Zrzucenie bomb atomowych na Hiroszimę i Nagasaki
Z Wikipedii
Atak na Hiroszimę i Nagasaki – były to jedyne dwa ataki atomowe w historii, których dokonano w Hiroszimie i Nagasaki
[edytuj] Sytuacja latem 1945 roku
Po kapitulacji Wehrmachtu wysiłki wielkich mocarstw zostały skierowane na pokonanie Japonii. Armia amerykańska, stosując doktrynę żabich skoków, nieuchronnie zbliżała się do głównych wysp japońskich. Od czerwca 1945 roku dowództwo USAAF regularnie wysyłało swoje „Latające Fortece” B-29 na japońskie miasta. Mimo licznych nalotów, Japonia nadal nie zgadzała się na bezwarunkową kapitulację. Wobec tego, naczelne dowództwo planowało operację pod kryptonimem „Olympic”, które zakładało desant 777 tysięcy żołnierzy amerykańskich na wybrzeżu Kiusiu. Jednak ze względu na wielkie koszty operacji i przewidywane straty szukano alternatywy.
[edytuj] Budowa bomby
Program amerykańskiej budowy bomby jądrowej, pod kryptonimem Projekt Manhattan rozpoczęto już w 1942 roku na polecenie prezydenta F.D. Roosevelta. W pracach nad zbudowaniem bomby brali udział najznakomitsi fizycy, jak choćby Albert Einstein. Nie tylko Amerykanie prowadzili badania nad bronią atomową. Niemcy także, lecz już na mniejszą skalę. Naziści sądzili, że Stany Zjednoczone nie prowadzą badań jądrowych i dlatego nie przywiązywali wagi do eksperymentów związanych z tego rodzaju bronią. Pierwszy próbny wybuch bomby odbył się 16 lipca 1945 roku na poligonie wojskowym w stanie Nowy Meksyk. Wszyscy naukowcy i obserwatorzy byli zaskoczeni siłą rażenia tej broni.
[edytuj] Atak na Hiroszime i Nagasaki
Na Koferencji poczdamskiej sekretarz wojny Henry Stimson poinformował prezydenta Trumana że prace nad bombą zostały ukończone i w przeciągu trzech tygodni może zostać zrzucona na jedno z miast Japońskich. Brano pod uwagę Hiroszimę, Kokurę lub Niigatę – były to miasta, które do tej pory nie ucierpiały w najmniejszym stopniu od ataków ogniowych. 26 lipca Truman ogłosił tzw. deklarację poczdamską, w której jednoznacznie określił sposób zakończenia wojny – bezwarunkowa kapitulacja cesarstwa. Tego też dnia na wyspę Tinian przybywa ciężki krązownik USS „Indianapolis”, przywożąc elementy bomby nazwanej „Little Boy”. Przez dwa dni japoński rząd obraduje nad deklaracją. Wreszcie ogłoszono, że Japonia nie zgadza się na postawione warunki. 31 lipca montaż „Little Boy” zostaje zakończony. Następnego dnia bomba zostaje gotowa do użycia. W tym czasie pułkownik Paul Tibbets, który zostaje pierwszym pilotem w czasie tej akcji, skrupulatnie dobiera sobie załogę do zrzucenia „Chłopczyka”. Po południu 5 sierpnia generał Curtis LeMay potwierdził misję zaplanowaną na następny dzień. Do realizacji zadania wyznaczono łącznie siedem Superfortec B-29. Pierwsze trzy miały rozpoznać pogodę w Hiroszimie, Kokurze i Nagasaki. Bombę załadowano do maszyny Tibbetsa, którą nazwał „Enola Gay” . Kolejna Superforteca znajdowała się na wyspie Iwo Jima w stałym pogotowiu, na wypadek kłopotów technicznych. Razem z Tibbetsem miał lecieć „The Great Artiste” wyposażony w aparaturę kontrolno-pomiarową przeznaczoną do określenia efektów wybuchu oraz samolot z numerem 911, z obsadą naukowców wyposażonych w kamery i sprzęt do fotografowania.
Start rozpoczął się o 2:45. Piętnaście minut później bombardier Parsons wraz z podporucznikiem Jeppsonem rozpoczęli ostatni montaż urządzenia detonującego. O 5:52 „Enola Gay” spotyka się nad Iwo Jimą z trzema pozostałymi B-29. O 7:25 pilot bombowca sprawdzającego pogodę nad Hiroszimą przekazuje, warunki atmosferyczne są dobre. O 8:15 będąc już nad Hiroszimą zostaje zrzucona po pierwszy raz w historii bomba atomowa. Nad centrum miasta zacząl formować się gigantyczny słup dymu, przybierając kształt grzyba. Jego wysokość sięgała kilkunastu kilometrów. Zginęło od 80 tysięcy do nawet 140 tysięcy mieszkańców. W ciągu kolejnych 6 lat na chorobę popromienną umarło jeszcze 60 tysięcy ludzi.
Cały świat był w szoku. 8 sierpnia Wiaczesław Mołotow ogłasza, że odtąd Związek Radziecki jest w stanie wojny z Cesarstwem. Tego samego dnia druga bomba atomowa „Fatman” eksploduje nad Nagasaki. Jednak nawet to nie przekonało japońskich władz na zaakceptowanie bezwarunkowej kapitulacji. Dopiero 10 sierpnia cesarz Hirohito, tak bardzo wstrząśniety losem mieszkańców, nie zważając na tradycję, rozkazuje zaakceptowanie propozycji Amerykanów. Jedynym warunkiem jest to, żeby zachował tytuł i pozycję cesarza. Truman przyjmuje kapitulację. Nazajutrz rozkazuje wstrzymanie wszelkich operacji wojskowych. 15 sierpnia cesarz wygłasza orędzie, w którym głosi o zawieszeniu broni. 2 września na pokładzie pancernika USS „Missouri” Japonia podpisuje akt bezwarunkowej kapitulacji.
