Telefon komórkowy

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Portal Telefony komórkowe

Radiotelefon z 1981 roku (Icom IC2E, FM) i telefon komórkowy z 2003 (Siemens S45, GSM)

Telefon komórkowy (potocznie "komórka") - rodzaj aparatu telefonicznego, zazwyczaj przenośnego, komunikującego się z siecią przy użyciu fal radiowych (zasadniczo w zakresie mikrofalowym). Słowo 'komórka' oznacza w tym kontekście obszar zasięgu pojedynczej stacji przekaźnikowej - obsługa telefonu jest automatycznie przekazywana z jednej komórki do następnej w trakcie przemieszczania się osoby używającej telefonu. Jest rozwinięciem lekkiego, ręcznego radiotelefonu.

Istnieją telefony komórkowe działające w systemach analogowych (np. NMT) i cyfrowych (np. GSM, DCS, PCS, UMTS).

[edytuj] Możliwości telefonów komórkowych

Współczesny telefon komórkowy, oprócz realizowania podstawowej funkcji prowadzenia rozmowy, z reguły wyposażony jest w wiele dodatkowych opcji, które albo wykorzystują właściwości sieci (np. krótkie wiadomości tekstowe czyli SMS lub ich rozwinięcia takie jak EMS czy MMS, cyfrowa transmisja danych), albo są wbudowane w aparat (np. budzik, notes, organizer, kalkulator, dyktafon czy aparat fotograficzny). Aparaty pracujące w technologii 3G oferują możliwość prowadzenia wideokonferencji. Zawierają wbudowany komputer pracujący pod systemem operacyjnym, np. pod Symbianem, Linuksem, APOXI (firmy Infineon) lub BREW i REXem (firmy Qualcomm).

Do telefonów stosuje się różnego rodzaju karty pamięci typu Flash EEPROM, m.in. Memory Stick, MultiMedia Card, Secure Digital Card.

Telefon o rozbudowanych funkcjach organizera i przeglądarki, zawierający arkusz kalkulacyjny itp. nazywany bywa "smartphone".

[edytuj] Budowa komórek

Ze względu na obudowę rozróżniamy telefony komórkowe jako:

brick lub candybar (ang. cegła lub batonik) – standardowy telefon bez części ruchomych
clamshell – tzw. telefon z klapką
slider – telefon z częścią osuwaną (np. wyświetlacz może osuwać się na klawiaturę)

[edytuj] Sprzedaż telefonów na świecie

Według najnowszych badań rynku telekomunikacyjnego^[1], największy udział w sprzedaży telefonów komórkowych posiada fińska Nokia - 33,4%, na drugim miejscu znajduje się Motorola - 22,1%. Kolejne pozycje zajmują firmy: Samsung, LG, Sony Ericsson oraz przejęta przez BenQ spółka Siemens. W sumie, pięciu pierwszych potentatów w produkcji sprzętu elektronicznego posiada ok. 80% udziałów w całym rynku światowym, na którym w roku 2005 sprzedano ponad 816,6 mln sztuk telefonów, a w 2 kwartale 2006 roku ok. 229 mln aparatów (przewidywana sprzedaż roczna, to 960 mln sztuk), czyli o 18 proc. więcej niż rok wcześniej.

[edytuj] Telefony komórkowe w Polsce

Jak wynika z ostatnio przeprowadzonych w Polsce badań^[2], 72% Polaków posiada co najmniej jeden telefon komórkowy. Wśród osób w wieku od 13 do 19 lat odsetek posiadaczy wynosi 91%, natomiast w przedziale wiekowym 20-29 wynosi 95%. Według kryteriów mieszkaniowych, najwięcej posiadaczy jest wśród ludności średniej wielkości miast - 79%, a pod względem wykształcenia dominują osoby z wykształceniem wyższym - 86%.