Camiño de Santiago
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
O Camiño de Santiago é un conxunto de vías de acceso de pelegríns a Santiago, nada a partir da descuberta dos restos (presumiblemente) do Apóstolo en Santiago de Compostela durante o reinado de Afonso II.
Índice |
[editar] Vías
O Camiño ten varias vías alternativas, de maior ou menor uso segundo as épocas e circunstancias do seu nacemento:
- O primeiro foi o camiño Primitivo, que parece foi o que seguiu o rei Afonso II na súa pelegrinaxe a Santiago (que inaugurou dun xeito politicamente interesado a devandita vía).
- O camiño do Norte, pola costa do mar Cantábrico ata Ribadeo e logo polo interior de Galiza (Alternativamente, cruzaba por Abres o río Eo)
- En Francia hai catro vías para a peregrinaxe a Santiago: A vía tolosana que entra en España por Somport e as vías Lemosina, Podianense e turonense que pasaban os Pireneos por Somport para seguir polo
- O camiño francés, que transcorre pola meseta entrando na península por Roncesvalles e en Galiza polo Cebreiro (e que foi o que desprazou en importancia ós anteriores ó facerse máis segura a rota da meseta polo avance da Reconquista)
- O camiño aragonés, era o que seguían os peregrinos que entraban por Somport.
- O camiño portugués, que recolle os pelegríns de Portugal,
- A Vía da Prata, por onde viñan os peregrinos do sur de España e que continuaban en Galicia polo
- O Camiño do sueste que ía dende A Gudiña
- O camiño inglés, dende Ferrol e A Coruña
- En Italia os peregrinos seguían a vía Francigena, polo que tamén se peregrinaba a Roma
[editar] Historia
O culto a Santiago exténdese por Galicia e Asturias tras a peregrinación do rei Afonso II ao sartego do apóstolo, o rei mandou construír unha igrexa e estableceu unha comunidade relixiosa permanente. Afonso III peregrinou no 872 e voltou no 874 coa raíña Ximena, ordenou edificar unha nova basílica, que consagraron no ano 899 e é no seu reinado cando a peregrinación cara Compostela chega ata os Pireneos. No século X comezou a desenvolverse o camiño francés, coa chegada de peregrinos de Tours, Limoges e Le Puy, e mesmo a mediados do século chega en peregrinación o bispo de Le Puy, Gotescalco, un dos primeiros peregrinos de nome coñecido.
A comezos do século XI, Sancho III O Maior fixou o trazado definitivo do Camiño de Santiago, ao librar de incursións musulmás a zona comprendida entre os Pireneos e Náxera e aproveitar o trazado dunha antiga vía romana que substituíu o percorrido anterior que percorría Álava. Tamén a el se lle debe a influencia cluniaciense por todo o camiño.
Afonso VI de León e Castela e Sancho Ramírezde Navarra tamén no século XI dotaron de infraestruturas as vilas polas que pasaba o camiño, coa construción de hospitais para os peregrinos, pontes, melloras no trazado viario, favorecen a repoboacións das cidades do camiño, en especial con francos e eximen do pago dalgúns portádegos aos peregrinos.
