VI Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Reytana w Warszawie
Z Wikipedii
VI Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Reytana w Warszawie – jedno z najstarszych liceów w Warszawie o tradycjach sięgających 1905.
Spis treści |
[edytuj] Historia
- 1905 – W lokalu przy ul. Smolnej Marian Rychłowski założył szkołę średnią prywatną męską. Gimnazjum przyjęło po prostu imię Mariana Rychłowskiego. Pierwsze świadectwa dojrzałości wydano w 1913 r. Gimnazjum posiadało klasy klasyczne i realne.
- 1911 – W szkole powstała 1 WDH "Czarna Jedynka", która przybrała imię Romualda Traugutta – bohatera Powstania Styczniowego. W tym czasie szkoła zajmowała budynek przy ul. Książęcej 4.
- 1919 – Na początku roku Gimnazjum Mariana Rychłowskiego zostało upaństwowione i uzyskało nazwę Państwowego VI Gimnazjum im, Tadeusza Reytana a następnie VI Państwowego Liceum i Gimnazjum im. Tadeusza Reytana w Warszawie.
- 1937 – Gimnazjum otrzymało większy budynek przy ul. Rakowieckiej 23.
- 1957 – 23 lutego reaktywowano najstarszą drużynę harcerską w Warszawie – Czarną Jedynkę.
- 1958 – Szkoła uzyskała budynek przy ul. Wiktorskiej 30.
- 1963/1964 – Przyjęto pierwsze dziewczyny
- 1976 – Grupa nauczycieli podpisała list protestacyjny w sprawie represji wobec strajkujących robotników Radomia i Ursusa
- 1981 – 13 grudnia, w stanie wojennym, internowano Ireneusza Gugulskiego (polonista) i Honoratę Kępkiewicz (historyk)
- 2005 – Obchody stulecia szkoły. W spotkaniu absolwentów wszystkich roczników na terenie szkoły wzięło udział ponad 3000 osób, a ok. 1000 z nich zjawiło się wieczorem na balu.
- 2006 – Część młodzieży i jedna z pomysłodawców – nauczycielka etyki Daria Łamejko – organizują Dni Tolerancji i zapraszają m.in. Roberta Biedronia z Kampanii przeciw Homofobii [1]. Inicjatywa ta została oprotestowana przez sporą grupę nauczycieli, m.in. szkolnego katechetę Jana Ujmę, a spotkanie odwołane przez dyrektora po wysłuchaniu opinii rady pedagogicznej. Wywołało to dyskusję nie tylko w samej szkole, ale też w mediach. Uczniowie Reytana wypowiadali się w programie telewizyjnym Jana Pospieszalskiego "Warto rozmawiać", dyrektor udzielił wywiadu dla radia TokFM.
[edytuj] Czasy Solidarności
22 stycznia 1977 grupa nauczycieli – Anna Modrzejewska (polonistka), Anna Sosin (rusycystka), Stefania Światłowska (nauczycielka łaciny i greki), Ireneusz Gugulski (polonista), Wojciech Fałkowski, Maria Kikolska (biologia), Ewa Ostrowska (historia) podpisała, skierowany do Sejmu, list domagający się utworzenia specjalnej komisji do zbadania działań MO i SB w czasie wypadków czerwcowych. Modrzejewska, Sosin, Światłowska, i Gugulski zostali wezwani do inspektoratu. Nauczyciele odmówili przeniesienia się do innych szkół. Sprawa ewentualnych represji rozniosła się błyskawicznie w szkole; 152 uczniów podpisało petycję do pierwszego sekretarza PZPR. W tym czasie 252 absolwentów podpisało list w obronie nauczycieli do ministra oświaty i wychowania. Mimo to część nauczycieli zwolniono, nowy dyrektor rozprawiał się z pozostałymi. Wiosną 1980 r. prof. Modrzejewska zdecydowała się odejść do liceum Modzelewskiego, jedną z ostatnich w Warszawie nauczycielek łaciny i greki – prof. Światłowską zwolniono (patrz też Żakowski, 1981).
