Blankventra maraglo
El Vikipedio
| Blankventra maraglo | |||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 |
|||||||||||||||||||||
| Biologia klasado | |||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||
| Binoma nomo / Trinoma nomo / ktp. | |||||||||||||||||||||
| Haliaeetus leucogaster Gmelin 1788 |
La Blankventra maraglo (Haliaeetus leucogaster) estas granda rabobirdo el familio Akcipitredoj kiuj inkludas ankaŭ multajn aliajn tagajn rabobirdojn, kiel milvoj, buteoj, agloj, akcipitroj kaj cirkuoj.
Enhavo |
[redaktu] Disvastiĝo
Temas pri loĝanta birdo kiu okupas la tutan marbordon (kaj proksimajn akvoterenojn) el Barato tra la tuta sudorienta Azio kaj tieaj insuloj kaj insularoj (Tajvano, Filipinoj, Indonezio, Novgvineo) ĝis Aŭstralio kaj eble Novzelando. Oni konsideras ĝin komuna: ili estas facile videblaj ekzemple en la aŭstraliaj marbordoj kie kuniĝas laŭ dumvivaj paroj la tutan jaron. Tre ofte oni aŭskultas ties laŭtan gakadon ĉefe dum bredado. Oni vidas tiujn maraglojn sur gvatejo aŭ ŝvebante akvan surfacon aŭ apudajn terenon aŭ malferman arbaron.
[redaktu] Aspekto
Tiu granda aglo, longa je 70 ĝis 80 cm kun enverguro de 2 m, estas tre klare diferencebla. Plenkreskulo havas blankajn kapon, bruston, ventron, krurplumaron, antaŭan subflugilon kaj voston. Supraj partoj estas malhelgrizaj kaj la nigra malantaŭa subflugilo ege kontrastas kun la blanka antaŭa parto. La vosto estas mallonga kaj kojnforma kiel tiu de ties samfamilianoj nome la Blankkapa maraglo Haliaeetus leucocephalus kaj la Blankvosta maraglo Haliaeetus albicilla. La beko estas granda, hoka kaj griza -kun pli malhela pinto- kaj la okuloj malhelbrunaj. La kruroj estas blankecaj kun nigraj krifoj.
Junuloj estas flavecaj, sed ili estos blankaj -kiel plenkreskuloj- post kvar jaroj per ŝanĝo laŭ makuloj. Inoj estas similaj, sed pli grandaj ol maskloj - ĉ. 85 kaj 75 cm- kaj pezas ĝis 4 k. Oni ne diferencigas subspeciojn.
La Blankventra maraglo (Haliaeetus leucogaster) estas la dua pli granda aŭstralia rabobirdo post la plejbruna Kojnforma aglo, Aquila audax, kiu longas ĝis 1m. Junaj maragloj povas konfuziĝi kun la kojnforma aglo, sed ili havas pli palajn kapon kaj voston kaj pli levitajn flugilojn dum ŝvebo.
[redaktu] Kutimoj
Tiu aglo flugas fortege kaj ofte per flugiloj formantaj malaltan von. Ili profitas varman aerfluon por supreniri.
[redaktu] Manĝado
Kial aliaj maragloj ili manĝas ĉefe fiŝojn -kiujn kaptas perkrife el la akva surfaco dumfluge kaj foje merĝas-, sed ili povas predi ankaŭ marajn serpentojn, testudojn aŭ krustacojn -kiujn faligas el aero por rompi iliajn konkojn- aŭ aliajn bestojn -mamulojn, birdojn, reptiliojn- kaj eĉ manĝi kadavraĵon -ekzemple de ŝafo aŭ fiŝo- akompanate de nigraj aŭ hindiaj milvoj. Ili estas lertaj predantoj kiuj kuraĝas ataki grandajn predojn ĝis grando de cigno aŭ ĝenas aliajn birdojn devigi ilin faligi ties predon. Ili povas manĝi sole, pare aŭ familie.
[redaktu] Bredado
Ili nestas kutime proksime de aliaj birdoj de la sama specio, do ili estas sociaj, en grandegaj nestoj -ĝis 3 m diametre kaj ĝis 30 m altaj- el bastonetoj kun verda foliaro ene en arboj, manglejoj aŭ klifoj, eĉ surplanke, se malestas arboj, reuzotaj dum jaroj. Tie la ino demetas du ovojn plej ofte, sed el unu ĝis tri kaj foje du birdidoj brediĝas. Kovado daŭras ĉirkaŭ 40 tagojn plej ofte farata de la ino, sed foje de la masklo. Idoj elflugas post du monatoj.
