Bródno
Z Wikipedii
Bródno to nazwa największego osiedla w dzielnicy Warszawy - Targówek. Charakteryzuje się ono blokowiskową zabudową z licznymi terenami zielonymi. Największym parkiem na tym terenie jest Park Bródnowski. Na Bródnie mieszka ok. 100 000 ludzi.
Na terenie tego osiedla znajduje się największa warszawska nekropola, liczący 113 ha Cmentarz Bródnowski.
Spis treści |
[edytuj] Gród na Bródnie
Na terenie Bródna, na północny wschód od wsi Bródno Stare, w rozlewiskach rzeczki Brodni (późniejszej Skurczy) oraz Zązy (Długiej), powstała najstarsza na obszarze współczesnej Warszawy osada i mały gród bez fosy, wzniesiony na wydmie otoczonej z trzech stron bagnami.
Gród był umocniony drewniano-ziemnymi wałami o konstrukcji przekładkowej u dołu (belki drewniane kładzione warstwami raz wzdłuż, raz w poprzek wału, na szerokość 8,5 m) oraz drewnianymi skrzyniami wypełnionymi gliną i kamieniami u góry wału (szerokości 6 m). Wał miał wysokość 6 m i układał się w kształt wydłużonego okręgu, a jego wnętrze, majdan o wymiarach 47x40 m, nie miało zabudowań, ponieważ służył tylko jako schronienie dla mieszkańców osady. Wejście do majdanu znajdowało się od południa i prowadziło przez drewnianą bramę zamykaną wierzejami, zaś dojście do grodu zapewniał pomost od zachodu.
Osada otaczała wały półkolem. Składała się z drewnianych zabudowań mieszkalnych, gospodarczych oraz warsztatów. Jej mieszkańcy trudnili się rolnictwem, zbieractwem, łowiectwem oraz rzemiosłem. Uprawiali zboża (proso, żyto, jęczmień, pszenicę), warzywa oraz konopie, hodowali kozy, krowy, owce, świnie i kury. Jadali maliny, jeżyny, grzyby i zioła, polowali na jelenie, łosie, dziki, bobry, tury, wydry i łowili ryby. Zajmowali się garncarstwem, tkactwem, rogownictwem, obróbką drewna i wytwarzaniem narzędzi. W wiosce parano się też kowalstwem, a nawet wytapiano żelazo.
Założone zapewne już w IX wieku Bródno ulokowane jest na terenie dzisiejszego Lasku Bródnowskiego. Nazwa pochodzi od brodu, przy którym stało. Odnalezione ślady wyrobów rękodzielniczych (m.in. noże i ich kościane oprawki, osełki, krzesiwa, gliniane przęśliki oraz naczynia) dowodzą, że kwitł tam handel zagraniczny. Gród Bródnowski był zapewne głównym ośrodkiem tamtejszego opola - jednostki podziału kasztelanii. Za potwierdzenie tej hipotezy można uznać XV-wieczną nazwę Opolycze (Opolice), dotyczącą obszernego pola i bagna leżących między Nieporętem, Białołęką i Żeraniem. Jeśli tak było, to owo opole obejmowało dużą część Równiny Praskiej.
Gród został spalony na początku w XI w., prawdopodobnie w powstaniu Masława, i odtąd nie był już odbudowywany, natomiast osada istniała tam jeszcze do końca stulecia. Później ośrodek grodowy przeniesiony został na skarpę wiślaną. Odkrycie grodu nastąpiło w XX w. Obecne władze gminy starają się odtworzyć zarys grodziska i łąkę z typową dla terenów bagiennych roślinnością, a w ratuszu wystawiono jego rekonstrukcję.
[edytuj] Historia Bródna
- IX/X w. – grodzisko i osada na terenach Starego Bródna
- XV w. – pierwsze odnotowane informacje o istnieniu wsi królewskiej Bródno
- 28-30 lipca 1656 – trzydniowa Bitwa pod Bródnem jedna z największych walk podczas Potopu Szwedzkiego
- 1780 - założenie cmentarza żydowskiego
- 1794 - Bródno spalone podczas rzezi Pragi
- 1884 - powstanie Cmentarza Bródnowskiego
- 7 kwietnia 1916 - włączenie terenów zachodniej części Nowego Bródna w granice Warszawy
- 1951 - włączenie wschodniej części Nowego Bródna oraz Starego Bródna w granice Warszawy
- od 1965 - budowa osiedli mieszkaniowych na Bródnie
- 1994 – Bródno w składzie nowoutworzonej Gminy Warszawa- Targówek
- 2001 – akcja artystyczna Bródno 2000 przeprowadzona przez Pawła Althamera
- 2002 - likwidacja gminy i przekształcenie jej w dzielnicę Warszawy