[edytuj] Varia
[edytuj] Czarna Jedynka
1 WDH "Czarna Jedynka" to najstarsza warszawska drużyna harcerska. W 1911 r. powstała w szkole drużyna skautowa, na patrona której wybrano Romualda Traugutta. Na jego pamiątkę harcerze 1 WDH nosili czarne chusty, stąd znani byli w Warszawie jako "Czarna Jedynka"]. Delegacja drużyny, jako jedna z trzech w Polsce wzięła czynny udział w zlocie skautów w Birmingham w 1913 r. Reaktywowana 23 lutego 1957 podtrzymywała wiele tradycji harcerstwa skautowego. Zachowano wtedy (w konspiracji) stare stopnie i wysokie kryteria ich zdobywania (Żakowski, 1981). Drużynowymi Czarnej Jedynki byli m.in. Stefan Pomarański, Tadeusz Ptaszycki, Juliusz Bogdan Deczkowski, Antoni Macierewicz.
[edytuj] Gromada Włóczegów
Klub dyskusyjny, seminarium światopoglądowe, wszechnica historyczna. Zorganizowany po wydarzeniach marcowych w 1968 r. przez m.in. Janusza Kijowskiego (pózniejszy reżyser), jego brata fizyka Jerzego Kijowskiego, w ramach działającego przy Czarnej Jedynce klubu instruktorskiego. Grudniowe spotkanie w 1971 zostało przerwane przez milicję. Gromada została zamknięta i wznowiona po półtorarocznej przerwie. Członkowie Nowej Gromady dryfowali w stronę opozycji. Po utworzeniu KORu Antoni Macierewicz i Piotr Naimski, byli harcerze 1 WDH, wykorzystali struktury drużyny dla rozwinięcia akcji niesienia pomocy represjonowanym po wydarzeniach czerwca 1976 robotnikom Radomia i Ursusa. Komuniści wyrzucili wówczas z ZHP czołowych instruktorów 1 WDH, uznając ich za wrogów publicznych (Żakowski, 1981).
[edytuj] Tłusty czwartek
W szkole odbywał się karnawał w tłusty czwartek. Stomma [2] tak opisuje jego przebieg. Raz w roku odbywał się w szkole karnawał – samowolnie zadekretowany przez uczniów dzień przebierańców. Przychodziły wtedy na Wiktorską postacie przedziwne: rycerze, diabły, błazny, żebracy, alfonsi, Papuasi... Szaleństwo, wobec którego większość nauczycieli z uśmiechem ustępowała i oddawała czas lekcyjny na zabawę. Większość być może, ale nie niezwykle skądinąd surowa matematyczka pani Kiersnowska. Prowadziła lekcje jak gdyby nigdy nic. Pamiętam doskonale kolegę we fraku na górze i samych majtkach, z kartką przypiętą na plecach: "Wracam z Monte Carlo", jak stał przy tablicy i rozwiązywał równanie z dwiema niewiadomymi. Nie było żadnych śmiechów. Dostał dwóję, gdyż według pani Kiersnowskiej na nią zasłużył. Bo też uczyła ta szkoła tolerancji obustronnej. Myśmy mieli prawo proklamować święto, ale pani Kiersnowska miała takież prawo na owo samozwańcze święto nie zwracać uwagi. Nie było żadnych pretensji.
