทคโนโลยี	คณะวิศวกรรมศาสตร์ จุฬา 53.85% คณะพลังงานและวัสดุ มจ.ธนบุรี 53.10% คณะทรัพยากรชีวภาพและเทคโนโลยี มจ.ธนบุรี 51.65% คณะวิศวกรรมศาสตร์ มทร.กรุงเทพ คณะวิศวกรรมศาสตร์ ม.อุบลราชธานี	บัณฑิตวิทยาลัยร่วมด้านพลังงานและสิ่งแวดล้อม มจ.ธนบุรี 47.41% คณะพลังงานและวัสดุ มจ.ธนบุรี 44.74% สถาบันวิจัยและพัฒนาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี ม.มหิดล 42.30% คณะวิศวกรรมศาสตร์ จุฬา สถาบันพัฒนาและฝึกอบรมโรงงานต้นแบบ มจ.ธนบุรี
ชีวการแพทย์	คณะแพทยศาสตร์โรงพยาบาลรามาธิบดี มหาวิทยาลัยมหิดล 66.76% คณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาล มหาวิทยาลัยมหิดล 65.53% คณะเวชศาสตร์เขตร้อน มหาวิทยาลัยมหิดล 64.89% คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่	สถาบันวิจัยวิทยาศาสตร์สุขภาพ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ 47.82% คณะเวชศาสตร์เขตร้อน มหาวิทยาลัยมหิดล 46.00% วิทยาลัยการสาธารณสุข จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย คณะแพทยศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย คณะแพทยศาสตร์โรงพยาบาลรามาธิบดี มหาวิทยาลัยมหิดล
มานุษยวิทยาและศิลปกรรมศาสตร์	คณะมัณฑนศิลป์ ม.ศิลปากร 55.49% คณะสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ ม.มหิดล 54.36% คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ ม.เชียงใหม่ 54.35% สถาบันวิจัยภาษาและวัฒนธรรมเพื่อพัฒนาชนบท ม.มหิดล คณะอักษรศาสตร์ จุฬา	คณะวิจิตรศิลป์ ม.เชียงใหม่ 37.43% คณะสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ ม.มหิดล 35.29% โครงการบัณฑิตศึกษาการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ นิด้า 33.57% คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ ม.เชียงใหม่ คณะอักษรศาสตร์ จุฬา
สังคมศาสตร์	สถาบันบัณฑิตบริหารธุรกิจศศินทร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย 60.44% คณะรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย 56.40% คณะเศรษฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ 54.60% วิทยาลัยดุริยางคศิลป์ มหาวิทยาลัยมหิดล คณะเศรษฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	สถาบันวิจัยประชากรและสังคม มหาวิทยาลัยมหิดล 42.21% คณะบริหารธุรกิจ สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์ 37.38% คณะรัฐประศาสนศาสตร์ สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์ 37.11% วิทยาลัยประชากรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย คณะรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
เกษตรศาสตร์	คณะเกษตร กำแพงแสน มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ 52.31% คณะอุตสาหกรรมเกษตร มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ 52.02 % สำนักวิชาอุตสาหกรรมเกษตร มหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง 52.01% คณะเกษตรศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ คณะเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตปทุมธานี มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี	คณะอุตสาหกรรมเกษตร มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ 40.60% สถาบันวิจัยทรัพยากรทางน้ำ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย 38.12% สำนักวิชาเทคโนโลยีการเกษตร มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี 37.38% คณะอุตสาหกรรมเกษตร มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ คณะเกษตรศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่
ศึกษาศาสตร์ ครุศาสตร์	คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย และ คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ 51.24% คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม 51.11% คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี	คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย 32.40% คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร 30.77% คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา 30.05% คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม

