Sobór chalcedoński
Z Wikipedii
Sobór chalcedoński - czwarty sobór powszechny biskupów chrześcijańskich, który odbył się w 451 roku w Chalcedonie (mieście zwanym obecnie Kadi-Koy, położonym w Turcji). Sobór został zwołany, by się zająć monofizycką herezją Eutychesa, który twierdził, że Chrystus ma tylko jedną naturę, boską.
Sobór został zwołany przez cesarza Marcjana w porozumieniu z papieżem. Zebrało się na nim 500 do 600 biskupów, prawie wyłącznie ze Wschodu (poza trzema legatami papieskimi). Ojcowie soboru potępili Eutychesa, podobnie jak Dioskor, patriarcha Aleksandrii, który go wcześniej popierał. Sobór ogłosił dogmat o dwóch naturach w Chrystusie, boskiej i ludzkiej, oraz o jednej Osobie - unia osobowa. Ponadto sobór ogłosił 27 kanonów dotyczących spraw dyscyplinarnych i ogłosił Jerozolimę piątym patriarchatem.
Zobacz też: