Język indonezyjski
Z Wikipedii
Bahasa Indonesia | |
Obszar | Indonezja, Timor Wschodni, Malezja i inne |
Liczba mówiących | 20 milionów (język ojczysty), 140 milionów |
Ranking | 56. |
Klasyfikacja genetyczna | Języki austronezyjskie *Języki indonezyjskie (zachodnioaustronezyjskie) **Język indonezyjski |
Pismo | łaciński |
Status oficjalny | |
Język urzędowy | Indonezja |
Regulowany przez | ? |
Kody języka | |
ISO 639-1 | id |
ISO 639-2 | ind |
ISO/FDIS 639-3 | ind |
SIL | INZ |
W Wikipedii | |
Zobacz też: język, języki świata |
Język indonezyjski (Bahasa Indonesia) - od 1949 język urzędowy w Indonezji, około 80 mln. użytkowników.
Powstał w 1928 przez deklarację o stworzeniu nowego języka (obok malajskiego). W związku z tym jest do niego silnie zbliżony, wyróżnia się zaś m.in. większą liczbą zapożyczeń z języka niderlandzkiego. Zapisywany jest przy pomocy alfabetu łacińskiego. Wśród interesujących cech języka indonezyjskiego wymienić można m.in. tendencje do silniejszego odróżniania wieku od płci (np. kakak - starszy brat lub siostra, adik - młodszy brat lub siostra) i sposób wyrażania "wiele" poprzez powtórzenie danego słowa: kucing - kot, dua kucing - dwa koty itd., ale: kucing-kucing - wiele kotów (zapisywane często jako: kucing2).
[edytuj] Zobacz też
cebuański • fidżyjski • hawajski • iloko • indonezyjski • jawajski • kiribati • malajski • malgaski • maoryski • markiski • nauruański • niue • rapanui • samoański • sundajski • tagalog • tahitański • tetum • tokelau • tongański • tuvalu