[แก้] การวิพากษ์วิจารณ์

หลังจากที่ สกอ. ได้มีการประชุมโครงการ และประกาศผลการจัดอันดับมหาวิทยาลัยของไทย ครั้งที่ 1 (ปี 2549) เมื่อวันที่ 31 สค.2549 แล้วนั้น ได้มีเสียงวิพากษ์วิจารณ์จากบุคคลหลายกลุ่ม รวมถึงผู้บริหารมหาวิทยาลัย คณาจารย์ และประชาชนทั่วไป ในข้อดี-ข้อเสียของการจัดอันดับครั้งแรกนี้ ในประเด็นเกี่ยวกับ ตัวชี้วัด (ดรรชนี) ที่เลือกใช้, การกรอกข้อมูลที่ทำโดยแต่ละมหาวิทยาลัยเองนั้นมีความน่าเชื่อถือว่าครบถ้วนหรือไม่, การยอมรับข้อมูลและการนำไปใช้ได้จริงหรือไม่ ซึ่งในกรณีนี้ สกอ.มีวัตถุประสงค์ที่จะให้การจัดอันดับช่วยให้ข้อมูลเพื่อการตัดสินใจในการเลือกคณะและมหาวิทยาลัยในการสอบเอนทรานซ์, ผู้บริหารจากหลายมหาวิทยาลัยออกมากล่าวถึงปัญหาว่าการจัดอันดับนี้อาจนำมาซึ่งการทำลายขวัญและกำลังใจ เป็น ตราบาป ให้กับมหาวิทยาลัยหลายๆแห่ง เนื่องจากมหาวิทยาลัย มีงบประมาณและโครงสร้างพื้นฐาน และปัจจัยที่เกี่ยวข้องในการพัฒนาที่ไม่เท่าเทียม ทำให้ไม่ควรนำมาเปรียบเทียบกัน, หลายคนวิจารณ์ว่าการทำการจัดอันดับอาจซ้ำซ้อนกับที่ สมศ.ทำอยู่ แต่เร่งประกาศออกมาโดยไม่พร้อม ผู้นำในการแสดงความคิดเห็นไม่เห็นด้วยกับการจัดอันดับของ สกอ. คือ ศ.ดร.สุรพล นิติไกรพจน์ อธิการบดี มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, นายณรงค์ พุทธชีวิน อธิการบดี มรภ.สุราษฎร์ฯ กล่าวว่า "การจัดอันดับมหาวิทยาลัยเป็นผลงานชิ้นโบว์ดำของ ดร.ภาวิช ก่อนเกษียณอายุราชการในเดือน กย. ปี 2549 นี้", นายปรัชญา เวสารัชช์ อธิการบดีมหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมธิราช(มสธ.) ในฐานะประธานที่ประชุมอธิการบดีแห่งประเทศไทย(ทปอ.)กล่าวว่า ตนคิดว่าการที่มหาวิทยาลัยส่วนใหญ่ไม่ยอมรับผลการจัดอันดับในครั้งนี้ ไม่ถือเป็นความขัดแย้งของมหาวิทยาลัย แต่เนื่องจากมหาวิทยาลัยส่วนใหญ่ไม่แน่ใจในตัวชี้วัดของ สกอ. เพราะเห็นว่าไม่สามารถประเมินคุณภาพที่สอดคล้องกับธรรมชาติของมหาวิทยาลัยได้

ส่วนข้อดีของการจัดอันดับมหาวิทยาลัยนั้น น่าจะอยู่ที่เป็นการกระตุ้นให้มหาวิทยาลัยได้พิจารณาตนเอง และพัฒนามหาวิทยาลัยให้เป็นที่ยอมรับได้ในระดับนานาชาติ ^[6], ^[7]

[แก้] การจัดอันดับโดย นิตยสารเอเชียวีก

นิตยสารเอเชียวีก ได้มีการจัดอันดับมหาวิทยาลัยทั่วเอเชีย (ปัจจุบันนิตยสารได้ปิดตัวลง) โดยรายชื่อมหาวิทยาลัยในประเทศไทยได้ปรากฏในอันดับต่างๆ ดังต่อไปนี้

[แก้] ประเภทมหาวิทยาลัยสหศาสตร์

ประเภทมหาวิทยาลัยสหศาสตร์ (Multi-Disciplinary University)

พ.ศ. 2540 (ค.ศ. 1997)

อันดับที่ 36 มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์
อันดับที่ 44 จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

หมายเหตุ: จากทั้งหมด ? สถาบัน โดยลำดับที่ 42 – 50 (รวมถึงจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย) ไม่มีข้อมูลด้านอื่น ๆ ยกเว้นการเป็นที่ยอมรับทางวิชาการจากมหาวิทยาลัยอื่น

พ.ศ. 2541 (ค.ศ. 1998)

หมายเหตุ: จากทั้งหมด ? สถาบัน

พ.ศ. 2542 (ค.ศ. 1999)

หมายเหตุ: จากทั้งหมด 79 สถาบัน^[8]

พ.ศ. 2543 (ค.ศ. 2000)

หมายเหตุ: จากทั้งหมด 77 สถาบัน^[9] โดยจุฬาฯ และมหิดล ไม่ได้เข้าร่วมการจัดอันดับในปีนี้

