4 Westa
Z Wikipedii
 Westa (4) sfotografowana przez Teleskop Hubble'a w maju 1996 |
|
|---|---|
| Odkrycie | |
| Odkrywca | Heinrich Wilhelm Olbers |
| Data odkrycia | 29 marca 1807 |
| Nr kolejny planetoidy | 4 |
| Charakterystyka orbity (J2000) | |
| Występowanie planetoidy | pas główny |
| Średnia odległość od Słońca | 2,362 AU |
| Wielka półoś orbity | 2,362 AU |
| Mimośród | 0,08902 |
| Peryhelium | 2,1527 AU |
| Aphelium | 2,5726 AU |
| Okres obiegu wokół Słońca | 3 r 230 d 17 h |
| Średnia prędkość orbitalna | 19,34 km/s |
| Nachylenie orbity względem ekliptyki | 7,133° |
| Charakterystyka fizyczna | |
| Średnica | 560×578×458 km |
| Masa | 2,71×1020 kg |
| Średnia gęstość | 3,4 g/cm3 |
| Okres obrotu wokół własnej osi | 5 h 20 m 31 s |
| Albedo | 0,423 |
| Jasność absolutna | 3,2 m |
| Typ spektralny | Typ V |
| Satelity naturalne | Brak danych |
4 Westa lub Vesta, czwarta w kolejności odkrycia planetoida z pasa asteroid pomiędzy Marsem a Jowiszem.
Spis treści |
[edytuj] Odkrycie i nazwa
4 Westa została odkryta przez przez niemieckiego astronoma Heinricha Wilhelma Olbersa w dniu 29 marca 1807 roku.
Nazwa asteroidy pochodzi od bogini ogniska domowego z mitologii rzymskiej – Westy.
[edytuj] Orbita
Orbita planetoidy Westy nachylona jest pod kątem 7,133˚ do ekliptyki, a jej mimośród wynosi 0,089. Ciało to krąży w średniej odległości 2,362 AU wokół Słońca, na co potrzebuje 3,63 roku ziemskiego.
[edytuj] Właściwości fizyczne
Jest to ciało, którego wielkość wynosi 560×578×458 km, jest więc to obiekt o nieregularnym kształcie. Albedo Westy jest stosunkowo duże w porównaniu do innych tego typu obiektów i wynosi 0,423. Maksimum jasności, jaką może ona osiągnąć to 5,5m. Jej absolutna wielkość gwiazdowa sięga natomiast 3,2m.
Westa jest trzecią pod względem wielkości planetoidą z pasa głównego (po 1 Ceres i 2 Pallas), masa jej szacowana jest na 2,71×1020 kg, średnia gęstość zaś na 3,4 g/cm3. Planetoida ta dość szybko wiruje wokół swej osi – na jeden obrót potrzebuje 5 godzin, 20 minut i 31 sekund.
Westa ma podobną budowę co planety skaliste, tzn. że posiada żelazowe jądro otoczone skorupą. Skorupa ta składa się w większości z bazaltów. Powierzchnia tej planetoidy nosi ślady licznych zderzeń z innymi nawet bardzo dużymi ciałami. Występują tam kratery uderzeniowe o średnicach do 150 km, zastygłe potoki lawy, która mogła wydostawałać się spod skorupy w wyniku uderzeń innych obiektów lub działalności wulkanicznej, która jednak ustała przed miliardami lat.
Największym kraterem na powierzchni Westy, który udało się zaobserować dzięki teleskopowi Hubble’a jest twór o średnicy ok. 450 km ze wzniesieniem centralnym. Wały tego krateru mają wysokość od 8 do nawet 14 km, a góra w jego centrum 13 km. Zdjęcie ukazuje ten krater jako wielki niebieski basen z czerwoną górą pośrodku.
Badania spektroskopowe pokazują, że na powierzchni Westy mało jest minerałów zawierających wodę i wodorotlenki.
Westa jest także prawdopodobnym źródłem pochodzenia niektórych spadających na Ziemię meteorytów zwanych achodndrytami, które oderwały się od niej w wyniku licznych zderzeń z innymi planetoidami.
[edytuj] Planowane misje
NASA planuje wysłanie w kirunku Westy i 1 Ceres w roku 2007 sondy kosmicznej Dawn, która dotrze do Westy w 2011 roku, pozostając przez kilka miesięcy jej sztucznym satelitą. Później Dawn uda się w pobliże Ceres.
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Linki zewnętrzny
Baza danych o małych ciałach Układu Słonecznego: [1]
