آنگلا مرکل
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
آنگلا دوروتی مرکل (متولد ۱۹ ژوئیه ۱۹۵۴). سیاستمدار آلمانی، دبیر کل حزب مسیحی دموکرات آلمان و از ۲۲ نوامبر ۲۰۰۵ صدراعظم کنونی و اولین بانویِ صدراعظم در تاریخ آلمان.
او به عنوان رئیس اتحادیه دموکرات مسیحیها (CDU) ائتلافی با حزب خواهرش (اتحادیه سوسیال مسیحیها یا CSU) و حزب سوسیال دموکرات آلمان (SPD) را رهبری می‌کند. این ائتلاف پس از دو ماه مذاکره در پس انتخابات فدرال آلمان در ۲۰۰۵ تشکیل شد.
مرکل که از ایالت «مکلنبورگ-فورپومرن» به مجلس آلمان راه یافته از سال ۲۰۰۰ تا کنون رئیس اتحادیه دموکرات مسیحیها بوده و از ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۵ رئیس ائتلاف پارلمانی این حزب با اتحادیه سوسیال مسیحی بود.
مرکل اولین صدراعظم زن آلمان و اولین شهروند سابق آلمان شرقی که بر آلمان دوباره متحد شده حکم می‌راند است.
[ویرایش] زندگی
وی در سال ۱۹۵۴ در هامبورگ متولد شد. پدرش یک کشیش و مادرش معلم بود. اندکی بعد از تولد وی، خانواده‌اش به آلمان شرقی مهاجرت کردند.در زمان تحصیل در دبیرستان همیشه شاگرد اول بوده است. وی در جوانی آرزو داشته روزی معلم شود. آنگلا در سال ۱۹۷۳ در دانشگاه لَیپتسیگ به تحصیل فیزیک پرداخت که آن را در سال ۱۹۷۸ به پایان رسانید و دکترای خود را در مقطع شیمی فیزیکی در سال ۱۹۸۶ به دست آورد.
تا قبل از فروپاشیِ دیوار برلین مرکل جایگزین آخرین سخنگوی دولت آلمان شرقی بود. در سال ۱۹۹۰ مرکل عضو حزب مسیحی دموکرات شد و در پایان همین سال به عنوان نماینده این حزب وارد مجلس آلمان شد. در ژانویه ۱۹۹۱ هلموت کهل (صدراعظم وقت آلمان) او را به عنوان وزیر بانوان و جوانان نامید و سپس وی پست خود را به وزیر محیط‌زیست، حفظ طبیعت و بالاًخره به امنیت راکتورها تغییر داد و این وزارت را تا سال ۱۹۹۸ که به قدرت گرفتن حزب سوسیال دموکرات آلمان به رهبری گرهارد شرودر انجامید، نگه‌داشت. بعد از آن سعی بِه ائتلاف با سوسیال-دموکراتها برای حکومت در بعضی از ایالات کرد که به نتیجِه‌ای نرسید.
آنگلا مرکل در سال ۲۰۰۰ به عنوان دبیر کل حزبش انتخاب شد. با این وجود در سال ۲۰۰۲ ادموند شتویبر دبیر کل حزب مسیحی سوسیال آلمان که با دموکرات-مسیحیها در پارلمان متحد است به عنوان نماینده دو حزب متحد برای صدر اعظمی کاندید شد. این دو حزب با رهبرانشان (مرکل و شتویبر) بارها شرودر و سوسیال-دموکراتها را به خاطر سیاستهای غلط اقتصادی، افزایش بدهی‌های کشور و مهم‌تر از همه تعداد بسیار زیاد بیکاران مورد سرزنش قرار می‌دادند. با این وجود اتحاد آنها بار دیگر در سال ۲۰۰۲، بیشتر به خاطرسیاستهای اشتباه آنها در مورد جنگ با عراق از ائتلافِ سبز-قرمز به رهبری شرودر و یوشکا فیشر شکست خورد.
با افزایش بدهی‌ها و بیکاران کشور در سالهای ۲۰۰۳ و ۲۰۰۴، فشار بر شرودر و متحدانش بیشتر شد تا آنجا که دموکرات-مسیحیها در سایر ایالتهای آلمان به پیروزی رسیدند. سوسیال-دموکراتها و شرودر برای جبران این شکست‌ها پیشنهاد به عقب کشاندن انتخابات پارلمانی در سال ۲۰۰۵ را دادند، تا به رقبای خود محبوبیتشان را میان مردم به اثبات برسانند. در حالی که کارشناسان امیدی دیگر برای سوسیال-دموکراتها نمی‌دیدند.
در این انتخابات مرکل خود را کاندید صدراعظمی از طرف دو حزب متحد کرد. بر خلاف انتظار همه سوسیال-دموکراتها راًی بالایی آوردند به طوری که مسیحی-دموکراتها و مسیحی-سوسیالها نتوانستند به اهداف خود برسند. البته هیچ حزب یا اتحادی در انتخابات ۲۰۰۵ برنده از آب در نیامد. به این ترتیب دو حزب بالا مجبور شدند برای اداره کشور با سوسیال-دموکراتها ائتلاف بزرگ تشکیل دهند. بر طبق مذاکراتِ ائتلاف بزرگ، سوسیال-دموکراتها به صدراعظمی مرکل و کناره‌گیری شرودر از سیاست رضایت دادند به شرط اینکه ۸ وزارت‌خانهً بزرگ در دستان آنها باقی بماند. به این صورت آنگلا مرکل اولین صدر اعظم زن در کشور آلمان معرفی شد.
[ویرایش] سیاست مرکل
درباره مرکل و در واقع سياست کنونی حزب او گفته می‌شود که او گرايش سنتی آلمان به فرانسه که پايه تشکيل يک اتحاديه قوی اروپايی است را می‌شکند و مثل تونی بلر و مارگارت تاچر بيشتر گرايش به نزديکی با آمريکا دارد. اين برای اتحاديه اروپا مساله مهمی است وگرنه در زمينه سياست های اقتصادی اختلاف احزاب بزرگ حاکم در اروپا بسيار کم شده است. او به عنوان مارگارت تاچر قرن بیست و یک یاد می‌شود.
