Język rapanui
Z Wikipedii
Język rapanui - język z wschodniej gałęzi rodziny polinezyjskiej języków austronezyjskich używany przez rdzennych mieszkańców chilijskiej Wyspy Wielkanocnej na południowo-wschodnim Pacyfiku. Morfologicznie najbardziej zbliżony do języka markiskiego, fonologicznie do maoryskiego. W ostatnich dekadach w związku z migracjami ludności język ten został rozprzestrzeniony także na kontynentalną część Chile oraz inne wyspy Pacyfiku (zwłaszcza na Tahiti). Posługuje się nim w sumie blisko 5 tys. ludzi.
Język rapanui jako jedyny spośród języków Oceanii posiadał formę pisaną jeszcze przed przybyciem chrześcijańskich misjonarzy w XVII wieku. Zapisywany był pismem Rongorongo, rytym w drewnie. Pismo to pozostaje nieodczytane, ponieważ w XIX wieku peruwiańscy handlarze niewolników uprowadzili większą część populacji wyspy, a pozostała na wyspie ludność nie posiadała umiejętności czytania.