Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1954

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

IV MŚ – V MŚ – VI MŚ
Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1954
Drużyny	38 (finaliści: 16)
Gospodarz	Szwajcaria
Mistrz	RFN
Rozegrane mecze	26
Strzelone gole	140 (5,38 na mecz)
Liczba kibiców	ok. 943 000 (36 269 na mecz)
Król strzelców	Sandor Kocsis(HUN)

V Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej w roku 1954 zorganizowano w Szwajcarii, kraju neutralnym w czasie II wojny światowej i przez to w znacznym stopniu niedotkniętym zniszczeniami wojennymi. Do eliminacji zgłosiła się rekordowa liczba 45 państw (36 z nich rozegrało przynajmniej jeden mecz). Wśród niezgłoszonych był Związek Radziecki, a także będąca w konflikcie z władzami FIFA Argentyna. Tytuł mistrza świata broniła drużyna Urugwaju.

Klasyfikacja końcowa:

W finałach testowano nowy system, z którego zresztą szybko zrezygnowano – w każdej grupie dwie rozstawione drużyny grały z dwiema nierozstawionymi. Wielkim faworytem byli Węgrzy, mistrzowie olimpijscy z Helsinek i ich Złota jedenastka niepokonana od 14 maja 1950 w ostantnich 32 kolejnych meczach międzypaństwowych. To właśnie Węgrzy jako pierwszy zespół z kontynentu pokonał na ich terenie Anglików.

[edytuj] Składy drużyn

Państwa, uczestnicy Mistrzostw Świata w 1954 roku

Składy drużyn uczestniczących w Mistrzostwach Świata 1954

[edytuj] Stadiony

Lozanna, La Pontaise
Genewa, Les Charmilles
Zurich, Sportzplatz Hardturm
Berno, Wankdorf Stadion
Bazylea, St Jakob Stadion
Lugano, Comunale di Cornaredo

[edytuj] Faza grupowa

[edytuj] Grupa A

Na Mistrzostwach Świata w piłce

nożnej w latach 1930-1990 za zwycięstwo przyznawano 2 punkty, za remis 1 punkt, za porażkę punktów nie przyznawano

Kraj	Pkt	Bramki
Brazylia	3	6-1
Jugosławia	3	2-1
Francja	2	3-2
Meksyk	0	2-8

16 czerwca, Lozanna, Jugosławia – Francja 1:0 (1:0)
16 czerwca, Genewa, Brazylia – Meksyk 5:0 (4:0)
19 czerwca, Lozanna, Brazylia – Jugosławia 1:1 po 120 minutach, (1:1) po 90. minutach, (0:0) po 45. minutach
19 czerwca, Genewa, Francja – Meksyk 3:2 (1:0)

[edytuj] Grupa B

Kraj	Pkt	Bramki
Węgry	4	17-3
RFN	2	7-9
Turcja	2	8-4
Korea Południowa	0	0-16

17 czerwca, Zurich, Węgry – Korea Południowa 9:0 (4:0)
17 czerwca, Berno, RFN – Turcja 4:1 (1:1)
20 czerwca, Bazylea, Węgry – RFN 8:3 (3:1)
20 czerwca, Genewa, Turcja – Korea Południowa 7:0 (4:0)

[edytuj] Baraż o awans

23 czerwca, Zurich, RFN – Turcja 7:2 (3:1)

[edytuj] Grupa C

Kraj	Pkt	Bramki
Urugwaj	4	9-0
Austria	4	6-0
Czechosłowacja	0	0-7
Szkocja	0	0-8

16 czerwca, Zurich, Austria – Szkocja 1:0 (1:0)
16 czerwca, Berno, Urugwaj – Czechosłowacja 2:0 (0:0)
19 czerwca, Zurich, Austria – Czechosłowacja 5:0 (4:0)
19 czerwca, Bazylea, Urugwaj – Szkocja 7:0 (2:0)

[edytuj] Grupa D

Kraj	Pkt	Bramki
Anglia	3	6-4
Szwajcaria	2	2-3
Włochy	2	5-3
Belgia	1	5-8

17 czerwca, Bazylea, Anglia – Belgia 4:4 po 120 minutach, (3:3) po 90. minutach, (2:1) po 45. minutach
17 czerwca, Szwajcaria – Włochy 2:1 (1:1)
20 czerwca, Berno, Anglia – Szwajcaria 2:0 (1:0)
20 czerwca, Włochy – Belgia 4:1 (1:0)

[edytuj] Baraż o awans

23 czerwca, Bazylea, Szwajcaria – Włochy 4:1 (1:0)

[edytuj] Faza pucharowa

[edytuj] Ćwierćfinały

26 czerwca, Lozanna, Austria – Szwajcaria 7:5 (5:4)
26 czerwca, Bazylea, Urugwaj – Anglia 4:2 (2:1)
27 czerwca, Berno, Węgry – Brazylia 4:2 (2:1)
27 czerwca, Genewa, RFN – Jugosławia 2:0 (1:0)

[edytuj] Półfinały

30 czerwca, Lozanna, Węgry – Urugwaj 4:2 (2:2)
30 czerwca, Bazylea, RFN – Austria 1:0 (6:1)

[edytuj] 3. miejsce

3 lipca, Zurich, Austria – Urugwaj 3:1 (1:1)

Bramki:

1:0 16. Stojaspal (karny) (Austria)
1:1 21. Hohberg (Urugwaj)
2:1 59. Cruz (samobójcza) (Urugwaj)
3:1 79. Ocwirk (Austria)

Austria Schmied – Hanappi, Barschandt, Ocwirk, Kollmann, Koller, R.Körner, Wagner, Stojaspal, Probst, Dienst
Urugwaj Maspoli – Martinez, Santamaria, Andrade, Carballo, Cruz, Abbadie, Mendez, Hohberg, Schiaffino, Borges
Sędzia: Raymon Wyssling (Szwajcaria)
Widownia: 31000

[edytuj] Finał

4 lipca, Berno, RFN – Węgry 3:2 (2:2)

Bramki:

0:1 6. Puskas (Węgry)
0:2 8. Czibor (Węgry)
1:2 10. Morlock (RFN)
2:2 18. Rahn (RFN)
3:2 84. Rahn (RFN)

RFN Turek – Posipal, Kohlmeyer, Eckel, Liebrich, Mai, Rahn, Morlock, O.Walter, F.Walter, Schäfer
Węgry Grosics – Buzanszky, Lantos, Bozsik, Lorant, Zakarias, Puskas, Kocsis, Hidegkuti, Czibor, J.Toth
Sędzia: Bill Ling (Anglia)
Widownia: 60000

Węgrzy przeszli przez turniej jak burza, strzelając rywalom po kilka bramek. Ich finałowi rywale, ekipa RFN, wyciągnęła wnioski z grupowej porażki 8:3. Kontuzjowany w meczu grupowym as węgierskiej jedenastki Ferenc Puskás zdobył wprawdzie bramkę w finale, lecz Niemcy odrobili dwubramkową stratę, a następnie pod koniec spotkania strzelili zwycięską bramkę. Piłkarze RFN wygrywają Mistrzostwa Świata po raz pierwszy w historii, a zwycięstwo w finale nad doskonałą drużyną Węgier ochrzczono mianem Cudem z Berna. Węgierska "złota jedenastka" po rewolucji roku 1956 praktycznie przestała istnieć.

Król strzelców: Sandor Kocsis (Węgry) – 11 goli