Maksymilian Maria Kolbe
Z Wikipedii
Święty Maksymilian Maria Kolbe, właściwie Rajmund Kolbe (ur. 8 stycznia 1894 w Zduńskiej Woli, zm. 14 sierpnia 1941 w Auschwitz-Birkenau) – polski franciszkanin, święty kościoła katolickiego.
Spis treści |
[edytuj] Życiorys
[edytuj] Dzieciństwo
W dniu urodzin, 8 stycznia 1894 przyjął chrzest w kościele Wniebowzięcia NMP w Zduńskiej Woli. Z powodu ciężkiej sytuacji finansowej, rodzina Kolbów przeniosła się wkrótce do Łodzi. W 1897 r. przeprowadzili się do Pabianic. Tam rodzice Kolbego znaleźli pracę – ojciec pracował w fabryce, matka prowadziła sklep, potem była położną.
W 1906 r. w kościele św. Mateusza w Pabianicach Rajmundowi ukazała się Najświętsza Maryja Panna, trzymająca w ręce białą i czerwoną koronę. Zapytała go, którą chce, dając do zrozumienia, że czerwona oznacza męczeństwo, a biała czystość.
[edytuj] Życie zakonne
W 1907 r. Rajmund Kolbe rozpoczął naukę w małym seminarium franciszkanów we Lwowie, w 1910 rozpoczął nowicjat w zakonie franciszkanów, przyjmując imię Maksymilian. Śluby wieczyste złożył 1 grudnia 1914 r., przyjmując imię Maria. W 1912 r. rozpoczął studia w Krakowie, kilka miesięcy później został wysłany do Międzynarodowego Kolegium Serafickiego w Rzymie. Uzyskał doktorat z filozofii na uniwersytecie "Gregorianum" w 1915 r., a z teologii w 1919 r. na wydziale ojców franciszkanów, jednak interesował się także matematyką i fizyką – w roku 1915 w urzędzie patentowym złożył szkic "Eteroplanu", aparatu umożliwiającego podróż w kosmos – był to projekt pojazdu międzyplanetarnego, opartego na zasadzie trójczłonowej rakiety nośnej. 28 kwietnia 1918 przyjął święcenia kapłańskie. W 1919 r. wrócił do Polski i podjął wykłady w seminarium franciszkanów w Krakowie, które po roku przerwał z powodu gruźlicy płuc.
[edytuj] Działalność wydawnicza
Przebywając w Rzymie założył wraz z kolegami w 1917 r. stowarzyszenie osób świeckich Rycerstwo Niepokalanej (Militia Immaculatae), zajmujących się apostolstwem pod znakiem Maryi. Aby realizować cele stowarzyszenia i utrzymywać kontakt z jego członkami od stycznia 1922 r. wydawał w Krakowie miesięcznik "Rycerz Niepokalanej". Pod koniec tegoż roku przeniesiony do Grodna, zorganizował tam wydawnictwo; miesięcznikowi natomiast nadał charakter pisma katechetycznego dla masowego czytelnika (w 1938 r. osiągnie nakład 1 mln. egzemplarzy).
W 1927 r. założył pod Warszawą klasztor Niepokalanów, na gruncie podarowanym przez księcia Druckiego-Lubeckiego. Wydawał tam pisma "Rycerz Niepokalanej", a od 1935 r. popularny "Mały Dziennik". Oba pisma poruszały nie tylko tematy religijne, ale także społeczne, polityczne i kulturalne z punktu widzenia katolickiego, ale także bliskiego pozycji ówczesnej endecji. Kontrowersje wówczas i później budziły umieszczane w tych pismach teksty publicystyczne dotyczące kwestii żydowskiej, które spowodowały oskarżenia ich wydawcy o antysemityzm, np publikacje nawołujące do przesiedlenia 70.000 Żydów na Madagaskar.