[edytuj] Między niebem a ziemią (1967-1972)
W 1967 r. w środowisku uczniów tworzących rozgłośnię zrodził się pomysł utworzenia szkolnego zespołu muzycznego. Pod koniec roku sformowany został skład, a grupa rozpoczęła działalność. Nazywała się "Między niebem, a ziemią". W skład grupy wchodzili:Przemysław Gintrowski (wokal), Tadeusz Rychel (gitara akompaniująca), Włodzimierz Salwa (gitara solowa), Tomasz Jarzębowski (gitara basowa), Stanisław Krupowicz (pianino). W drugim roku dziewczyny odciągnęły od zespołu Włodka Salwę i Tadka Rychla, ale dołączyli do nich Janusz Kołosowski (perkusja) a w zimie 1968 roku Jarosław Goliszek (gitara). Zespół grał na dyskotekach szkolnych, m.in. z okazji 65-lecia szkoły. "Między niebem, a ziemią" grali utwory popularnych wtedy zespołów takich jak: The Doors, Rolling Stones, Animals, Procol Harum. Nie stronili od polskiej muzyki. W ich repertuarze były utwory "Dzikusów" i Tadeusza Woźniaka. Wkrótce zaczęli tworzyć też własne kompozycje. Przede wszystkim były to muzyczne adaptacje wierszy: K. I. Gałczyńskiego, Juliana Tuwima, Adama Asnyka i B. Leśmiana. Prawdziwym przebojem studniówkowym stał się śpiewany przez Gintrowskiego wiersz Asnyka pt. "Między nami nic nie było... ", a na szkolnej liście przebojów hitem był "Deszcz jesienny". Po maturach zespół grał dalej (ze starego składu byli Staszek Krupowicz, Przemek Gintrowski, Jarek Goliszek) i nazywał się "Bluszcz". Grali wtedy w klubach studenckich i dostali tzw. 3 grupę amatorską co umożliwiało przyjmowanie wynagrodzenia za występy (na podstawie m.in. Michał Putkiewicz "Złoty wiek" VI L.O. im. T. Reytana – przełom lat 60. i 70.)
[edytuj] ŁH
Oficjalnym symbolem szkoły jest tzw. teerka czyli stylizowane inicjały patrona wpisane w trójkąt. Takie znaczki noszą absolwenci szkoły. Nieoficjalnym symbolem szkoły, za to bardzo popularnym, są inicjały ŁH. Litery te jako inicjały imienia i nazwiska osoby, to dość rzadki zestaw znaków, zwracają więc na siebie uwagę. Napotykane są jednak w różnych dziwnych miejscach, np. na szczytach gór, czy też wydrapane np. na ścianach toalet (nawet w restauracji na wieży Eiffla). Jest to tzw. symbol jedności reytaniackiej – litery pozostawiane na zasadzie "tu byłem", jako że rejtaniacy charakteryzują się dość dużym przywiązaniem do tradycji i własnej szkoły. Jedna z wersji skrótu to "łacina hartuje", inna to "Ławnik humorysta". Naprawdę skrót ten pochodzi od nazwiska Józefa Ławnika – nauczyciela historii o poglądach marksistowskich, uczącego w szkole w latach 50 i 60. Pełnej wykładni skrótu ŁH nietrudno się domyślić, nawet zważywszy na nieortograficzną pisownię drugiego członu.
[edytuj] Wybitni i znani nauczyciele (z biogramami w Wikipedii)
- Ireneusz Gugulski – polonista
- Jan Kozicki – matematyk
- Mirosław Sielatycki – geograf
- ks. phm. Jan Ujma – nauczyciel religii
- Wiesław Żurawski – historyk
- Józef Ławnik - historyk
[edytuj] Znani dyrektorzy (z biogramami w Wikipedii)
[edytuj] Znani absolwenci (z biogramami w Wikipedii)
[edytuj] A-C
- Piotr Andrejew (1965), reżyser i scenarzysta filmowy.
