Rabindranath Tagore
El Vikipedio
Rabindranath TAGORE (realnome: Rabindranath THAKUR; naskiĝis la 6-an de majo 1861; mortis la 7-an de aŭgusto 1941) estis bengala poeto kaj filozofo, krome ankaŭ muzikisto kaj pentristo.
Li estas mondfame konata reprezentanto de la bengallingva literaturo de la 20-a jarcento, ankaŭ en propra lando tre populara. Tradukante parton el siaj verkoj al la angla lingvo, li kreis ponton inter la kulturoj de Azio kaj Eŭropo. Tagore, kiu interalie verkis kaj komponis la nacian himnon de Hindio, en la jaro 1913 gajnis la Premion Nobel de Literaturo. Li grave malsaniĝis dum rondvojaĝo en 1926 en Vieno, sed li sukcese saniĝis en la hungara urbo Balatonfüred.
Li belege esprimis la spiritecon viŝnuisman de sia lando, samtempe per romantikecaj kaj tutmonde kompreneblaj vortoj, bildoj kaj sentoj.
Li fondis universitaton laŭ siaj idealoj en Shantiniketan.
[redaktu] En Esperanto aperis
- La ĝardenisto kaj la reĝino. Tradukis Kalocsay Kálmán. En: Literatura Mondo, novembro 1922, paĝo 22.
- La juna princo. Tradukis Kalocsay Kálmán. En: Literatura Mondo, novembro 1922, paĝo 33.
- Malsata ŝtono, sep rakontoj. Tradukis Lakshmiswar Sinha. Malmö 1961. 128 paĝoj. (Serio Oriento-Okcidento 1.)
- Primico, poemoj. Tradukis Probal Daŝgupto. Kopenhago: TK, 1977. 114 paĝoj. (Stafeto, beletraj kajeroj 48.) ISBN 87-87089-04-1.
- Nubo kaj suno. Tradukis Lakshmiswar Sinha. En: La lanternisto kaj aliaj noveloj, 1982, paĝoj 50–105.
- Reveno de Khoka-Babu. Tradukis Lakshmiswar Sinha. En: La lanternisto kaj aliaj noveloj, 1982, paĝoj 106–125.
- Karinjo, ĉu decas tiel? Poemo. El la bengala tradukis Probal Daŝgupto. En: Nova Esperanta krestomatio, 1991, paĝoj 448–449.
- Konsekraĵo, poemo. Tradukis Probal Daŝgupto. En: Penseo 25, julio 1992.
- Kanto de l' malvenko, poemo. Tradukis Roland Platteau. 2004.
- Nokto, poemo. Tradukis Roland Platteau. 2004.