[edytuj] Działalność misyjna
W latach 1931-1935 prowadził działalność misyjną w Japonii, gdzie rozpoczął wydawanie japońskiego odpowiednika "Rycerza Niepokalanej", a wkrótce założył także Niepokalanów Japoński. Podobne ośrodki założył także w Chinach i w Indiach. W 1936 powrócił do Polski aby kierować Niepokalanowem, który stał się największym klasztorem katolickim na świecie – we wrześniu 1939 było tam ok. 700 zakonników i kandydatów.
W Japonii Maksymilian Kolbe spotkał się z tzw. małą radiofonią, czyli stacjami nadawczymi małej mocy zainstalowanymi w wielu punktach kraju. Po powrocie do Polski postanowił uruchomić tego typu stację właśnie w Niepokalanowie. Zgodnie z obowiązującym w przedwojennej Polsce prawem nie istniała taka możliwość. Nie tracąc nadziei zapisał się do PZK i został krótkofalowcem o znaku SP3RN (jak Radio Niepokalanów). Stacja nadawała na przełomie lat 1937/38, pokrywając swoim zasięgiem praktycznie obszar całego kraju.
[edytuj] II wojna światowa i okupacja hitlerowska
W czasie okupacji hitlerowskiej działalność klasztoru została zawieszona, pozostałych ok. 40 zakonników Niemcy aresztowali 19 września 1939. Po wyjściu na wolność zorganizował w klasztorze ośrodek usług dla okolicznej ludności i oddał się pogłębianiu formacji pozostałych przy nim współbraci. Powtórnie aresztowany 17 lutego 1941, przesłuchiwany i więziony na Pawiaku, został następnie przewieziony do obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau, gdzie otrzymał numer 16670. W obozie dobrowolnie wybrał śmierć głodową w zamian za skazanego współwięźnia, Franciszka Gajowniczka, który trzy lata później, 25 października 1944 został zwolniony z obozu. Kolbe zmarł dobity zastrzykiem trucizny fenolu 14 sierpnia 1941.
[edytuj] Beatyfikacja i kanonizacja
Maksymilian Kolbe został beatyfikowany 17 października 1971 r. przez papieża Pawła VI, a kanonizowany przez papieża Jana Pawła II 10 października 1982. Proces ten wzbudził pewne kontrowersje ze względu na przedwojenną publicystykę Kolbego. 10 października 1998 Stolica Apostolska uznała świętego za patrona miasta Zduńska Wola, a 10 października 2004 także patrona Pabianic. 28 maja 2006 w celi św. Maksymiliana Kolbe w obozie Auschwitz modlił się papież Benedykt XVI.
[edytuj] Spór o stosunek świętego Maksymiliana do Żydów
-
Zobacz więcej w osobnym artykule: Spór o stosunek świętego Maksymiliana do Żydów.
Kolbe był krytyczny w stosunku do Żydów. W swoich pismach dawał wyraz wielu uprzedzeniom popularnym w latach 20. i 30. XX wieku. Według niektórych katolików tak wyraźnie antyżydowska postawa powinna go była dyskwalifikować jako kandydata na świętego – jego zwolennicy twierdzą jednak, iż kanonizacja nie jest uznaniem jego bezgrzeszności ani nieomylności, ale orzeczeniem przez papieża, że wyrastająca z wiary katolickiej heroiczność cnót i męczeńska śmierć znalazły uznanie u Boga.
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Św. Maksymilian Maria Kolbe
- Życiorys na stronie Watykanu
- Pisma wybrane świętego Maksymiliana na stronach Rycerstwa Niepokalanej
- Homilia Jana Pawła II o świętym Maksymilianie
- Artykuł Norberta Wójtowicza "Maksymilan Kolbe a zorganizowane zło"
- Artykuł Norberta Wójtowicza "Ojciec Kolbe nie demonizował"
- Artykuł Piotra Osęki "Kulomioty ojca redaktora"
- "Św. Maksymilian Maria Kolbe o masonerii i żydach" – wybór artykułów z wstępem Stanisława Krajskiego
