Giżycko

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Giżycko


Herb Giżycka	Flaga Giżycka

Gmina
- rodzaj

Giżycko
miejska

Prawa miejskie

1612 r.

Burmistrz

Jolanta Piotrowska

Powierzchnia

13,87 km²

Położenie

54° 02'24'' N
21° 45'32'' E

Wysokość

116,2 (115,8) poziom jezior do 142 m n.p.m.

Liczba mieszkańców (2004)
- liczba ludności
- gęstość

29 796
2148,2 os./km²

Strefa numeracyjna
(do 2005)

Kod pocztowy

11-500

Tablice rejestracyjne

NGI

TERC10
(TERYT)

6283706011

Położenie na mapie Polski

Urząd miejski³

Al. 1-go Maja 14
11-500 do 11-508 Giżycko
tel. 87 428-52-31; faks 87 428-52-41

Galeria zdjęć w Wikimedia Commons

Strona internetowa miasta

Bank BPH w Giżycku

Giżycko niem. Lötzen - to gmina miejska (miasto) w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie giżyckim położone na Mazurach, pomiędzy jeziorami Mamry i Niegocin. Jest jednym z głównych portów na szlaku Wielkich Jezior Mazurskich i jednym z ważniejszych ośrodków turystycznych i wypoczynkowych w Polsce. W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do województwa suwalskiego.

Według danych z 30 czerwca 2004², miasto miało 29 796 mieszkańców.

Spis treści

1 Struktura powierzchni
2 Demografia
3 Gospodarka
4 Komunikacja
5 Życie kulturalne
6 Historia
7 Znane osoby związane z Giżyckiem
8 Edukacja
9 Turystyka
- 9.1 Atrakcje turystyczne
- 9.2 Wykaz portów żeglarskich
10 Media
11 Zobacz też
12 Sąsiednie gminy
13 Linki zewnętrzne

[edytuj] Struktura powierzchni

Według danych z roku 2002⁶, Giżycko ma obszar 13,87 km², w tym:

użytki rolne: 14%
użytki leśne: 7%

Miasto stanowi 1,24% powierzchni powiatu.

[edytuj] Demografia

Dane z 30 czerwca 2004²:

Opis	Ogółem		Kobiety		Mężczyźni
jednostka	osób	%	osób	%	osób	%
populacja	29 796	100	15 556	52,2	14 240	47,8
gęstość zaludnienia (mieszk./km²)	2148,2		1121,6		1026,7

Według danych z roku 2002⁶, średni dochód na mieszkańca wynosił 1580,48 zł.

[edytuj] Gospodarka

Giżycko jest ośrodkiem przemysłu spożywczego, reprezentowanego przez mleczarnię. W mieście ma swoją siedzibę stocznia remontowa żeglugi śródlądowej. Duże znaczenie gospodarcze miasta odgrywa turystyka. Giżycko utrzymuje kontakty gospodarcze z partnerskimi miastami we Francji, Niemczech i na Ukrainie.

[edytuj] Komunikacja

Giżycko położone jest na linii kolejowej Korsze-Ełk, powstałej w 1868 r. W mieście krzyżują się drogi prowadzące do Olsztyna, Węgorzewa, Bartoszyc i Piszu. Przez miasto prowadzi trasa szlaku żeglugowego. Działa miejska komunikacja autobusowa.

[edytuj] Życie kulturalne

Giżyckie Centrum Kultury organizuje cykliczne imprezy odbywające się w mieście. Do najbardziej znanych należy Festiwal Piosenki Żeglarskiej i Morskiej Szanty w Giżycku, ale warto też wstąpić na Festiwal Piosenki Turystycznej Ukleja lub Masovia Folk Festiwal, prezentujący muzykę etniczną. Pod koniec maja organizowane są imprezy związane z obchodami Dni Giżycka, a latem w Kościele Ewangelickim odbywają się koncerty organowe. Centrum Kultury organizuje zajęcia dla młodzieży w sekcjach tanecznych, muzycznych, teatralnych, plastycznych i fotograficznych. Starszych zaprasza do sekcji szachowych, chóru i Klubu Seniora. Centrum Kultury jest też odpowiedzialne za organizację Przeglądu Zespołów Dancingowych i wieczorów poetyckich.

[edytuj] Historia

Tereny wokół dzisiejszego Giżycka były miejscem walk polskich królów z Prusami (jednym z ich plemion - Galindami). Wodzowie pruscy składali hołd i trybut królowi Kazimierzowi Sprawiedliwemu, który zhołdował ten rejon, zanim w latach 1237-1283 nie opanowali go Krzyżacy. W roku 1285 wybudowali na ruinach grodu pruskiego zamek „Loetzen”, który w 1365 roku został zdobyty i spalony przez Litwinów, jednak szybko odbudowany.

W czasie antykrzyżackiego powstania, w okolicach zamku działała partyzantka chłopska. Zamek został w 1455 zdobyty i zburzony przez Polaków.

Po wojnie trzynastoletniej (1454-1466), terytorium to jako lenno wcielono do Polski, a zamek odbudowano. Pierwsze wsie wokół zamku, powstały na przełomie XIV i XV wieku, gdy zaczął się liczny napływ osadników z Mazowsza. Z tego okresu pochodzą przywileje lokacyjne większości wsi dzisiejszego powiatu giżyckiego. Jako pierwsza 1475 przywileje otrzymała Nowa Wieś.

Jezioro Kisajno - statek Żeglugi Mazurskiej

W 1475 istniała już tu parafia należąca do archiprezbiteratu reszelskiego. W 1481 na wniosek komtura Pokarmina Johanna von Tieffena proboszczem został Mathias z Brzostowa, ksiądz z diecezji płockiej, którego następcą od 1484 był ksiądz Jan, pochodzący z tej samej diecezji.

W roku 1509 starosta Nowej Wsi tytułował siebie już burmistrzem. Nie wiadomo jednak kiedy dokładnie Nowa Wieś (dziś Giżycko) otrzymała prawa miejskie, przyjmuje się że po 1572 roku. Prawo to obejmowało jednak tylko część Nowej Wsi, dopiero 15 maja 1612 nastąpił szczegółowy akt nadania praw miejskich, obejmujący cała Nową Wieś.

Nazwa stała się nieodpowiednia, ponieważ Nowa Wieś nie była już wsią, całą miejscowość nazwano Lötzen, nazwą przysługującą dotychczas jedynie zamkowi. Pierwszym burmistrzem został Paweł Rudzki. Giżycko posiadało, podobnie jak wiele miast na Mazurach, dwie nazwy; mazurską Lec i niemiecką Lötzen. Po drugiej wojnie światowej, miasto nosiło starą nazwę Lec, wkrótce jednak zaczęto używać nazwy Łoczany. Później przyjęto nazwę Łuczany. 4 marca 1946 Komisja Ustalania Nazw Miejscowości ustaliła na cześć Gustawa Gizewiusza (Giżyckiego) dla miasta nazwę Giżycko.

Na górę strony