Wrzos

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Ten artykuł dotyczy rośliny. Zobacz też: miejscowość o tej nazwie.

Wrzos

Systematyka
Domena	jądrowce
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	naczyniowe
Nadgromada	nasienne
Gromada	okrytonasienne
Podgromada	Magnoliophytina
Klasa	Rosopsida
Podklasa	ukęślowe
Nadrząd	Ericanae
Rząd	wrzosowce
Rodzina	wrzosowate
Rodzaj	wrzos
Gatunek	wrzos zwyczjny
Nazwa systematyczna
Calluna vulgaris (L.) Hull 1808

Wrzos zwyczajny, wrzos pospolity (Calluna vulgaris (L.) Hull The British Flora ed. 2, 1. 1808) - jedyny gatunek (monotypiczny) krzewinki z rodzaju wrzos (Calluna Salisb. Trans. Linn. Soc. vi: 317. 1802) należącego do rodziny wrzosowatych (Ericaceae Juss.).

[edytuj] Charakterystyka

Pokrój: krzewinka zimozielona, wysoka na 20-80 cm, o gałązkach rozesłanych na ziemi
Liście: zimozielone, drobne, kształtu igiełkowatego, ułożone naprzeciwlegle
Kwiaty: dwupłciowe, drobne, dzwonkowate, różowoliliowe, czterokrotne, zebrane w jednostronnych wielokwiatowych gronach szczytowych, kwitnące od sierpnia do października
Owoce: torebka zawierająca liczne, bardzo drobne nasiona
Biotop: bory sosnowe, polany, zręby leśne. Czasem tworzy duże skupiska, tzw. wrzosowiska. Roślina wybitnie kwasolubna.
Występowanie: Występuje w Europie, północnej Azji, północnej Afryce i w Azji Mniejszej. Wrzos porasta suche lasy i torfowiska. Potrafi utworzyć wrzosowiska. W Polsce występuje do wysokości 2000m. Zimnotrwała krzewinka strefy umiarkowanej i chłodnej. Są miododajne. Odmiany ozdobne stosuje się w urządzaniu terenów zielonych.

[edytuj] Zastosowanie

Roślina lecznicza :
- Surowiec zielarski : ziele (Herba Calunae), kwiaty (Flos Callunae). Surowiec zawiera garbniki, flawonoidy, kwercytynę i mirycetynę, arbutynę, olejki eteryczne, kwasy organiczne, sole mineralane z dużą zawartością krzemionki
- Działanie : przeciwzapalne, moczopędne i uspokajające. Stosuje się je przy schorzeniach dróg moczowych, chorobach nerek i przewodu pokarmowego
- Zbiór i suszenie : w okresie jesiennym ścina się górne części rozkwitajacych gałązek, a następnie suszy w miejscach przewiewnych i zacienionych. Same kwiaty suszy sie w cienkich warstwach na powietrzu lub w suszarniach w temperaturze około 40 stopni
Sztuka kulinarna : roślina miododajna. Miód wrzosowy należy do najlepszych miodów kwiatowych, ma konsystencję galaretowatą i jest trudny do odwirowania z plastrów. Miód wrzosowy znalazł zastosowanie głównie w leczeniu prostaty.
W stanie płynnym ma zabarwienie czerwonobrunatne i konsystencje galaretowatą. Ma też silny aromat i charakterystyczny ostry słodko-gorzki smak.