[แก้] ประเภทวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี

พ.ศ. 2542 (ค.ศ. 1999) (ตัวเลขด้านหลังคือคะแนน เต็ม 100)

อันดับที่ 25 สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง 46.74
อันดับที่ 32 มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีมหานคร 40.65
อันดับที่ 33 มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี 38.25
อันดับที่ 34 สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ 37.35

หมายเหตุ: จากทั้งหมด 35 สถาบัน^[10]

พ.ศ. 2543 (ค.ศ. 2000) (ตัวเลขด้านหลังคือคะแนน เต็ม 100)

อันดับที่ 27 สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง 52.60
อันดับที่ 33 มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี 49.93
อันดับที่ 35 มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี 47.58
อันดับที่ 36 มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีมหานคร 46.43
อันดับที่ 37 สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ 44.20

หมายเหตุ: จากทั้งหมด 39 สถาบัน โดยมีจากประเทศไทย 5 สถาบัน^[11]

[แก้] การจัดอันดับโดย นิตยสารไทมส์ไฮเออร์เอดูเคชันซัปพลีเมนต์

นิตยสารไทมส์ไฮเออร์เอดูเคชันซัปพลีเมนต์ (THES) ได้จัดทำอันดับมหาวิทยาลัยทั่วโลก โดยแบ่งเป็นโดยภาพรวม และจัดแยกสาขาออกเป็น 5 สาขา ได้แก่ สาขาเทคโนโลยี สาขาเวชชีวศาสตร์ สาขาศิลปศาสตร์และมนุษยศาสตร์ สาขาวิทยาศาสตร์ และสาขาสังคมศาสตร์ โดยมีชื่อมหาวิทยาลัยไทยอยู่ในอันดับ ตามปี และสาขาต่อไปนี้

ปีที่จัดอันดับ	สาขา	สถาบัน	อันดับ (ทั้งหมด)	หมายเหตุ
พ.ศ. 2547	สาขาศิลปศาสตร์และมนุษยศาสตร์ สาขาสังคมศาสตร์ สาขาเวชชีวศาสตร์	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	50 (100) 46 (50) 60 (100)
พ.ศ. 2548	ภาพรวม	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	121 (200)
	สาขาสังคมศาสตร์ สาขาเวชชีวศาสตร์ สาขาเทคโนโลยี	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	46 (100) 82 (100) 100 (100)
พ.ศ. 2549	ภาพรวม	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ มหาวิทยาลัยขอนแก่น มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์	161 (520) 317 322 404 418 475 481	เมื่อดูจากแถบเอเชียและโอเชียเนีย จุฬาฯ อยู่ในอันดับที่ 41 (50) โดยอันดับใกล้เคียง คือ มหาวิทยาลัยเกิตติงเงิน (156) มหาวิทยาลัยวาเซดะ (158) มหาวิทยาลัยมิชิแกนสเตต (163) อนึ่ง การจัดอันดับของ THES-QS จัดอันดับทั้งหมด 520 อันดับ แต่ประกาศอย่างเป็นทางการเพียง 200 อันดับ^[12]
	สาขาเทคโนโลยี สาขาเวชชีวศาสตร์ สาขาสังคมศาสตร์	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	95 (100) 80 (100) 73 (100)

[แก้] การจัดอันดับโดย เว็บโอเมตริกซ์

ตัวชี้วัด Webometrics นั้นจัดทำขึ้นเพื่อแสดงความตั้งใจของสถาบันต่าง ๆ ในการเผยแพร่ความรู้สู่เว็บ และเป็นความริเริ่มเพื่อส่งเสริมการเข้าถึงความรู้อย่างเปิดกว้าง (Open Access) ทั่วโลก อันดับ Webometrics จะบอกถึงปริมาณและคุณภาพของสิ่งตีพิมพ์อิเล็กทรอนิกส์ของสถาบัน เพื่อใช้ร่วมกับตัวชี้วัดอื่น ๆ ในการประเมินผลงานวิจัยของสถาบัน

ผู้ทำการจัดอันดับ Webometrics นั้น ได้ระบุในหน้าแรกของเว็บไซต์ว่า ไม่ได้ต้องการจัดอันดับคุณภาพการศึกษาหรือชื่อเสียงทางวิชาการ ดังนั้นจึงไม่ควรใช้อันดับนี้ในการเปรียบเทียบสถานศึกษา หรือใช้ในการตัดสินใจเข้าศึกษา^[13]

อันดับมหาวิทยาลัยของประเทศไทย ได้แก่