Carlos Fuentes

El Vikipedio

Carlos Fuentes en novembro 2002

Carlos Fuentes Macías (naskiĝis la 11-an de novembro 1928 en Panamo) estas unu el la meksikaj verkistoj de fino de 20a jarcento plej konataj, aŭtoro de romanoj kaj eseoj, el kiuj elstaras La muerte de Artemio Cruz (La morto de A.C.) kaj Terra Nostra (Nia tero, en la latina). Li ricevis la premion Cervantes en 1987.

[redaktu] Biografio

Fuentes naskiĝis en Panamo ĉar lia patro estis meksika diplomato tie. Jam dum la 30aj jaroj lia patro estis ambasadoro en Washington D.C. En urbo Panamo, la juna Fuentes studis meksikajn historion kaj geografion. Li ne konos tiun realon ĝis jarojn poste, ĉar antaŭe li loĝis en Santiago de Ĉilio kaj Bonaero, kie ricevis influon de amerikaj kulturaj gravuloj, kiel Pablo Neruda kaj David Alfaro Siqueiros, inter aliaj.

Finfine li alvenis al Meksikio je siaj 16 jaroj, kaj faris mezlernejon. Li ekis kel ĵurnalisto kunlaborante en revuo "Hoy" (Hodiaŭ) kaj atingis unuan premion en literatura konkurado de la Franca Lernejo Morelos. Poste li studis Juron en la meksika universitato UNAM. En 1950 li veturis al Eŭropo kaj studis Internacian Juron en Universitato de Ĝenevo.

En 1954 li publikigis siajn unuajn rakontojn titolitajn "Los días enmascarados" (La maskitaj tagoj), en Kolekto Los Presentes (Ĉeestantuloj). Apud Emmanuel Carballo li redaktoris la "Revista Mexicana de Literatura" (Meksika Revuo de Literaturo), kaj "El Espectador" (La spektanto) kun Víctor González Olea kaj Enrique González Pedrero.

Carlos Fuentes priskribis en sia romano "La región más transparente" (La plej travidebla regiono) la Meksikon de la kvardekaj kaj kvindekaj jaroj, imaga lando, priskribo pri la lando farota en la okdekaj kaj naŭdekaj jaroj en "Cristóbal Nonato".

Dum la 60aj jaroj li loĝis en Parizo, Venecio, Londono kaj urbo Meksiko. En 1962 li verkis "Aura", novelo kiu baziĝas sur enigmo kaj publikigis La muerte de Artemio Cruz, eble sia plej konata verko, kie utiligas modernajn rakontajn teknikojn por eniri en historio, socio kaj identeco meksika.

En la 70aj jaroj li laboris en la Instituto Woodrow Willson de Washington kaj estis profesoro en usonaj universitatoj kiel Princeton, Brown, Harvard kaj la brita Cambridge. Li estis nomumita ambasadoro en Francio (1972-1978), sed li rezignis kiam la eksprezidento Gustavo Díaz Ordaz estis nomumita ambasadoro en Hispanio. En 1984 li ricevis la Nacian Premion pri Sciencoj kaj en 1987, la premion Cervantes. En 1985 publikigis Gringo Viejo, kio poste estos filmigita kiel Old Gringo en 1989 kun aktoroj kiel Gregory Peck kaj Jane Fonda. En tiuj jaroj li ofte publikigas artikolojn en plej konata hispana ĵurnalo El País. En tiuj artikoloj kaj per aliaj rimedoj ofte aperas kiel akra kritikanto de la usonaj kultura kaj ekonomia imperiismoj uzataj ĉefe kontraŭ Latinameriko.