Podtyp Neo-Danubian

Z Wikipedii

Pochodzenie nazwy:

Utworzona przez C. S. Coona. Nawiązuje do proto-nordyckiego typu Danubian. Którego ten podtyp jest krótkogłową repliką, o wpływach nie-nordyjskiego typu uralskiego. I w niewielkim stopniu innych typów nordyckich (wschodnio-nordycki, halsztacko-nordycki, minimalnie albo wcale Corded). Zwana popularnie typem słowiańskim, rasą wschodnią albo wschodnio-europejska, lub zaliczana do typu subnordycznego branego ogólnie.

Charakterystyka antropologiczna:

Przykłady fotograficzne:

[1] [2] [3] [4] [5],

Białoruś, Ukraina(Wołyn), Niemcy (Saksonia), Polska (przewaga oryginalnych cech typu Danubian, mezocefaliczny), Austria

• wzrost średni;
• budowa ciała krępa, niekiedy z tendencjami do otyłości, rzadziej drobna (cecha pierwotnego typu Danubian);
• indeks cefaliczny czaszki: brachycefaliczna ,w zakresie 82 do przekraczjących 85 C.I. Wśród części Rosjan, ludów fińskich i niektórych Białorusinów jest sub-brachycefaliczna;
• wielkość czaszki: pośrednia (Europa Środkowa) do małej i bardzo małej (Europa Wschodnia);
• wysokość czaszki: średnio wysoka, rzadziej wysoka (cecha pierwotnego typu Danubian);
• kształt czaszki: okrągły;
• potylica zaokrąglona, nierzadko spłaszczona;
• czoło średnio szerokie do szerokiego, średnio wysokie, rzadziej niskie, pionowe (wtedy często o lekko wypukłym profilu) do lekko pochyłego;

• twarz: dość krótka i średnio szeroka, o średnio wydatnych kościach policzkowych, do szerokiej i o wystających kościach policzkowych, oraz lekko spłaszczonej (głównie Rosja);
• kształt twarzy: od kwadratowej do owalnej, najczęściej okrągła (szczególnie u kobiet, występuję wtedy często z pulchnymi policzkami, powodowanymi przez grubą warstwę tkanki tłuszczowej w tych miejscach;
• dolna szczęka średnio szeroka do szerokiej, mało, rzadziej średnio wydatna i z reguły o małym dystansie między ustami a końcem podbródka;
• usta dość duże, wargi średnio grube, górna warga często długa i wypukła;
• podbródek szeroki, przeważnie mało wydatny;
• dystans między oczodołami z reguły duży, rzadziej pośredni;
• oczodoły w większości niskie;
• łuki nadoczodołowe brak, rzadko małe;
• oprawa oczu linia brwi łukowata (szczególnie u kobiet) do poziomej; brwi zazwyczaj średnio grube;
• szpara oczna niska, rzadziej średnio wysoka (głównie u kobiet), ułożona poziomo, rzadziej lekko skośna ku górze (głównie u kobiet);górna fałda powiekowa często silnie nawisająca na całej szerokości szpary ocznej (co spowodowane jest warstwą tkanki tłuszczowej na górnej powiece);
• nos: mały, w niższych wartościach wąskiego, rzadziej średnio szeroki (głównie Europa Wschodnia);
• słabo, rzadziej średnio wydatny; nasada nosa niska i z reguły średnio gruba, podobnie jak grzbiet nosa, niekiedy może być jednak gruby (co jest wpływem uralskim);
• skrzydełka nosa średnio do słabo rozchylonych;
• profil nosa prosty lub wklęsły (ten częściej w Europie Wschodniej);
• koniuszek nosa szeroki, nieraz lekko zaokrąglony (wpływ uralski), poziomy, często też zadarty w górę;

• kolor włosów: popielate blond do jasnobrązowych, najczęściej ciemnoblond;
• [[kształt włosów: przeważnie proste;
• kolor oczu]] najczęściej jasne-mieszane o szarym odcieniu lub szare, rzadziej niebieskie i mieszane;
• uwagi do pigmentacji oczu i włosów niekiedy w Polsce, na Ukraine i w płd. Rosji można spotkać osobników o dysharmonijnej pigmentacji: popielato blond włosach i ciemnych-mieszanych badź brązowych oczach;
• kolor i właściwości skóry różowo-biała, dość gruba;
• zarost i owłosienie ciała u mężczyzn, skłonność do łysienia przeważnie niezbyt bujny zarost i słabe owłosienie ciała, mała skłonność do łysienia

Inne uwagi:

Typ Neo-Danubian charakteryzuję nie tylko Słowian i ich zasymilowanych potomków na Węgrzech i w Rumunii ale także ludy wschodnio-fińskie, częściowo też Finów zachodnich (północna i wschodnia Finlandia), spotkać go można wśród płd-wschodnich Litwinów (nie chodzi tu o wileńskich Polaków).

Takie cechy jak wystające kości policzkowe, wąska szpara oczna, powodowana przez silnie nawisająca na całej jej szerokości fałdę powiekową górną (co w połączeniu ze skośną ku górze szparą oczną może dawać wrażenie "skośnych" oczu, jest to nieporozumienie gdyż skośne oczy powododowane są zasłanianem przez fałdę powiekową górną wewnętrznego końca szpary ocznej, jest to tzw. fałda mongolska bądż nakątna i u podtypu Neo-Danubian można ją spotkać wyjątkowo, nawet u typu uralskiego u którego ta cecha ma swe źródło jest ona bardzo rzadka), jak też lekkie spłaszczenie twarzy mogą wydawać się "mongoloidalne". Pochodzą one jednak od typu uralskiego a nie jak niekiedy na Zachodzie się postuluję od Hunów, Tatarów czy Mongołów. Występują głównie u Słowian Wschodnich i ludów wschodnio-fińskich (za wyjątkiem Karelów). Podobnie cechą uralską jest wklęsły nos o szerokim, zadartym koniuszku. Również częściej występuję u Słowian Wschodnich oraz ludów wschodnio-fińskich (w tym u Karelów).

Ogólnie można powiedzieć że podtyp Neo-Danubian gdy nie wykazuje cech "mongoloidalnych", zbliża się mocno do podtypu subnordycznego. I odróżnia się go wtedy od niego raczej ze względu na pochodzenie, niż duże różnice antropologiczne.

Typ Neo-Danubian w najczystszej postaci można spotkać na Wołyniu (płn-zach. Ukraina). Zaś większość w stosunku do ogół ludności kraju stanowi na Białorusi (co najmniej 70%).

Szacunkowa liczebnośc tego podtypu:

Białoruś, Ukraina, Rosja(część europejska) 40%

Polska 37%

Węgry, głównie płn-wschód 30%

Finlandia i kraje bałtyckie, głównie Karelia i płd-wsch.Litwa 30%

była Czechosłowacja, głównie Słowacja 20%

Rumunia + Mołdawia, głównie płn-wschód 20%

Słowenia 20%

Chorwacja 10%

Bułgaria 10%

Bośnia 5%

Obecny też w niewielkim stopniu w północnej Grecji (Bułgarzy, Macedończycy). Oraz w Niemczech i Austrii (lokalni potomkowie zgermanizowanych Słowian, jak też przesiedleńcy z Europy Środkowo-Wschodniej [ten sam rodowód]) Liczne mniejszości napływowych Rosjan, Ukraińców i Białorusinów w byłych republikach sowieckich sprawiają że można go spotkać również na obszarze Azji Centralnej i Zakaukazia jak również na Syberii.

Patrz też typologia antropologiczna