- Marek Barański profesor historii w IH UW, mediewista, działacz KOR-u
- Andrzej Celiński (1967), były poseł, senator (z ramienia UW) i szef komisji programowej Sojuszu Lewicy Demokratycznej
[edytuj] D-G
- Mateusz Damięcki
- Ludwik Dorn (1971), polityk, minister spraw wewnętrznych
- Adam Ferency (1969), aktor teatralny i filmowy
- Dariusz Fikus (1951), dziennikarz, redaktor naczelny "Rzeczpospolitej"
- Przemysław Gintrowski (1969), autor i wykonawca piosenek, kompozytor muzyki filmowej
[edytuj] H-L
- Jakub Karpiński (1957), socjolog, historyk, publicysta, działacz opozycyjny, emigracyjny autor książek politycznych
- Andrzej Kalwas (1954) minister sprawiedliwości
- Janusz Korwin-Mikke (matura 1958), publicysta i polityk
- Janusz Kondratowicz
- Adam Kreczmar autor tekstów piosenek, poeta, jeden z założycieli Kabaretu pod Egidą
- Stanisław Krupowicz (matura 1969?) kompozytor
- Marcin Król (1961), publicysta, filozof, historyk idei, założyciel i redaktor miesięcznika "Res Publica"
- Andrzej Krzysztof Kunert (1971), historyk, autor prac z zakresu historii II wojny światowej i okupacji
- Monika Luft (1982), modelka, prezenterka telewizyjna, dziennikarka, pisarka
[edytuj] M-O
- Piotr Naimski (1968), były szef Urzędu Ochrony Państwa i prezes Klubu Atlantyckiego
- Zdzisław Najder (1949), były przewodniczący Krajowego Komitetu Obywatelskiego i szef doradców premiera Olszewskiego
- Janusz Onyszkiewicz (1955), matematyk, poseł, minister obrony narodowej
- Kazimierz Orłoś (1953), pisarz, autor powieści i opowiadań
[edytuj] P-Z
- Andrzej Pawłowski (1972), reżyser
- Andrzej Rosiewicz (1962), piosenkarz
- Ludwik Stomma(1968) dziennikarz Polityki
- Tomasz Sianecki dziennikarz TVN 24 (2006)
- Marcin Święcicki (1965), były poseł i prezydent Warszawy
- Wojciech Wasiutyński (1928), publicysta emigracyjny związany z narodową demokracją
- Piotr Wierzbicki (1953), publicysta, były redaktor naczelny dziennika "Nowy świat" i redaktor "Gazety Polskiej"
- Lucyna Winnicka (1946), aktorka, znana z występów w filmach polskich i zagranicznych
- Janusz Zaorski (1965), reżyser, były przewodniczący Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji
- Jerzy Zelnik (1965), aktor i reżyser
- Krzysztof Ziemiec
- Andrzej Zoll (1959), były przewodniczący Państwowej Komisji Wyborczej i przewodniczący Trybunału Konstytucyjnego
[edytuj] Przypisy
[edytuj] Bibliografia
- Ireneusz Gugulski. Syneczku, panieneczko..., Warszawa 1995 ISBN 83-905423-0-7
- Żakowski, J., Z powodu zmian organizacyjnych..., Tygodnik Solidarność, 1 maja 1981, 12, nr 5.
- Daria Dziewięcka, Liceum Reytana ma sto lat, Gazeta Wyborcza, 08-06-2005.
- Daria Dziewięcka, Liceum Reytana wspominają absolwenci, Gazeta Wyborcza, 08-06-2005
- Daria Dziewięcka, Nie masz warszawiaka nad reytaniaka, Gazeta Wyborcza, 11-06-2005
- Daria Dziewięcka, Ponad 3 tysiące absolwentów na zjeżdzie Reytaniaków, Gazeta Wyborcza, 12-06-2005
- Marcin Gugulski, Wojna towarzyszy z Reytanem tygodnik Głos, nr 23 z 11 czerwca 2005 roku
- REYTAN 1953-1989 – Szkoła niepokornych, Praca magisterska Ewy Modrzejewskiej napisana pod kierunkiem dr. Jakuba Karpińskiego, Warszawa 2002. Uniwersytet Warszawski, Wydział Filozofii i Socjologii, Instytut Socjologii.
- Tomasz i Wojciech Rylscy, Wspomnienia o nauczycielach ze szkoły Reytana, Warszawa, 2005
