Humberto de Alencar Castello Branco

El Vikipedio

Marŝalo Humberto de ALENCAR CASTELLO BRANCO, diktatoro (oficiale "nomita prezidento") de Brazilo (1964-1967), naskiĝis en Fortaleza en la 20-a de septembro de 1900 kaj mortis en la 18-a de julio de 1967. Li estis filo de generalo Cândido Borges Castello Branco.

Nomita ĉefo de Terarmea Stabo de João Goulart en 1963, Castello Branco estis unu el ĉefoj de puĉo de 31-a de marto de 1964. Nomita prezidento de armeo kaj trudita al parlamento (kunvokita nur tiucele) en la 15-a de aprilo de 1964, regis ĝis la 15-a de marto de 1967.

Dum lia prezidenteco, li malpermesis la politikaj partioj, prezentis novan konstitucion, malfermis parlamenton kaj malpermesis opiniojn kontraŭ registaro ("krimoj de opinio"). Li kreis du instituciajn agojn kaj leĝdonis per leĝdekretoj kaj sekretaj dekretoj. Sekretaj dekretoj permesis ke io estis krimo, sen ke neniu scias, sekve, neniu scias kio estis krimo aŭ ne. Li ankaŭ kreis novan kurzon Cruzeiro novo kaj ordonis stampi novajn monerojn.

Ĝi mortis per aerakcidento tuj post eksigi.

[redaktu] Kariero

Li eliris armean lernejon en 1921 kiel oficiraspiranto kaj iris al Belo Horizonte. En 1923 fariĝis unua klasa leŭtenanto, kaj fariĝis instruisto de armea lernejo de Realengo en 1927 kaj, tuj poste, li estis direktoro de Staba Lernejo. Li estis nomita kapitanon en 1938, kolonel-leŭtenanton em 1943, kaj fariĝis marŝalo post "elektita" prezidento en 1964.

Kiam li estis kapitano, studis en Francio en la École Supérieur de Guerre, kiel li lernis pri teĥnikoj de kulturbatalo, propagando kaj cenzuro. Poste, li studis en Fort Leavenworth War School, en Usono.