Janusz Onyszkiewicz

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Janusz Onyszkiewicz
Przewodniczący PD w trakcie palenia fajki
Urodzony	18 grudnia 1937 Lwów, Polska (ob. Ukraina)

Janusz Onyszkiewicz (ur. 18 grudnia 1937 we Lwowie) polski polityk, matematyk, działacz polityczny, alpinista i speleolog.

[edytuj] Młodość i wykształcenie

Janusz Onyszkiewicz urodził się 18 grudnia 1937 r. we Lwowie. W 1955 ukończył VI Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Reytana w Warszawie. Ukończył Wydział Matematyki na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1959-1961 był asystentem naukowym w Instytucie Maszyn Matematycznych PAN. W 1967 r. uzyskał tytuł doktora. W latach 1984-1986 był członkiem Senatu UW, a przez kolejne cztery lata wchodził w skład Rady Międzynarodowej Unii Historii i Filozofii Nauki. Jest autorem wielu prac i publikacji z zakresu teorii zbiorów i modeli matematycznych. Wykładał gościnnie na zagranicznych uniwersytetach, m.in. w Wielkiej Brytanii, Francji, Szwecji, Norwegii i b. Czechosłowacji. Jest doktorem honoris causa Uniwersytetu w Leeds (Wielka Brytania).

[edytuj] Działalność opozycyjna

W 1980 r. był jednym z założycieli NSZZ Solidarność Regionu Mazowsze, a następnie członkiem jego prezydium oraz rzecznikiem prasowym. W wielkiej polityce znalazł się w 1980 roku, kiedy został rzecznikiem prasowym Solidarności (m.in. ze względu na płynną znajomość języka angielskiego). W latach 1981-1989 członek Komitetu Wykonawczego. Po wprowadzeniu stanu wojennego internowany, zwolniony w grudniu 1982 r. W 1989 r. uczestniczył w negocjacjach Okrągłego Stołu.

[edytuj] Działalność polityczna

Od 1989 do 1991 był członkiem Komitetu Wykonawczego Unii Międzyparlamentarnej (IPU). Wiosną 1990 został pierwszym cywilnym wiceministrem obrony narodowej, a w 1992 sekretarzem stanu w tym resorcie. W tym samym roku objął stanowisko ministra obrony, które piastował do 1993 r. Pełniąc tę funkcję, uczestniczył jednocześnie w pracach waszyngtońskiej Komisji Centrum Studiów Strategicznych i Międzynarodowych. W latach 1997 - 2000 Minister Obrony Narodowej w rządzie Jerzego Buzka.

[edytuj] Poseł na Sejm

Od 1989 r. był posłem na Sejm OKP, Unii Demokratycznej, a następnie Unii Wolności kolejnych kadencji. Był wiceprzewodniczącym Sejmowej Komisji Obrony Narodowej oraz członkiem: Sejmowej Komisji Spraw Zagranicznych, delegacji polskiego parlamentu do Zgromadzenia Północnoatlantyckiego UZE, a także do Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy. W 1994 został wybrany na prezesa Stowarzyszenia Euro-Atlantyckiego. Był członkiem Rady Krajowej Unii Wolności.

[edytuj] Eurodeputowany

13 czerwca 2004 został wybrany posłem UW do Parlamentu Europejskiego w okręgu nr 10 (Małopolska+Świętokrzyskie) otrzymując 50.155 głosów (czyli 6,37%). Od 20 lipca wiceprzewodniczący Parlamentu Europejskiego z ramienia Porozumienia Liberałów i Demokratów na rzecz Europy.

[edytuj] Lider partii

4 marca 2006 wybrano go przewodniczącym Partii Demokratycznej - demokraci.pl po rezygnacji Władysława Frasyniuka.

[edytuj] Prywatnie

Alpinista, uczestnik wypraw w Himalaje, Karakorum, Hindukusz. W 1975 zdobył Gasherbrum II (8035 m) i wspólnie z Wandą Rutkiewicz, Alison Chadwick-Onyszkiewicz i Krzysztofem Zdzitowieckim 11 sierpnia dokonał pierwszego wejścia na Gasherbrum III (7952 m). W 1976 uczestniczył w wyprawie na K2. Jako speleolog dokonał m.in. pierwszego zejścia na tzw. 'stare dno' Jaskini Śnieżnej w Tatrach. Od 2001 prezes Polskiego Związku Alpinizmu. Żonaty z Joanną Jaraczewską - wnuczką Józefa Piłsudskiego. Wywodzi się z rodziny pieczętującej się herbem Jacyna. Ma pięcioro dzieci.