Gród
Z Wikipedii
Gród - we wczesnym średniowieczu i okresie przedśredniowiecznym (od około VII wieku) miejsce zamieszkiwania przystosowane do obrony, będące uprzednio centrami plemiennymi i ośrodkami kultu pogańskiego. Lokalizowane one były na ogół w miejscach charakteryzujących się trudną dostępnością: w międzyrzeczach, na cyplach otoczonych mokradłami, naturalnych wzniesieniach. Oprócz samej lokalizacji dodatkowymi założeniami obronnymi były fosy, wały ziemne, wały o konstrukcji drewniano-ziemnej lub kamiennej. W XIV/XV w. zaczęto budować siedziby rycerskie lub feudalne tzw. gródki lub grody stożkowate. Budowano je na ogół w dolinach na niewielkich wzniesieniach, otaczano rowem lub fosą. Z wybieranej ziemi usypywano kolisty kopiec. Po wyrównaniu i otoczeniu wałem ziemnym, na którym wznoszono palisady, stawiano wewnątrz budynki na planie prostokąta. Gródek taki spełniał funkcje obronno-mieszkalne. Grody budowano w celu zapewnienia bezpieczeństwa jego mieszkańcom i posiadanemu dobytkowi wykorzystując naturalną budowę terenu (rzeki, wzgórza, wąwozy, itp.) oraz wznoszono umocnienia - wały, fosy, palisady, częstokoły. Na terenie wokół grodu pojawiały się podgrodzia.
Grody z jednej strony spełniały funkcję sprawowania władzy księcia (króla) na posiadanym terytorium, a także często były to obronne grody graniczne. Kolejnym etapem w życiu grodu mogło być miasto.
Pozostałości po grodach przyjmujące formy wałów ziemnych nazywa się grodziskami.
Linki zewnętrzne: Przewodnik "Śladami Pierwotnych Kultur: Grodziska - Święte miejsca - Kamienne kręgi - Kurhany.", format PDF.
Zobacz też: